«Ην (ελπίδα) ως άγκυραν έχομεν της ψυχής
ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος» (ΕΒΡ.
6, 19). Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, μιλάει στο σημερινό Αποστολικό
ανάγνωσμα με γλώσσα αλληγορική. Παρομοιάζει την ελπίδα μας προς τον Θεό με την
άγκυρα. Η άγκυρα είναι απαραίτητη σε κάθε πλοίο. Κανένα πλοίο δεν ξεκινάει, αν
δεν έχει την άγκυρά του και αν δεν την έχει ελέγξει. Ασφάλεια του πλοίου στον
καιρό της τρικυμίας είναι η άγκυρα. Η ζωή που ζούμε στον κόσμο αυτό μοιάζει με
ένα ταξίδι. Αρχή του ταξιδιού μας είναι η ημέρα που γεννηθήκαμε. Τέλος του
επιγείου ταξιδιού μας είναι η ημέρα που θα πεθάνουμε. Θάλασσα είναι ο κόσμος.
Και όπως στη θάλασσα δεν επικρατεί πάντα γαλήνη και ησυχία, έτσι και στην
επίγεια ζωή μας δεν επικρατεί πάντα γαλήνη και ησυχία. Λίγες είναι οι ημέρες
που απολαμβάνουμε ησυχία και ειρήνη.
Άνεμοι και κύματα είναι οι θλίψεις και τα
βάσανα της ζωής. Φτώχεια, αρρώστιες, εγκαταλείψεις, απιστίες, αχαριστίες,
διαβολές και συκοφαντίες, αδικίες, πλεονεξίες και αρπαγές, δικαστήρια, φυλακές
και εξορίες και τόσα άλλα κακά μπορούν να βρουν τον άνθρωπο στο διάστημα της
επίγειας ζωής του. Είναι τόσα τα βάσανα και οι θλίψεις, ώστε έρχονται στιγμές
που ο άνθρωπος χάνει το θάρρος του και κλονίζεται. Μοιάζει με το καράβι που
κινδυνεύει να καταποντισθεί από την τρικυμία. Και το καράβι μεν για τις ώρες
της τρικυμίας έχει άγκυρα, ο άνθρωπος όμως που θλίβεται έχει άγκυρα; Η άγκυρα
για τον άνθρωπο πρέπει να είναι η ελπίδα στον Χριστό. Δυστυχώς οι σημερινοί
άνθρωποι δεν έχουν την ελπίδα τους στον Χριστό. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα
προβλήματά τους με τις δικές τους δυνάμεις. Δεν πιστεύουν στη βοήθεια του Θεού.
Έχουν αποκλείσει τον Θεό από τη ζωή τους.
Αν ρίξουμε μία ματιά στην κοινωνία, θα
δούμε ότι οι άνθρωποι στηρίζουν την ελπίδα τους σε διάφορα πρόσωπα και
πράγματα. Ελπίδα έχουν οι πολλοί τα χρήματα, τις καταθέσεις στις τράπεζες, τα
διαμερίσματα που έχουν αγοράσει, τα καταστήματά τους και άλλα υλικά πράγματα.
Άλλοι στηρίζουν τις ελπίδες τους στην προστασία ανθρώπων που κατέχουν μεγάλες
θέσεις. Άλλοι στη σωματική τους δύναμη, στην υγεία, στην τέχνη, στην επιστήμη.
Άλλοι ελπίζουν στα παιδιά τους ή στα συγγενικά τους πρόσωπα. Και άλλοι, τέλος,
στηρίζουν τις ελπίδες τους στα πολιτικά πράγματα, στα μεγάλα και ισχυρά κράτη
που συμπαθούν ιδεολογικά και ελπίζουν ότι θα νικήσουν και θα ικανοποιήσουν τους
πόθους τους. Αν παρατηρήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, θα δούμε ότι δεν
εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Θεό. Οπουδήποτε αλλού ελπίζουν εκτός από τον
Θεό.
