Κατά
τη σημερινή Ε΄ Κυριακή των Νηστειών, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία
τιμά την μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Επίσης η μνήμη της τιμάται και
την 1η Απριλίου, που είναι η ημέρα της κοίμησής της. Η Αγία Μαρία
είναι όντως μια μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία. Είναι η Αγία που με την
μετάνοιά της κέρδισε τον Παράδεισο, δείχνοντας και σε εμάς πως δεν υπάρχει
καμία αμαρτία που να μην την συγχωρεί ο Χριστός μας. Καμία αμαρτία δεν είναι ικανή να μας
απομακρύνει από τον Θεό, από τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα της μετανοίας. Άρα
κυρίαρχο θέμα της σημερινής Κυριακής είναι η μετάνοια, η οποία μας επαναφέρει
στη χαμένη μας σχέση με τον Χριστό. Και βάζει η Εκκλησία μας την μετάνοια,
λίγες ημέρες πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, για να υποδεχθούμε αξίως την μεγάλη
εορτή της Ανάστασης του Κυρίου μας.
Η Αγία Μαρία καταγόταν από την Αίγυπτο. Σε
ηλικία δώδεκα ετών εγκατέλειψε την οικογένειά της και ζούσε άσωτη ζωή, βουτηγμένη
μέσα στις σαρκικές ηδονές. Η ζωή της κυλούσε έτσι μέχρι που έφθασε στην ηλικία
των τριάντα ετών. Κάποια ημέρα είδε πολλούς να επιβιβάζονται σε πλοία, στο
λιμάνι της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι πήγαιναν για την εορτή της Ύψωσης του Τιμίου
Σταυρού, στα Ιεροσόλυμα. Αποφάσισε να πάει και αυτή μαζί τους. Ήταν τόσο πολύ ο
εθισμός της στην αμαρτία, που δεν σταμάτησε και μέσα στο πλοίο να παρασύρει
τους ανθρώπους σε σαρκικά αμαρτήματα, βυθίζοντας και αυτούς στην ακόλαστη ζωή. Όταν
έφθασε η ημέρα της εορτής και προσπάθησε να μπει στον Ναό, δεν τα κατάφερε.
Κάποια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε. Τότε προσευχήθηκε στην Παναγία και της
υποσχέθηκε να σταματήσει την έκλυτη ζωή, θέλοντας να μπει και η ίδια στον Ναό.
Και πράγματι τα κατάφερε!
Μετά το συγκλονιστικό αυτό θαύμα η Αγία
βγήκε στο προαύλιο του Ναού και προσευχήθηκε πάλι στην Παναγία, να της
υποδείξει τι έπρεπε να κάνει από εκεί και πέρα. Και τότε ακούσθηκε μία φωνή, η
οποία της έλεγε να περάσει τον Ιορδάνη ποταμό και να κατευθυνθεί στην έρημο.
Εκεί θα μείνει για σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια, ζώντας ασκητική ζωή, μέχρι τη
στιγμή που συναντήθηκε με τον Αββά Ζωσιμά. Η Αγία ζήτησε από τον Αββά Ζωσιμά να
την κοινωνήσει την επόμενη χρονιά, την Μεγάλη Τετάρτη, το οποίο και έγινε. Όταν
κοινώνησε, του ζήτησε να έλθει και την επόμενη χρονιά να την συναντήσει. Όταν
όμως πήγε την επόμενη χρονιά ο Ζωσιμάς, η Αγία είχε κοιμηθεί. Μάλιστα είχε
αφήσει μήνυμα σκαλισμένο στη γη, το οποίο φανέρωνε το όνομά της και ότι είχε
κοιμηθεί αμέσως μόλις έλαβε την Θεία Κοινωνία, την προηγούμενη χρονιά. Επίσης
του ζητούσε να την θάψει στο σημείο εκείνο.
