« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, διαβάσθηκε ένα απόσπασμα από την Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Την επιστολή αυτή έγραψε ο Παύλος όταν βρισκόταν στην Μακεδονία, εξαιτίας μίας πληροφορίας που είχε λάβει από τον μαθητή του Τίτο, περί μετανοίας και επιστροφής των Κορινθίων. Οι Κορίνθιοι είχαν πέσει προηγουμένως σε σοβαρές ηθικές παρεκτροπές. Η ζωή τους ήταν βουτηγμένη στην αμαρτία και στην ακολασία. Είχαν απομακρυνθεί από τον δρόμο του Θεού και ζούσαν έκλυτο βίο. Ο Απόστολος Παύλος χαίρεται για τη μετάνοια των Κορινθίων και εκφράζει τη χαρά του στη σημερινή Αποστολική περικοπή. Ο άνθρωπος του Θεού, όπως ήταν ο Παύλος, χαίρεται με την πνευματική πρόοδο των συνανθρώπων του. Ο άνθρωπος του Θεού λυπάται με τα πάθη που βασανίζουν τους συνανθρώπους του. Αυτό εξάλλου είναι το φυσιολογικό.

Ο Απόστολος Παύλος χαίρεται για την αλλαγή των Κορινθίων και δείχνει το πατρικό του ενδιαφέρον. Η κοινωνικότητά μας εκφράζεται μέσα από το αληθινό ενδιαφέρον προς τους συνανθρώπους μας και μέσα από το ενδιαφέρον μας αυτό φανερώνεται η αγάπη μας γι’ αυτούς. Ως κοινωνικοί άνθρωποι δεν πρέπει να μένουμε αδιάφοροι και αναίσθητοι για την κατάσταση των συνανθρώπων μας. Πρέπει να χαιρόμαστε για τις χαρές τους και να λυπόμαστε για τις αποτυχίες τους. Η κοινωνικότητα έχει ιδιαίτερη σημασία για την εποχή μας. Η μεγάλη τεχνοκρατική ανάπτυξη μηχανοποίησε και απροσωποποίησε τον άνθρωπο. Συνέδεσε το άτομο με τις μηχανές και το απέκοψε από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Κατά την κοινωνική όμως ψυχολογία, ο άνθρωπος ηθικοποιείται με την οργανική του ένταξη στην κοινωνική ομάδα, όπου ζει καθημερινά και αναπτύσσεται.

Ο άνθρωπος δεν νοείται ως άτομο, αλλά ως πρόσωπο στη δεδομένη κοινωνική του αναφορά. Νοείται ως πρόσωπο στην εξειδικευμένη σχέση του προς το σύνολο των ανθρώπων της κοινωνικής ομάδας του, με τους οποίους συνδέεται με ορισμένες αρχές και τρόπους συμπεριφοράς. Ο άνθρωπος ως φορέας πολιτιστικών αξιών, τις οποίες πραγματοποιεί μέσα σε δεδομένη κοινωνική ομάδα, φανερώνει ότι είναι πρόσωπο και όχι άτομο. Η έννοια πρόσωπο εκφράζει ακριβώς αυτό, την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Το πρόσωπο σώζεται μέσα στην Εκκλησία και συγκεκριμένα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπου εκεί όλοι μαζί κοινωνάμε από το ίδιο Άγιο Ποτήριο. Στην Βασιλεία του Θεού θα είμαστε ως πρόσωπα. Ο ένας θα βλέπει το πρόσωπο του άλλου και όλοι μαζί θα βρισκόμαστε σε επικοινωνία. Αυτό που ενδιαφέρει την Εκκλησία είναι η κοινωνία των προσώπων.

Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν περιορίζονται σε συμβατικά εξωτερικά γνωρίσματα που προσδιορίζονται από εξωτερικούς κανόνες, αλλά από εσωτερικά στοιχεία που προέρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Στα εξωτερικά ισχύει ο τύπος, ο νόμος, ενώ στις προσωπικές σχέσεις ισχύει η ελευθερία της αγάπης. Όταν οι σχέσεις μας προσδιορίζονται από εξωτερικούς τύπους, γίνονται υποκριτικές και ο καθένας φοράει τη μάσκα και παρουσιάζει διαφορά στην ταυτότητα του είναι και του φαίνεσθαι της συμπεριφοράς του. Σε τέτοιες σχέσεις παρουσιάζεται ανισορροπία και απάτη. Ειδικά στις ημέρες μας το φαινόμενο αυτό είναι πολύ ανεπτυγμένο. Οι σχέσεις των ανθρώπων σήμερα διακατέχονται από μία υποκρισία. Άλλα λέμε μπροστά στον άλλο και άλλα από πίσω του. Άλλα υποστηρίζουμε και άλλα πιστεύουμε στην πραγματικότητα. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει ή τουλάχιστον να γίνεται κάποιος αγώνας.

Ο Χριστός, πριν ακόμη αναπτυχθεί η κοινωνική ψυχολογία, για την καλλιέργεια των κοινωνικών σχέσεων ίδρυσε την Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι η κοινωνία της αγάπης, της ειλικρινούς φιλίας, μέσα στην οποία ο ένας κατανοεί τον άλλο με αγάπη. Σκοπός της Εκκλησίας είναι η επικράτηση των αρμονικών σχέσεων, του πνεύματος της συνεργασίας, του ενδιαφέροντος για τη χαρά ή τη λύπη του άλλου. Αυτή η κοινωνικότητα που καλλιεργείται στην Εκκλησία με τις λατρευτικές συνάξεις, με τις ενοριακές συγκεντρώσεις, με τα Κατηχητικά Σχολεία, με τις προσκυνηματικές εκδρομές, απαλλάσσει τον σημερινό άνθρωπο από τα βασανιστικά συναισθήματα του άγχους, της μοναξιάς και της ανασφάλειας. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι καρπός του υλιστικού τεχνοκρατικού πολιτισμού. Για να ξεφύγουμε από αυτά χρειάζεται να βρούμε καταφύγιο μέσα στην Εκκλησία.

Αγαπητοί μου φίλοι, ειδικά στις δύσκολες ημέρες που ζούμε χρειαζόμαστε ένα αληθινό ανθρωπισμό, που θα μας φέρει πιο κοντά μεταξύ μας. Και η κοινωνικότητα αρχίζει πρώτα από την οικογένεια, μέσα στη μικρή αυτή κοινωνία προσώπων. Ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή Αποστολική περικοπή εκφράζει τον Χριστιανικό ανθρωπισμό. Λυπάται για τις αδυναμίες των συνανθρώπων του, χαίρεται για τη διόρθωσή τους και αισθάνεται αληθινή αγάπη. Μέσα από τα λόγια του Παύλου λαμβάνουμε το μήνυμα της Χριστιανικής κοινωνικότητας. Μάταια πασχίζουν για κοινωνικότητα όσοι βρίσκονται εκτός του χώρου της Εκκλησίας. Πώς να οδηγηθούν σε μια τέτοια κατάσταση χωρίς τη βοήθεια του Θεού; Και η βοήθεια του Θεού παρέχεται μέσα από τα Μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας. Ο Θεός μόνο μπορεί να μας στηρίξει στην επίγεια ζωή μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.