Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, βρισκόμαστε
στην αρχή ενός νέου έτους. Η Εκκλησία εξαγιάζει και τον χρόνο και τον τόπο αλλά
και συνολικά την ιστορία, πορευόμενη προς τα έσχατα. Με την Χάρη του Θεού
πέρασε ένας χρόνος και σήμερα εισερχόμαστε στο νέο έτος. Για το λόγο αυτό
οφείλουμε να δοξολογούμε και να ευγνωμονούμε τον Θεό. Η σημασία της απαρχής του
νέου έτους είναι μεγάλη, ως αφορμή ανασκόπησης, όσων έγιναν μέχρι σήμερα, καλών
και δυσαρέστων. Ο χρόνος είναι μία ευλογία του Θεού και οφείλουμε να τον
χρησιμοποιούμε προς το συμφέρον της ψυχής μας. Η Εκκλησία μας διαφυλάττει και
μας διατηρεί εντός του πεπερασμένου αυτού χρόνου για να ενωθούμε με τον Θεό για
πάντα στην αιωνιότητα και να μην εκπέσουμε κατά την φοβερή εκείνη ημέρα, όταν
θα καταργηθούν και ο χρόνος και οι ενιαυτοί και οι μεταβολές.
Όμως σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει
και δύο ακόμη γεγονότα, την Περιτομή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τη μνήμη του
Μεγάλου Βασιλείου. Η περιτομή, στην οποία υποβλήθηκε και ο Κύριός μας, ήταν μία
ειδική επέμβαση στα αγόρια του Ισραήλ, με εντολή που δόθηκε στον Αβραάμ από τον
Θεό, ως σημείο και σφραγίδα απόδειξης πως ήταν αφιερωμένο στον Θεό από τις
πρώτες ημέρες της ζωής τους. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ
και η Μαρία πήγαν το βρέφος στη Συναγωγή της Βηθλεέμ για να Του κάνουν
περιτομή. «Και ότε επλήσθησαν ημέραι οκτώ του περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη
το όνομα αυτού Ιησούς» (ΛΟΥΚΑ 2, 21). Η ονοματοδοσία χρησιμοποιείται και από
την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού την όγδοη ημέρα από τη γέννηση κάθε παιδιού δίνεται
και το όνομα που θα λάβει κατά την Βάπτισή του. Στην εποχή του Χριστού, όποιος
ήταν απερίτμητος εθεωρείτο θρησκευτικά ακάθαρτος και αλλόφυλος.
Γιατί όμως ο Χριστός καταδέχθηκε και την
κατά Σάρκα Περιτομή Του; Κατά πρώτο λόγο με τη στάση Του αυτή διδάσκει στο
ανθρώπινο γένος την ταπείνωση και την ευπείθεια στους θρησκευτικούς Νόμους.
Κατά δεύτερο λόγο για να αποδείξει στους Ιουδαίους που δίδασκαν και Τον
κατηγορούσαν ότι δεν σεβόταν τους Νόμους και τους Προφήτες πόσο λάθος ήταν. Ο
Ίδιος ο Χριστός σεβάσθηκε τον Μωσαϊκό Νόμο. Κατά τρίτο λόγο, ο Χριστός έχει δύο
φύσεις, τη θεία και την ανθρώπινη, που εκφράζονται σε ένα πρόσωπο, τον
Θεάνθρωπο Χριστό. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να επισημάνει και την ανθρώπινη φύση
Του. Πως ήταν αληθινά άνθρωπος, με σάρκα και οστά. Βέβαια η θεϊκή Του φύση
είναι πάντα ενωμένη με την ανθρώπινη, αλλά απαθής και αθάνατη. Κατά τέταρτο και
τελευταίο λόγο, ο Χριστός έπαθε περιτομή για να εγκαινιάσει έναν καινούργιο
κόσμο. Με το κομμάτι της σάρκας που απέβαλλε ήθελε να μας δείξει πως κάθε κακό
παρέρχεται και όλοι μας ζούμε σε έναν νέο κόσμο και είμαστε μέλη αγιασμένα του
σώματός Του.