Τότε ο Αββάς Ζωσιμάς έψαλλε τους
νεκρώσιμους ύμνους και προσπάθησε να την ενταφιάσει, χωρίς όμως αποτέλεσμα,
αφού το έδαφος ήταν υπερβολικά σκληρό. Αμέσως προσευχήθηκε προς τον Θεό, ζητώντας
να του βρει μια λύση. Και πραγματικά η απάντηση του Θεού δεν άργησε. Ένα
λιοντάρι έκανε την εμφάνισή του και στάθηκε στα πόδια της Αγίας. Ο Αββάς
Ζωσιμάς κατάλαβε ότι αυτό ήταν από τον Θεό και του ζήτησε να σκάψει ένα λάκκο.
Μέσα εκεί λοιπόν ο Ζωσιμάς ενταφίασε με ευλάβεια το αγιασμένο σώμα της Αγίας
Μαρίας της Αιγυπτίας και έφυγε. Μόλις γύρισε στο μοναστήρι του αποκάλυψε τη ζωή
της Αγίας στους άλλους μοναχούς και τους μίλησε για τις τρεις συναντήσεις τους.
Η ιστορία αυτή διαδόθηκε από στόμα σε στόμα για πολλά χρόνια, ώσπου έφθασε στον
Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων Σωφρόνιο, ο οποίος και την κατέγραψε.
Είναι πράγματι μεγάλη για την αγιότητα και
τους πνευματικούς της αγώνες η Οσία Μαρία η Αιγυπτία. Είναι στολίδι αστραφτερό
και πολύτιμος θησαυρός για την Εκκλησία του Χριστού. Ο βίος της είναι
αστείρευτη πηγή αισιοδοξίας για κάθε αμαρτωλό, γιατί φανερώνει μέσα από την
μετάνοιά της ότι η Χάρη του Θεού είναι σε θέση να μεταμορφώσει και τον πιο
παραμορφωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, αν βέβαια ο τελευταίος συμμαχήσει μαζί
της. Είναι ένα τεράστιο κήρυγμα της αγαθότητας του Θεού, η οποία δεν φαίνεται
μόνο στο ότι δέχθηκε την μετάνοια μιας τόσο αμαρτωλής γυναίκας και της χάρισε
διακεκριμένη θέση μέσα στην Ουράνια Βασιλεία Του, αλλά και στο ότι θέλησε να
γίνει γνωστή η περίπτωσή της για να μην χάσει κανένας παραστρατημένος που
μετανοεί την ελπίδα της σωτηρίας του. «Ο Θεός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι
και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ ΤΙΜ. 2, 4), κατά τον Απόστολο Παύλο.
Αγαπητοί μου φίλοι, η μετάνοια είναι η
ελπίδα μετά την αμαρτία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πέφτει σε διάφορες
αμαρτίες, είτε μικρές είτε μεγάλες. Είναι κακή συνήθεια κάποιοι Χριστιανοί να
λένε ότι δεν έχουν καμία αμαρτία και ζητούν από τον Πνευματικό να τους διαβάσει
μία ευχή, προκειμένου να κοινωνήσουν. Η Εκκλησία μας δίνει τη δυνατότητα μέσα
από το Μυστήριο της Εξομολόγησης, να αποκαταστήσουμε την χαμένη μας σχέση με
τον Θεό. Η κατάνυξη και η μετάνοια της καρδιάς γίνεται τόσο δυνατή που
εκφράζεται στο Μυστήριο της Εξομολόγησης. Ο Χριστός δίνει τη δυνατότητα της
μετανοίας σε όλους τους ανθρώπους, αρκεί εμείς να ανταποκριθούμε σε αυτή τη
δυνατότητα. Έλεγε ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης: «Στη θύρα του
παραδείσου δε μας υποδέχεται ο Πέτρος, αλλά ο ληστής με το σταυρό του, που αγιάστηκε
στο σταυρό του Χριστού» (Κεφάλαια Κατανυκτικά, σελίδα 188).
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου