« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ »

«Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ερώ, χαίρετε» (ΦΙΛΙΠ. 4, 4). Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, μας μιλάει στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα για τη σημασία της χαράς. Η χαρά είναι πανανθρώπινο αίτημα. Από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας ο άνθρωπος αναζητά τη χαρά. Όμως πολλές φορές αυτή η αναζήτηση είναι χωρίς αποτέλεσμα. Η χαρά για να λάβει το πραγματικό της νόημα, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, πρέπει να είναι «εν Κυρίω» (ΦΙΛΙΠ. 4, 4). Αυτή η χαρά πηγάζει από το φως της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Και ποιος χαίρεται «εν Κυρίω» (ΦΙΛΙΠ. 4, 4); Αυτός που είναι μαζί με τον Κύριο. Και μαζί με τον Κύριο είναι αυτός που τον αγαπά. Και ποιος αγαπά τον Θεό; Εκείνος που τηρεί τις εντολές Του και εφαρμόζει το θείο θέλημά Του. Να λοιπόν από που πηγάζει η εν Κυρίω αγάπη. Από την πιστή εφαρμογή του θείου θελήματος. Αυτή η χαρά είναι σταθερή και μόνιμη.

Ο άνθρωπος πλάσθηκε για τη χαρά. Γι’ αυτό ο Θεός τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, τους τοποθέτησε μέσα στον Παράδεισο. Ο Θεός για τα αγαθά που απολάμβαναν δεν τους ζητούσε καμία πληρωμή. Το μόνο που ήθελε από αυτούς ήταν να υπακούουν στις εντολές Του. Οι Πρωτόπλαστοι όμως δεν υπάκουσαν στον Θεό, αλλά στον διάβολο. Ο διάβολος τους έβαλε στο λογισμό ότι θα γίνουν ευτυχισμένοι αν σταματήσουν να υπακούουν στον Θεό. Και αυτοί αντί να κλείσουν τα αυτιά τους σε αυτά που τους έλεγε ο διάβολος, παράκουσαν την εντολή του Θεού (να μη φάνε από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού), με αποτέλεσμα να φύγει η χαρά από τη ζωή τους και να έλθει η λύπη. Δεν μπορούσαν πια να μείνουν στον Παράδεισο και έφυγαν. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά και η δυστυχία για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Εισέρχεται η ασθένεια και ο θάνατος, ως αποτέλεσμα της ανυπακοής τους.

Η λύπη από τότε βασιλεύει στον κόσμο. Οι άνθρωποι, στενοχωρημένοι, θλιμμένοι, βασανισμένοι από τα διάφορα θλιβερά γεγονότα και πιο πολύ από το κακό που υπάρχει μέσα τους, δεν βρίσκουν ανάπαυση. Νομίζουν πως θα βρουν ανάπαυση στα νυκτερινά κέντρα διασκέδασης, στα ταξίδια αναψυχής, στους αισχρούς έρωτες, στα χαρτιά, στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, σε κάθε είδους ηδονή. Και στην αρχή μπορεί να αισθάνονται ένα ευχάριστο μούδιασμα, στη συνέχεια όμως ο φανταστικός παράδεισος σβήνει και η λύπη έρχεται πάλι πιο βαριά. Η αμαρτία δημιουργεί στον άνθρωπο λύπη, στενοχώρια και πίκρα. Η αμαρτία στην αρχή είναι μέλι, αλλά στο τέλος γίνεται φαρμάκι. Υπάρχει όμως αληθινή χαρά; Βεβαίως και υπάρχει! Η πραγματική χαρά βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων εκείνων που πιστεύουν στον Χριστό και ζουν σύμφωνα  με τις θείες εντολές Του.

Και ένα τέτοιο παράδειγμα χαρούμενου ανθρώπου είναι ο Απόστολος Παύλος. Ο Παύλος γράφοντας την επιστολή του προς τους Φιλιππησίους είναι γεμάτος χαρά. Και γι’ αυτό η επιστολή του αυτή ονομάζεται επιστολή της χαράς. Ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει και διαβάζει την επιστολή αυτή, θα νομίσει ότι ο Παύλος την ώρα που την έγραφε θα βρισκόταν σε μία ευχάριστη κατάσταση. Και όμως, όταν έγραφε αυτή την επιστολή βρισκόταν μέσα στις φυλακές της Ρώμης. Βρισκόταν δεμένος σαν κακούργος για την πίστη του Χριστού και περίμενε από ώρα σε ώρα να ανοίξει η πόρτα της φυλακής, να τον πάρουν και να τον εκτελέσουν. Και ενώ βρίσκεται στην κατάσταση αυτή, εν τούτοις η καρδιά του είναι γεμάτη χαρά και αγαλλίαση. Και γίνεται αυτό γιατί έχει μέσα του τον Χριστό. Η φυλακή για τον Παύλο είναι παράδεισος. Χαίρεται, γιατί υποφέρει για τον Χριστό.

Και ενώ ο Απόστολος Παύλος φυλακισμένος χαιρόταν, όχι μακριά από τη φυλακή ήταν τα ανάκτορα του Νέρωνα. Τα ανάκτορα του βασιλιά, που καταδίωκε τον Παύλο και όλους τους Χριστιανούς. Όποιος τα έβλεπε θα νόμιζε, ότι αυτός που ζει μέσα στα ανάκτορα και απολαμβάνει όλα τα αγαθά θα ήταν χαρούμενος και ευτυχισμένος. Άραγε ήταν; Όχι βέβαια! Άπιστος και διεφθαρμένος όπως ήταν ο Νέρωνας, ζούσε μία δυστυχισμένη ζωή και το τέλος του ήταν άθλιο. Ίσως αναρωτηθεί κάποιος. Τι παράξενα πράγματα είναι αυτά; Τα ανάκτορα κόλαση, η φυλακή παράδεισος! Και όμως από τον άνθρωπο εξαρτάται να κάνει τα ανάκτορα κόλαση και τη φυλακή παράδεισο. Είναι η ψυχική κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Αν μέσα μας δεν έχουμε ανάπαυση και ειρήνη που προσφέρει μόνο ο Χριστός και στο καλύτερο παλάτι να βρεθούμε θα είμαστε δυστυχισμένοι και ταραγμένοι.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν θέλουμε την πραγματική χαρά, οφείλουμε να μιμηθούμε τον Απόστολο Παύλο. Να πιστέψουμε στον Χριστό. Να αγαπήσουμε τον Χριστό. Να υπακούσουμε στον Χριστό. Και τότε, όσες θλίψεις και βάσανα, αρρώστιες και θάνατοι, αν μας βρουν, θα έχουμε μία πηγή που θα πίνουμε αθάνατο νερό και η καρδιά μας θα δροσίζεται και θα χαίρεται. Πηγή της χαράς, λοιπόν, είναι μόνο ο Χριστός! Πίνοντας από την πηγή αυτή θα καλούμε τον κόσμο, που δεν ξέρει τι θα πει χαρά, να έλθει στην πηγή, να πιει και να γευθεί κι αυτός την πραγματική χαρά. Η χαρά είναι του Θεού και η λύπη του διαβόλου. Όλοι θέλουμε τη χαρά. Ας μην την αναζητούμε στις θολές πηγές, σε εφάμαρτες ψυχαγωγίες, γιατί αυτή η χαρά είναι πρόσκαιρη και φευγαλέα. Η πραγματική χαρά βρίσκεται μόνο κοντά στον Χριστό και μπορούμε να την απολαύσουμε από αυτή τη ζωή μέχρι την ατέλειωτη αιωνιότητα.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.