« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος έχει γράψει τις Πράξεις των Αποστόλων, μας διηγείται το μεγάλο γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος επί των κεφαλών των Αποστόλων. Η σημερινή ημέρα είναι η επέτειος της ίδρυσης της Χριστιανικής Εκκλησίας. Είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα εν είδει πυρίνων γλωσσών στο υπερώο των Ιεροσολύμων, όπου ήσαν συνηγμένοι οι Απόστολοι για τον φόβο των Ιουδαίων. Το Άγιο Πνεύμα τους φώτισε, τους ενδυνάμωσε, τους ενίσχυσε, για να αναλάβουν το μεγάλο έργο, να διαδώσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι αδύνατοι στο σώμα και στην ψυχή Απόστολοι, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, οικοδόμησαν ένα νέο κόσμο, τον Χριστιανικό.

Η σημερινή ημέρα μας παρέχει την ευκαιρία να εξετάσουμε την κατάσταση του κόσμου, όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική Εκκλησία. Όταν εμφανίσθηκε ο Χριστιανισμός στη σκηνή της ιστορίας, δεν βρήκε μια καλή κατάσταση. Ήδη ο χρυσός αιώνας του Περικλή είχε παρέλθει. Αυτή η αρχαία δόξα είχε παραχωρήσει τη θέση της σε μια περίοδο, η οποία ορθώς ονομάσθηκε «περίοδος της παρακμής». Αντί του Σωκράτη και του Πλάτωνα, χρέη πνευματικών καθοδηγητών στην Ελλάδα επιτελούσαν οι περίφημοι σοφιστές, καρικατούρες φιλοσόφων που είχαν καταντήσει να ασχολούνται με φαιδρολογήματα, που σκοπό είχαν την τέρψη των άλλων και τον άφθονο χρηματισμό τους. Δεν είχαν καμία σχέση οι σοφιστές με τους μεγάλους φιλοσόφους των περασμένων εποχών. Σε αυτή την τραγική κατάσταση της παρακμής εμφανίζεται ο Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός με την παρουσία του αλλάζει τον κόσμο ολόκληρο.

Δεν υπήρχε υγιής θρησκεία κατά την εποχή αυτή και ο κόσμος ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της μαγείας. Χαρακτηριστικό σημείο της ηθικής κατάπτωσης στους Ρωμαϊκούς χρόνους ήταν η λατρεία του αυτοκράτορα, που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν ένας διεστραμμένος και εγκληματικός χαρακτήρας. Κατά τους χρόνους αυτούς σε κατάπτωση είχαν περιέλθει τα γράμματα και οι τέχνες. Η ποίηση είχε καταντήσει μια εξεζητημένη σάτιρα και κενή νοημάτων. Τα ελληνικά αγάλματα των χρόνων του Φειδία αποκεφαλίζονταν ανηλεώς, για να αντικατασταθούν οι κεφαλές τους με τα βλοσυρά χαρακτηριστικά του Γαΐου και του Κλαυδίου. Έπειτα ο ηθικός και κοινωνικός βίος κατά τους χρόνους αυτούς βρισκόταν σε φοβερό κατάντημα. Επικρατούσε η φαυλότητα και η αναίδεια. Παντού βασίλευε η αποθέωση των ανθρωπίνων παθών.

Με την ίδρυση της πνευματικής βασιλείας του Χριστού οι ψευδείς θρησκείες άρχισαν να χάνουν τη δύναμή τους και σιγά σιγά να εξαφανίζονται. Ο Χριστιανισμός κήρυξε ότι ο Θεός είναι Πνεύμα και δεν αρέσκεται με υλικές θυσίες, αλλά ευαρεστείται με πνευματική λατρεία, η οποία όμως να προέρχεται από καθαρή καρδιά. Εξύψωσε το άτομο, την οικογένεια, το κοινωνικό σύνολο. Κατήργησε τη δουλεία και διεκήρυξε ότι όλοι είμαστε τέκνα του Θεού εν Χριστώ. Ο Χριστιανισμός αναμόρφωσε και αναγέννησε την ανθρωπότητα. Με την έμπνευση της διδασκαλίας του Ευαγγελίου του Χριστού σημειώθηκαν ηρωϊσμοί και αξιοθαύμαστες πράξεις αυτοθυσίας. Χριστιανοί έφθασαν μέχρι του σημείου να θυσιάσουν τη ζωή τους, για χάρη της αλήθειας του Ευαγγελίου. Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό τα εκατομμύρια μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού.

Η Εκκλησία είναι η επί γης Βασιλεία του Χριστού, η οποία μέχρι σήμερα και έως της συντελείας των αιώνων θα εξακολουθεί να επιτελεί το αγιαστικό, το εκπολιτιστικό και φιλανθρωπικό της έργο. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά: «Η Εκκλησία είναι και αυτή ένας λαός εκλεγμένος, ο “νέος Ισραήλ”, με μια καινούργια ιστορική αποστολή: Να φανερώσει στον κόσμο τη νέα σχέση – Διαθήκη του Θεού με τους ανθρώπους “εν Χριστώ Ιησού”» (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 184). Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι φωτίσθηκαν από το Άγιο Πνεύμα στο υπερώο των Ιεροσολύμων. Με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος κήρυξαν εκείνη την ημέρα τη νέα διδασκαλία του Χριστού και πίστεψαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Αυτοί απετέλεσαν τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας. Για να φθάσουμε στη σημερινή εποχή και να μιλάμε για εκατομμύρια Χριστιανούς.

Αγαπητοί μου φίλοι, εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να αισθανόμαστε ιερή καύχηση που ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος και σπουδαιότερος λόγος τιμής από το να ανήκουμε στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Έχοντας συναίσθηση αυτής της τιμής ας αντλούμε τα ζωογόνα νάματα από τη διδασκαλία της που καταξιώνουν τη ζωή μας. Να συμμετέχουμε με πίστη στη λειτουργική ζωή της και να εργαζόμαστε στην κοινωνική μας ζωή για την εξάπλωση των ιδεωδών της Εκκλησίας, με το παράδειγμά μας περισσότερο και λιγότερο με τα λόγια μας. Αν μιλάμε για την πίστη μας και η ζωή μας είναι αντίθετη από τα λόγια μας, τότε εξαγριώνουμε τους άλλους και δεν τους ωφελούμε. Τους απομακρύνουμε από την Εκκλησία. Τα ιδεώδη της Εκκλησίας μεταμορφώνουν και την ατομική μας ζωή και τη συλλογική μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.