« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ »

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, μιλάει στη σημερινή Αποστολική περικοπή για την ανικανότητα να σώσουν και να δικαιώσουν τον άνθρωπο τα έργα του νόμου. «Ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σαρξ» (ΓΑΛ. 2, 16). Δηλαδή, «ξέρουμε όμως πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στον Χριστό και όχι με την τήρηση του νόμουˑ γιατί με τα έργα του νόμου δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος» (ΓΑΛ. 2, 16). Ο Απόστολος Παύλος κάνει μία ανάλυση σχετική με το αν υπάρχει δικαίωση μέσα από τα έργα του νόμου.

Ποια είναι όμως τα έργα του νόμου, για τα οποία με τόση περιφρόνηση μιλάει ο Απόστολος Παύλος. Εννοεί τα έργα του Μωσαϊκού Νόμου, τα οποία αποτελούσαν μία αλυσίδα σχολαστικών θρησκευτικών τύπων, χωρίς να επιδρούν σε μία ανακαινιστική ζωή. Η ζωή μέσα σε αυτή την τυπική θρησκευτικότητα ήταν περιορισμένη και η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει πνευματικούς πόθους και οραματισμούς. Αυτή τη ζωή τη χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος ως δουλεία. Ο ίδιος έζησε αυτή την πνευματική δουλεία και γι’ αυτό αισθανόταν απέχθεια για μία τέτοια ζωή. Όταν ο Παύλος γνώρισε τον Χριστό και πλημμυρίσθηκε από την Χάρη Του, αισθάνθηκε την Χριστιανική ζωή, ως ζωή ελευθερίας. Δεν στηρίχθηκε στην ξηρή επιτέλεση ορισμένων θρησκευτικών τύπων, αλλά μέσα του αισθάνθηκε να είναι αυτός ο Χριστός, ο Οποίος κατεύθυνε τη ζωή του.

Γι’ αυτή την πνευματική ελευθερία της Χριστιανικής ζωής μιλάει σήμερα ο Απόστολος Παύλος, η οποία οικειοποιείται με τη δύναμη της πίστης. Βέβαια διευκρινίζουμε,  ότι δεν σώζεται ο άνθρωπος μόνο με την πίστη, όπως δέχεται η προτεσταντική αντίληψη, αλλά η πίστη να επιβεβαιώνεται με τα καλά έργα. Η ενσυνείδητη και ψυχολογική πίστη δεν μπορεί παρά να έχει ευεργετική επίδραση στις πράξεις και σε ολόκληρη τη ζωή του Χριστιανού. Η αληθινή και ουσιαστική πίστη οδηγεί τον άνθρωπο σε ασφαλή μονοπάτια, τα οποία οδηγούν στην Βασιλεία των Ουρανών. Ο Χριστιανός με την ελεύθερη συνείδησή του ακολουθεί την Ευαγγελική διδαχή και αίροντας τον σταυρό του απαρνιέται τον εσωτερικό κακό εαυτό του. Απαρνιέται τα πάθη που τον κρατούν δέσμιο. Πιστεύει στην αξία της Χριστιανικής ζωής και τη βιώνει ελεύθερα.

Κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί οφείλουμε να κατανοήσουμε την πίστη και να την αντιμετωπίσουμε με περισσότερη σοβαρότητα. Να αισθανόμαστε ότι ο Χριστός μας ελευθέρωσε πνευματικά και να στεκόμαστε σε αυτή την ελευθερία της πνευματικής ζωής. «Η σωτηρία και η πνευματικότητα – κατά τον Πρωτοπρεσβύτερο Μιχαήλ Καρδαμάκη – είναι γεγονότα δυναμικά, που οφείλονται στην ταυτόχρονη εκδήλωση και ενέργεια χάρης και ελευθερίας, στην ελεύθερη αποδοχή της θείας δωρεάς ή χάρης, με την οποία ενισχύεται ο πιστός, χρησιμοποιώντας την   χριστιανική ζωή και να εργάζεται τη θέωση, με την οποία κατακτάται και στην οποία διαμορφώνεται η ελευθερία» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδες 92 – 93). Η πνευματική ζωή μας απελευθερώνει από τα πάθη και μας οδηγεί στην αληθινή ελευθερία.

Δεν έχουν θέση σε μία ελεύθερη πνευματική ζωή οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες, οι άκαρπες τυπολατρείες. Ας μην απατάται κανείς ότι με την τήρηση ορισμένων θρησκευτικών τύπων, χωρίς κατανόηση του περιεχομένου της Χριστιανικής διδασκαλίας, αξιολογείται ως Χριστιανός. Οι θρησκευτικοί τύποι είναι υποβοηθήματα στη ζωή μας, αλλά η στήριξη στην Χριστιανική ζωή γίνεται με την ενσυνείδητη συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας δια των Μυστηρίων που αγιάζουν και ενισχύουν τη ζωή μας. Όπως πολύ ωραία παρατηρεί πάλι ο πατήρ Μιχαήλ Καρδαμάκης: «Η κλήση της Εκκλησίας είναι να στηρίξει τον άνθρωπο, ώστε από τα θρησκευτικά αναγνώσματα ή τους θρησκευτικούς στοχασμούς, τα θρησκευτικά καθήκοντα ή τις θρησκευτικές συνήθειες, να επιστρέψει στην πατερική ή ασκητική σοφία, στο θαύμα ή την αποκάλυψη της πίστεως, στην εμπειρία των Αγίων ή την κοινωνία της Εκκλησίας» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 20).

Αγαπητοί μου φίλοι, είμαστε πραγματικά ευλογημένοι από τον Θεό, που έχουμε γνωρίσει την αληθινή πίστη. Πόσοι άνθρωποι παγκοσμίως βρίσκονται στην πλάνη και ακολουθούν διδασκαλίες που οδηγούν στην απώλεια της ψυχής; Μέσα σε μία διατάραξη της ισορροπίας του σύγχρονου κόσμου, υπάρχει η ζύμη για μία ελευθερία της πνευματικής ζωής. Μέσα λοιπόν από αυτή την αληθινή πίστη είναι σπουδαίο για την υπαρξιακή μας τελείωση να ξαναβρούμε την ελπίδα μας προς κατάκτηση της πνευματικής μας ελευθερίας. Ο Χριστός δεν μας πιέζει να Τον ακολουθήσουμε. Μας αφήνει στην ελευθερία. Θέλει να Τον επιλέξουμε μετά από σοβαρή σκέψη και μέσα από την αγάπη μας γι’ Αυτόν. Και αν Τον ακολουθήσουμε, τότε θα δούμε στην πράξη τι σημαίνει πραγματική ελευθερία. Μία ελευθερία που μας ενώνει μαζί Του.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.