Όλες αυτές όμως οι ελπίδες αποδεικνύονται
στην πορεία της ζωής απατηλές και ψεύτικες. Βλέπουμε ανθρώπους φιλάργυρους, να
μαζεύουν χρήματα και ξαφνικά με ένα πόλεμο ή κάτι άλλο έκτακτο στη ζωή τους να
τα χάνουν. Βλέπουμε τους ισχυρούς της γης, να χάνουν κάποια στιγμή την εξουσία
τους και να μένουν μετέωροι ακόμη και από αυτούς που τους υποστήριζαν. Βλέπουμε
ανθρώπους να έχουν υγεία και ξαφνικά να τη χάνουν και να πέφτουν στο κρεβάτι.
Βλέπουμε άλλους να έχουν δώσει τα πάντα για τα παιδιά τους και στο τέλος της ζωής
τους να εγκαταλείπονται σε κάποιο γηροκομείο. Τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν,
ότι οι ελπίδες, που στηρίζουν οι άνθρωποι στα διάφορα πρόσωπα και πράγματα, δεν
έχουν βάσεις στερεές. Οι ελπίδες τους μοιάζουν με άγκυρα, που η αλυσίδα της δεν
άντεξε στα άγρια κύματα, έσπασε και άφησε το πλοίο απροστάτευτο. Οι άνθρωποι
αυτοί δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτα.
Δεν υπάρχει λοιπόν ελπίδα, άγκυρα δυνατή,
που να μην μπορεί κανένας άνεμος, κανένα κύμα να την συντρίψει; Και όμως
υπάρχει. Δεν είναι ούτε τα πλούτη, ούτε η σωματική δύναμη, ούτε η τέχνη και η
επιστήμη, ούτε η πολιτική και οι διάφορες ιδεολογίες, ούτε τα υψηλά πρόσωπα,
ούτε τα ισχυρά κράτη, ούτε η φιλία και η συμμαχία τους. Ελπίδα σταθερή και
αληθινή, μας λέει σήμερα ο Απόστολος Παύλος, είναι μία. Είναι ο Ιησούς Χριστός!
Ο Χριστός δεν βρίσκεται σωματικά στη γη. Βρίσκεται στους ουρανούς. Όποιος
πιστεύει στον Χριστό έχει την ελπίδα του σαν άγκυρα που είναι ριγμένη στερεή
και ακλόνητη πολύ ψηλά, πάνω από τα άστρα, εκεί όπου είναι ο Χριστός. Και από
εκεί ο πιστός κρατιέται και δεν φοβάται μήπως πέσει στο χάος της απελπισίας.
Αισθάνεται μέσα στην καρδιά του τον Χριστό να τον παρηγορεί, να τον ενισχύει
στις δύσκολες στιγμές της ζωής του.
Αγαπητοί μου φίλοι, και όταν ακόμη ο
πιστός περνάει το γεφύρι του θανάτου και μεταβαίνει από την παρούσα ζωή στην
αιωνιότητα, η ελπίδα δεν τον αφήνει. Τον συνοδεύει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Έτσι ο πιστός φεύγει από τον κόσμο αυτό με την βέβαιη ελπίδα, ότι πάνω στους
ουρανούς θα συναντήσει τον Χριστό και θα ζήσει αιώνια στον κόσμο της χαράς και
ευτυχίας. Αλίμονο όμως σε εκείνους τους ανθρώπους που δεν στηρίζονται στον
Χριστό και στην Εκκλησία Του. Πως πορεύονται αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή τους;
Που στηρίζουν τις ελπίδες τους; Πως περνούν την καθημερινότητά τους. Άνθρωποι
που δεν στηρίζονται στον Χριστό πέφτουν στο χάος της απελπισίας. Γι’ αυτό και
βλέπουμε στη σημερινή εποχή τόσες αυτοκτονίες και τόσους φόνους. Πολλοί
άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν ότι θα ζουν μετά τον σωματικό τους θάνατο.
Πιστεύουν ότι εξαφανίζονται και γι’ αυτό επιλέγουν την πολιτική κηδεία και την
καύση του σώματός τους. Ο Θεός να μας φυλάξει να μην καταντήσουμε έτσι.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου