« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας περιγράφει το υπερφυσικό γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος, πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση, στους εκατόν είκοσι μαθητές του Κυρίου που ήταν συγκεντρωμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Το γεγονός αυτό συνιστά την ίδρυση της Εκκλησίας στη γη και την αρχή μιας νέας εποχής, της εποχής της Χάριτος. Εκείνη την ημέρα λοιπόν ακούσθηκε μεγάλη βοή από τον ουρανό, όπως όταν φυσάει δυνατός άνεμος. Η βοή αυτή γέμισε όλο το οίκημα στο οποίο είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές. Τότε είδαν με τα μάτια τους να διαμοιράζονται σε αυτούς «γλώσσαι ωσεί πυρός» (ΠΡΑΞ. 2, 3), γλώσσες σαν τις φλόγες της φωτιάς, που καθεμία κάθησε σε καθέναν από αυτούς, και τότε όλοι τους γέμισαν από Άγιο Πνεύμα. Γιατί όμως η Χάρη του Αγίου Πνεύματος εμφανίσθηκε, την ημέρα της Πεντηκοστής, σαν γλώσσες φωτιάς;

Ο Θεός και άλλοτε είχε κατέλθει με τρόπο αισθητό στη γη: στο όρος Σινά, το οποίο γέμισε τότε καπνούς, ενώ ακούγονταν αστραπές και βροντές  και «φωνή της σάλπιγγος ήχει μέγα» (ΕΞ. 19, 16), ήχος σαν από  σάλπιγγα αντηχούσε πολύ δυνατά. Κατά τους ιερούς ερμηνευτές, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής εμφανίσθηκε σαν γλώσσες για να δηλωθεί ότι η Καινή Διαθήκη είναι τόσο ανώτερη από την Παλαιά όσο ο έναρθρος λόγος που προφέρεται με τη γλώσσα είναι ανώτερος από τον ήχο της σάλπιγγας. Επίσης οι γλώσσες δήλωναν ότι οι άγιοι Απόστολοι έλαβαν όχι απλώς τη γνώση της αλήθειας που σώζει, αλλά και τη δύναμη να την κηρύξουν αυθεντικά, να κηρύξουν μετάνοια στο όνομα του Ιησού. Και ακόμη το χάρισμα να κηρύττουν σε γλώσσες άγνωστες μέχρι πριν λίγο σε αυτούς, το οποίο άρχισε να γίνεται από εκείνη ακριβώς την ημέρα.

Ήταν δε γλώσσες που έμοιαζαν με φλόγες, για να δειχθεί ότι και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός· διότι ο Θεός είναι «πυρ καταναλίσκον» (ΔΕΥΤ. 4, 24), φωτιά που κατακαίει κάθε κακία. Η φωτιά δηλώνει επίσης την καθαρτική δύναμη της θείας Χάριτος. Το Άγιο Πνεύμα καθάρισε το εσωτερικό των αγίων Αποστόλων, τους έδωσε ιεραποστολική φλόγα, δύναμη ομολογίας, έκτακτη ενίσχυση στην υψηλή διακονία τους. Ακόμη δηλώνει ότι το Πνεύμα τους προσέφερε χάρισμα λόγου με δύναμη φωτιστική και καυστική· ώστε αφενός μεν να φωτίζουν τους καλοπροαίρετους, να τους οδηγούν από την άγνοια στη γνώση της αλήθειας, αφετέρου δε να αποστομώνουν όσους θα αντιστέκονται κακοπροαίρετα στο κήρυγμα. Τέλος, είδαν τη μία αυτή φλόγα να διανέμεται σε γλώσσες, μία στον καθένα, διότι ο καθένας έλαβε ιδιαίτερο χάρισμα, όπως ήθελε το Άγιο Πνεύμα.

Η σημερινή διήγηση του συγγραφέα των Πράξεων, Ευαγγελιστή Λουκά, σχετική με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, μας ενισχύει στην πίστη ότι η Εκκλησία είναι θεοΐδρυτος οργανισμός. Μέσα σε αυτήν  παραμένει το Άγιο Πνεύμα, συγκρατεί και συσφίγγει την Εκκλησία και την αναδεικνύει χώρο ψυχικής αναγέννησης του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον π. Μιχαήλ Καρδαμάκη: «Η ίδια η Εκκλησία είναι η οικοδομή, αύξηση και τελείωση του θεανθρώπινου σώματος του Χριστού στον κόσμο με το Άγιο Πνεύμα» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 118). Εκκλησία υπάρχει εκεί όπου είναι το Άγιο Πνεύμα. «Η βεβαιότητα της Εκκλησίας είναι ότι χωρίς την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, το θαύμα της χριστιανικής πίστεως και ζωής, το μυστήριο της χριστιανικής κλήσεως και αποστολής, εξαντλούνται στον ανθρώπινο αυτοσχεδιασμό ή τον προγραμματισμό, στον ιστορικό περιορισμό ή το αδιέξοδο», μας λέει ο π. Μιχαήλ Καρδαμάκης (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 119).

Ο καθένας από εμάς έχει ζήσει την προσωπική του Πεντηκοστή την ημέρα που έλαβε το άγιο Χρίσμα, αμέσως μετά την Βάπτισή του. Λάβαμε τότε την πανοπλία του Αγίου Πνεύματος, τη δύναμη να ζήσουμε την εν Χριστώ ζωή, αλλά και τα ιδιαίτερα χαρίσματα που ευδόκησε να δώσει στον καθένα μας ο αγαθός Παράκλητος. Αυτό που απομένει, είναι να ζούμε κατά τις εμπνεύσεις του Αγίου Πνεύματος, να υποτασσόμαστε σε Αυτό. Τότε θα φανερωθούν τα χαρίσματά μας προς δόξαν Θεού και αγιασμό της ψυχής μας. Τότε θα γίνουμε όλοι φλόγα αγάπης προς τον Θεό και ομολογίας προς τον κόσμο. Σύμφωνα με τον π. Μιχαήλ Καρδαμάκη: «Χριστιανός είναι ο άνθρωπος εν Αγίω Πνεύματι, εκείνος που αποκτά πείρα του Χριστού με τις ενέργειες και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, με τα μυστήρια κι όλη την ενεργό ζωή της Εκκλησίας» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 123).

Αγαπητοί μου φίλοι, την ημέρα της Πεντηκοστής η διάπυρη αγάπη του Θεού άναψε μια μεγάλη φωτιά στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, για να μη σβήσει ποτέ. Γιατί αυτό είναι η Εκκλησία: το καμίνι της αγάπης του Θεού, μέσα στο οποίο μεταμορφώνεται η φύση μας· κατακαίγεται ο παλαιός άνθρωπος που δουλεύει στα πάθη, στη φθορά και στον θάνατο, και δημιουργείται ο νέος εν Χριστώ άνθρωπος, ο αγιαζόμενος. Μέσα στην Εκκλησία ζούμε την μεταμόρφωσή μας. Ζούμε μία πρωτόγνωρη αλλοίωση, που δεν είναι καταστροφή της φύσης μας αλλά εξαιρετική ευπρέπεια, έκτακτος καλλωπισμός που έχει φιλοτεχνίσει μυστικά η αγάπη του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό εμείς οι Χριστιανοί να εκμεταλλευθούμε αυτή την αλλοίωση που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα και να μεταμορφωθούμε ως προς την πνευματική ζωή και να γίνουμε Πνευματοφόροι άνθρωποι.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.