Όμως σήμερα εορτάζουμε, όπως είπαμε, και τον
Μέγα Βασίλειο, Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν
μία εξέχουσα προσωπικότητα της Χριστιανικής Εκκλησίας, υπήρξε σπουδαίος
ιεράρχης και κορυφαίος θεολόγος, γι’ αυτό και ανακηρύχθηκε Άγιος και Μέγας.
Γεννήθηκε το 330 μ.Χ. στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν γιος του
Βασιλείου και της Εμμέλειας. Σπούδασε διάφορες επιστήμες, όπως ρητορική,
φιλοσοφία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική, φυσική και άλλες. Στην Αθήνα
γνωρίσθηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό, με τον οποίο διατηρούσε φιλία. Μετά
τις σπουδές του στην Αθήνα άσκησε για λίγο το επάγγελμα του ρήτορα στην
Καισάρεια και πολύ γρήγορα ξεκίνησε ένα πνευματικό ταξίδι στην Αίγυπτο, στην
Παλαιστίνη, στην Μεσοποταμία και στην Συρία, για να γνωρίσει τους ασκητές και
να σπουδάσει τον μοναχισμό.
Τόσο πολύ γοητεύθηκε από την αυστηρή
ασκητική ζωή, ώστε πήγε στον Πόντο και έζησε μοναχός στην έρημο για μία
πενταετία, από το 357 έως το 362 μ.Χ. Σκόπευε να μείνει οριστικά εκεί, αν δεν
συνέβαινε ο θάνατος του επισκόπου Καισαρείας Ευσεβίου. Ο λαός της Καισάρειας
ζήτησε να τον διαδεχθεί ο Βασίλειος και μετά την εκλογή του αναγκάσθηκε να
επιστρέψει στην Καισάρεια. Παρέμεινε για εννέα χρόνια επίσκοπος Καισαρείας και
άφησε σπουδαίο έργο. Ίδρυσε μία σειρά από φιλανθρωπικά ιδρύματα που έγιναν γνωστά
ως «Βασιλειάδα», η οργάνωση των οποίων για την περίθαλψη των φτωχών και των
ασθενών αποτέλεσε υπόδειγμα πνευματικής προσφοράς και κοινωνικής δράσης. Ο
Μέγας Βασίλειος ήταν αλύγιστος μπροστά σε κάθε είδους κοσμική εξουσία που ήταν
αντίθετη με το πνεύμα του Θεού. Υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφέας και κοιμήθηκε
σε ηλικία 49 ετών, το έτος 379 μ.Χ.
Αγαπητοί μου φίλοι, αρχή του νέου έτους
σήμερα. Ας αποβεί η σημερινή ημέρα αρχή νέας προσπάθειας για την ανακαίνιση των
ανθρωπίνων ηθών μας. Ας γίνει ο καινούργιος χρόνος αρχή μίας καινούργιας ζωής.
Μίας ζωής αγάπης, πνευματικής ελευθερίας από τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Ας
προβληματισθούμε από την ταπείνωση του Κυρίου μας, ο Οποίος αν και είναι Θεός,
καταδέχθηκε να περιτμηθεί. Ας εμπνευσθούμε, στο κατώφλι της νέας χρονιάς, από
τη ζωή του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος αρνήθηκε όλα τα επίγεια για χάρη των
Ουρανίων αγαθών που περιμένουν όσους θα αγωνισθούν στον πνευματικό στίβο κατά
την παρούσα ζωή. Ας έχουμε πρότυπο τον Μέγα Βασίλειο στην προσωπική μας ζωή. Μακάρι
η κουρασμένη σημερινή ανθρωπότητα να ανακαλύψει την αληθινή γνώση της
Χριστιανικής θεολογίας, για να βρει το σωστό προσανατολισμό της και έτσι να
ζήσει την πνευματική βασιλεία που κήρυξε ο Χριστός μας. Καλή και ευλογημένη
χρονιά!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου