« ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ »

«Ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού» (Β΄ ΚΟΡ. 4, 6). Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι,  ο Απόστολος Παύλος, μας λέει ότι ο Θεός εποίησε στην αρχή της δημιουργίας το κτιστό φως προς φωτισμό των κτισμάτων, Αυτός απέστειλε και το άλλο φως, το πνευματικό, τον Υιό Αυτού ενανθρωπήσαντα, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ο Οποίος φώτισε τις καρδιές των ανθρώπων για να γνωρίσουν την αληθινή δόξα του Θεού. Εμείς οι Χριστιανοί αντλούμε δύναμη από τον Ίδιο τον Χριστό, ο Οποίος είναι ο αρχηγός της Πίστης μας. Στους διωγμούς που μας κάνουν έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Στους διωγμούς που κάνουν οι σημερινοί άθεοι εναντίον της Εκκλησίας μας θα βρουν μπροστά τους τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος και θα αποδώσει δικαιοσύνη.

Μία τέτοια ψυχή που φωτίσθηκε από τον Κύριό μας είναι και ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας. Ο Άγιος Ευθύμιος είναι ένας από τους μεγάλους ασκητές της Αγίας μας Εκκλησίας. Με την πίστη στον Χριστό γέμισαν οι ερημιές από αγίους ανθρώπους, από άνθη πνευματικά. Και ο υμνωδός τον καθένα από αυτούς τους αγγελικούς κατοίκους της ερήμου, που είχαν το δάκρυ καθημερινό, αλλά όχι το δάκρυ της απελπισίας, αλλά της κατάνυξης, το χαροποιό δάκρυ, ψάλλει ως εξής: «Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Ευθύμιε πατήρ ημών όσιε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών». Ο Άγιος Ευθύμιος στόλισε την έρημο με την αγιασμένη παρουσία του. Ας ακούσουμε λίγα στιγμιότυπα από τη ζωή του.

Ο Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στην Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. Από τα τρία του χρόνια αφοσιώθηκε στον Θεό. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του δοξολογούσε τον Θεό. Η χαρά του ήταν να πηγαίνει στην Εκκλησία και να ακούει τα ιερά γράμματα με φόβο και κατάνυξη. Του άρεσε πολύ να προσεύχεται και να επικοινωνεί με τον Θεό. Όταν έγινε 29 ετών, πήγε στα Ιεροσόλυμα και προσκύνησε τους αγίους Τόπους. Έπειτα επισκέφθηκε τους πατέρες της ερήμου και τέλος κατοίκησε σε ένα σπήλαιο της λαύρας του Φαράν. Εκεί ζούσε με τέλεια ακτημοσύνη, πλέκοντας ψάθες για τη συντήρησή του. Εκεί κάθισε με έναν άλλο ασκητή, τον Θεόκτιστο, πέντε χρόνια. Μετά πήγαν σε άλλο σπήλαιο, όπου συνέχισαν την άσκησή τους. Με τον καιρό αυξήθηκαν οι αδελφοί και τέλος έκαναν ένα μοναστήρι κοινόβιο, το πρώτο που έγινε στην Παλαιστίνη και μέσα σε αυτό οι μοναχοί ζούσαν με μεγάλη αυστηρότητα.

Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις  της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Στην Αίγυπτο και στην Συρία επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία, η οποία είχε εμπλακεί στα δίκτυα της αίρεσης των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά  και ακαταμάχητα μίλησε, ώστε κατάφερε να την μεταπείσει. Ο Άγιος Ευθύμιος είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια ημέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του.

Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν τη χαρά της τεκνογονίας. Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της. Επίσης κάποια ημέρα που τελούσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο. Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση. Η ζωή του Αγίου Ευθυμίου ήταν πνευματικό φως για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αγιότητα του Αγίου Ευθυμίου ακούσθηκε σε ολόκληρη την Χριστιανοσύνη. Ονομάσθηκε «μέγας φωστήρ και ήλιος της ερήμου». Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 473 μ.Χ., σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου. Η ζωή του Αγίου Ευθυμίου ήταν πλημμυρισμένη από το φως του Χριστού. Ο Χριστός δίνει στους μαθητές Του τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν τις καθημερινές δυσκολίες και μέσα από την υπομονή να αγιάζονται και να ενώνονται τελικά μαζί Του. Το ίδιο είχε γίνει και με τον Άγιο Ευθύμιο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με εμάς, τους σημερινούς Χριστιανούς, αν ακολουθήσουμε τον Χριστό ουσιαστικά και όχι επιπόλαια. Ως Χριστιανοί οφείλουμε να αγωνιζόμαστε πνευματικά, να εξομολογούμαστε ειλικρινά τα αμαρτήματά μας στον Πνευματικό μας Πατέρα, να κοινωνάμε του αχράντου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Χριστού μας και να βρισκόμαστε συνεχώς κοντά στην Εκκλησία. Με αυτές τις πρακτικές αγίασαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, αλλά και ο Άγιος Ευθύμιος. Μακάρι έτσι να πράξουμε όλοι μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.