« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη όλων των Αγίων της. Η τιμή της Εκκλησίας στους Αγίους είναι προέκταση της τιμής στην Θεοτόκο. Η τιμή αυτή προς τους Αγίους φανερώνεται καθημερινά με τις εορτές που έχει αφιερώσει η Εκκλησία μας προς αυτούς. Αυτή η πράξη συνιστά έντονο χαρακτηριστικό της Ορθόδοξης ευσέβειας και στηρίζεται περισσότερο στην Παράδοση παρά σε καθορισμένους δογματικούς όρους. Για την Εκκλησία οι Άγιοι είναι οι φορείς του Αγίου Πνεύματος. Οι Άγιοι είναι «τα μυστηριακά σημεία της αγάπης και της εργασίας του Θεού στον κόσμο», κατά τον π. Μιχαήλ Καρδαμάκη (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 210). Οι Άγιοι δεν είναι υπεράνθρωποι, αλλά οι «άρτιοι του Θεού άνθρωποι» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 17), σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μέσα από την άσκηση έφθασαν στην θέωση.

Όλοι μας μπορούμε να ασκηθούμε στην πνευματική ζωή, αρκεί εμείς να το θελήσουμε. Είναι στην ελεύθερη βούλησή μας η εξάσκηση των αρετών. «Η άσκηση, επισημαίνει ο Χρ. Γιανναράς, αποβλέπει στη δοκιμασία της ανθρώπινης ελευθερίας που επιμένει να στρέφεται προς το Θεό, παρά την επαναστατημένη αντίπραξη της ίδιας της φύσεως του ανθρώπου» (Κεφάλαια Κατανυκτικά, Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχάηλ Καρδαμάκη, σελίδα 17). Είναι δύσκολο να πολεμήσουμε την ίδια τη φύση μας, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Παράδειγμα φωτεινό είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, που με τους ασκητικούς αγώνες τους κατάφεραν να ξεπεράσουν τα διάφορα πάθη και τις αδυναμίες τους και να φθάσουν στην κατά χάρη θέωση. Είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που είπαν πως δεν θα ακολουθήσουν μία αμαρτωλή πορεία στη ζωή τους, αλλά την πορεία της αγιότητας που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού.

Οι Άγιοι ανήκουν στην ανθρωπότητα. Βοηθούν στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Υποφέρουν μαζί μας για τα διάφορα προβλήματα που εμφανίζονται στη ζωή μας. Κάποιες φορές γίνονται Κυρηναίοι και σηκώνουν τον σταυρό μας, προκειμένου να μας ξεκουράσουν. Αν και είμαστε αμαρτωλοί, μας αγαπούν και θέλουν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τα διάφορα πάθη και τις αδυναμίες μας. Γίνονται με την αγιότητά τους υπόδειγμα και μίμηση των πιστών. Οι Άγιοι κατέχουν την πραγματική ανθρωπογνωσία και γνωρίζουν το πραγματικό μέγεθος των δυσχερειών και των πειρασμών της πορείας προς την θέωση. Γνωρίζουν καλά πόσο δύσκολο είναι να κόψουμε τα πάθη μας και να αντιμετωπίσουμε με υπομονή τη δύσκολη καθημερινότητά μας. Γι’ αυτό και είναι έτοιμοι να μας βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Οι Άγιοι έχουν ευαισθησία, τρυφερότητα και αγάπη για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Το μεγαλείο των Αγίων είναι ότι ανήκουν στην ανθρωπότητα και φωτίζουν το δρόμο της, ότι ανήκουν στην Εκκλησία και ενσαρκώνουν τη ζωή της. Στο γεγονός αυτό στηρίζεται η οικειότητα των πιστών και η τιμή που απονέμουν στους Αγίους μέσα από τις πολλές εορτές και πανηγύρεις. Η Ορθοδοξία μας διδάσκει και με τα παραδείγματα των Αγίων. Μέσα από τη ζωή των Αγίων παρατηρούμε το μεταμορφωτικό και τελειωτικό έργο του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο, τη δυναμική και δημιουργική παρουσία του Θεού στον κόσμο. Τα Συναξάρια είναι το αποθησαύρισμα της ιστορικής μνήμης της Εκκλησίας. Αποτελούν, διαφυλαγμένα στην Ορθόδοξη λειτουργική πράξη, την καθημερινή παιδεία των πιστών, το διδασκαλείο της ευσέβειας και της αγιότητας. Μέσα από τους βίους των Αγίων διδασκόμαστε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί για το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε και πως πρέπει να αγωνιζόμαστε στον πνευματικό στίβο.

Η άρνηση της αγιότητας εκ μέρους μας σημαίνει άρνηση ή απώλεια του φυσικού ανθρώπου, την έκπτωση του ανθρώπου στο παρά φύσιν, που ταυτίζεται με την πτώχευση και την ερείπωση του κόσμου. Η απουσία της αγιότητας παραμορφώνει τη ζωή και τον κόσμο σε μία άθλια, σκληρή και παράλογη πραγματικότητα για άθλιους, σκληρούς και παράλογους ανθρώπους. Κάτι που βιώνουμε όλοι μας στη σημερινή εποχή. Βλέπουμε γύρω μας άθλια πράγματα να συμβαίνουν, σκληρούς ανθρώπους που είναι γεμάτοι υπερηφάνεια και αμετανοησία, παράλογα γεγονότα που αναρωτιόμαστε αν είναι αληθινά ή βρισκόμαστε μπροστά σε έναν εφιάλτη. Δυστυχώς η κοινωνία μας και μάλιστα εδώ στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας έχει ξεφύγει από το δρόμο του Θεού και προχωρά προς την καταστροφή ολοταχώς και προς την απώλεια. Πόσοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και πόσοι από αυτούς ζουν συνειδητή Μυστηριακή ζωή;

Αγαπητοί μου φίλοι, μία από τις νίκες του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχουν Άγιοι ή αγιότητα, αλλά μόνο διεφθαρμένοι ή χυδαιότητα. Είναι εγκληματικό ότι στη θέση των Αγίων, οι σημερινοί άνθρωποι βάζουν τους ευγενείς και τους μεγαλοφυείς, τους επιστήμονες και τους τεχνοκράτες, τους δημαγωγούς και τους λαοπλάνους. Όλους εκείνους, που μιλάνε χωρίς να πράττουν, που πολιτικολογούν ανερυθρίαστα, που υπόσχονται και απατούν, που σχεδιάζουν και προγραμματίζουν για την ανθρωπότητα. Όλοι αυτοί όμως λησμονούν μία βασική αλήθεια, ότι δεν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε όλους αυτούς και τους Αγίους, αλλά ανάμεσα στην αγιότητα και στην παραφροσύνη, που κάνει τον κόσμο ολόκληρο παράλογο, σκληρό, άθλιο, απάνθρωπο και δαιμονικό. Από εμάς και μόνο εξαρτάται τι θα διαλέξουμε τελικά. Την αγιότητα ή την παραφροσύνη;

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.