« ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ »

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας μεταφέρει σε μία Συναγωγή, όπου εκεί δίδασκε ο Κύριός μας. Ήταν ημέρα Σαββάτου. Ανάμεσα στο πλήθος, βρισκόταν μία γυναίκα σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο τόσο το σώμα της, που δεν μπορούσε να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. Βασανιζόταν η δυστυχισμένη αυτή γυναίκα για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Όταν την είδε ο Κύριος της φώναξε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου» (ΛΟΥΚΑ 13, 12). Άπλωσε πάνω της τα χέρια Του και την ίδια στιγμή έγινε καλά. Σηκώθηκε ολόρθη και δόξαζε τον Θεό για τη θεραπεία της. Αν και βασανιζόταν από μία τόσο παραμορφωτική ασθένεια, εντούτοις δεν απουσίαζε από τη Συναγωγή την ημέρα του Σαββάτου. Επιπλέον, παρά τη μακροχρόνια ασθένεια, δεν σκληρύνθηκε η καρδιά της, δεν έγινε άπιστη. Αντίθετα έμενε σταθερή στην πίστη της και ήθελε να ακούει τον λόγο του Θεού.

Ο Χριστός δεν της ζήτησε πίστη για να κάνει το θαύμα, διότι διέκρινε την προαίρεσή της. Μάλιστα την ονόμασε «απόγονο του Αβραάμ» (ΛΟΥΚΑ 13, 16), για να αποκαλύψει την ευσέβειά της. Η γυναίκα αυτή, με την ασθένειά της, είχε αποκτήσει βαθύτερη ευσέβεια και πίστη. Είχε πάει στη Συναγωγή για να ωφεληθεί πνευματικά. Και ο Κύριος μαζί με την ψυχική ωφέλεια της χάρισε και τη θεραπεία του σώματος. Η γυναίκα αυτή μας διδάσκει με τον τρόπο της, ότι πρέπει κι εμείς να συμμετέχουμε στην Κυριακάτικη Θεία Λατρεία. Και μάλιστα εμάς που πηγαίνουμε στους Ιερούς Ναούς, όπου τελείται η φοβερή και αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας, όπου άγγελοι, άγιοι και ο Ίδιος ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Καλό είναι να πηγαίνουμε και πιο συχνά στην Εκκλησία. Ιδιαίτερα όμως την Κυριακή, που είναι αφιερωμένη στον Κύριό μας. Δεν είναι δυνατόν Χριστιανός να κάθεται την Κυριακή στο σπίτι του και να κοιμάται και να μην πηγαίνει στον Ναό, προκειμένου να εκκλησιασθεί.

Μόλις η συγκύπτουσα γυναίκα θεραπεύθηκε, τα έκπληκτα μάτια όλων στράφηκαν στον Κύριο. Ο Αρχισυνάγωγος όμως αντέδρασε, χωρίς να κρύψει τη ζηλοφθονία του, και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: «Υπάρχουν έξι ημέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς· μέσα σε αυτές, λοιπόν, να έρχεσθε και να θεραπεύεσθε, και όχι το Σάββατο» (ΛΟΥΚΑ 13, 14).  Ο  Κύριος βλέποντας την υποκρισία και το φθόνο του Αρχισυναγώγου, τον ξεσκέπασε μπροστά σε όλους: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δεν λύνει το βόδι του ή το γαϊδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει;» (ΛΟΥΚΑ 13, 15). Και το κάνει αυτό χωρίς να θεωρείται παραβάτης της αργίας του Σαββάτου. Αυτή όμως η γυναίκα, «που την είχε δεμένη ο σατανάς δεκαοκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» (ΛΟΥΚΑ 13, 16). Ο Αρχισυνάγωγος μη τολμώντας να ελέγξει κατευθείαν τον Κύριο, τα έβαλε υποκριτικά με το λαό.

Ο Κύριος στηλιτεύει το πάθος της υποκρισίας. Μέσα από το θαύμα παρουσιάζεται η θεϊκή δύναμη του Ιησού. Το γεγονός όμως που τάραξε την τοπική κοινωνία και τους πνευματικούς της ταγούς, ήταν πως επιτέλεσε το θαύμα το Σάββατο, ιερή ημέρα για τον Ιουδαϊσμό. Ο Κύριος επισημαίνει την υποκρισία, συγκεκαλυμμένη με το πρόσχημα της ευσέβειας, και την ελέγχει αυστηρά. Δυστυχώς κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί δείχνουμε υποκρισία στην καθημερινή μας ζωή. Όταν μιλάμε για τον Θεό και θέλουμε οι άλλοι να ακολουθούν το θεία θέλημά Του, ενώ εμείς ακολουθούμε εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, που δεν συμβαδίζει με τους λόγους μας. Υποκρισία επιδεικνύουμε όταν κάνουμε αγαθοεργίες, προκειμένου να μας επαινούν και να μας κολακεύουν. Στην υποκρισία πέφτουμε, όταν ερμηνεύουμε το θέλημα του Θεού επιφανειακά, κρατώντας τον τύπο και τηρώντας το γράμμα του νόμου και όχι βιώνοντας την ουσία. Στην υποκρισία μας ωθεί ο εγωϊσμός.

Γέννημα της υποκρισίας είναι η θρησκευτική τυπολατρία. Ο Κύριος στηλιτεύει την τυπολατρία κάθε εποχής. Οι Φαρισαίοι είχαν μετατρέψει τις εντολές του Νόμου σε στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών και γι’ αυτό αντιδρούσαν στη θεραπεία που είχε γίνει την ημέρα του Σαββάτου. Ο Χριστός όμως μας δείχνει ότι πάνω από τους τύπους βρίσκεται η ουσία και η αλήθεια. Το μήνυμα του Ευαγγελίου, το κήρυγμα του Χριστού και ο τρόπος της Ενανθρώπησης και του Πάθους Του δίνουν προτεραιότητα στην ελευθερία του ανθρώπου και στοχεύουν στην πνευματική του αποδέσμευση από τα δεσμά της αμαρτίας. Η τυπική τήρηση των θείων εντολών δεν μας προσφέρει τίποτα, αν δεν πρωταγωνισθεί η αγάπη προς τον πλησίον και η διάθεση της προσφοράς. Σήμερα, συχνά εμείς, είτε θεωρούμε τους εαυτούς μας εντάξει απέναντι στον Θεό και συνεπώς ο Θεός μας οφείλει, είτε αγανακτούμε όταν κάποιοι δεν ακολουθούν το δικό μας μοτίβο πίστης και άσκησης.

Αγαπητοί μου φίλοι, η συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου ήταν δεμένη δεκαοκτώ χρόνια σε αυτή την κατάσταση. Αλλά και στη σημερινή εποχή υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι, καθηλωμένοι στο κρεββάτι του πόνου και της ασθένειας. Όλοι αυτοί ας πάρουν θάρρος από το σημερινό θαύμα. Συχνά, τα δεσμά της αθεράπευτης, κατά τους γιατρούς, αρρώστιας, τα λύνει ο Χριστός. Κάποιες όμως φορές άνθρωποι με σωματικές ασθένειες είναι απελευθερωμένοι από τα διάφορα πάθη, ενώ άνθρωποι υγιείς είναι δεσμευμένοι σε αυτά. Όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Αρχισυνάγωγο του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Λύθηκε η συγκύπτουσα μα ο Αρχισυνάγωγος έμεινε δεμένος με τα δεσμά του φθόνου. Γι’ αυτό ας προσέχουμε κι εμείς μη μείνουμε δεμένοι στα πάθη μας. Να έχουμε την ελπίδα μας στον Χριστό, ο Οποίος με το πανάγιο Αίμα Του λύνει τα αμαρτήματά μας. Ο Χριστός για τη λύση των αμαρτημάτων μας έδωσε το Μυστήριο της Εξομολόγησης.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.