« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Ένας μεγάλος εχθρός της ανθρώπινης ψυχής, αγαπητοί μου φίλοι, είναι το άγχος. Το άγχος στις ημέρες μας ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους. Το άγχος βασανίζει την ψυχή μας και την κάνει να χάνει την ειρήνη της. Και υπάρχει άγχος για διάφορα ζητήματα. Άγχος για τη ζωή μας, για το μέλλον μας, για την επιβίωσή μας, για την οικογένειά μας, για την ενδυμασία και τη διατροφή, για τα πάντα. Όλη μας η ζωή περιστρέφεται γύρω από αυτά. Τα λόγια μας, οι σκέψεις μας, οι επιθυμίες μας, αλλά και οι κόποι μας όλοι για τα υλικά αγαθά. Και δυστυχώς η πλειοψηφία των ανθρώπων ξεχνά ότι υπάρχει Θεός, άλλη ζωή, αιώνιο μέλλον. Μας έχει απορροφήσει τόσο πολύ η καθημερινότητα, που έχουμε ξεχάσει να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τον Ουρανό και να ζητάμε τη βοήθεια από τον Θεό στις δύσκολες φάσεις της επίγειας ζωής μας. Έχουμε ξεχάσει να τα αφήνουμε όλα στην πρόνοια του Θεού.

Κι έρχεται ο Κύριος, μέσα από το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, να ελέγξει αυτή την αγωνιώδη φροντίδα μας. «Μην μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε» (ΜΑΤΘ. 6, 25). Τι ακριβώς όμως εννοεί ο Κύριος όταν μας λέει να μην μεριμνάμε για όλα αυτά; Είναι σαν να μας λέει: Μην έχετε αγωνιώδη μέριμνα, που σας περισπά και σας βασανίζει. Μην ανησυχείτε για τα προβλήματα της ζωής σας γεμάτοι ταραχή και άγχος. Γιατί αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να μας οδηγήσει πουθενά αλλού, παρά στην τρέλλα. Είναι μάλιστα μερικοί άνθρωποι που δεν μπορούν να κοιμηθούν από την υπερβολική αγωνία. Σκέφτονται πως θα τα βγάλουν πέρα, πως θα αντιμετωπίσουν τα τόσα έξοδα του μήνα, πως θα σπουδάσουν τα παιδιά τους, πως θα τα αποκαταστήσουν και πολλά άλλα προβλήματα. Βρίσκονται σε ένα διαρκές άγχος.

Αυτά ακριβώς που αποτελούν αιτία άγχους και μέριμνας, αυτά ακριβώς πρέπει να γίνουν αιτία πίστης, ηρεμίας και γαλήνης. Προβλήματα και ανάγκες δεν θα σταματήσουμε ποτέ να έχουμε. Τι θα κερδίσουμε λοιπόν με το άγχος και την αγωνία; Το μόνο που σίγουρα θα καταφέρουμε είναι να είμαστε ταραγμένοι, να αποκτήσουμε διάφορες ασθένειες και να συντομεύσουμε την επίγεια ζωή μας. Και επιπλέον θα μεταδώσουμε στους οικείους μας το πνεύμα αυτό της αναστάτωσης και της αγωνίας, θα γίνουμε όλοι στο σπίτι αγχώδεις και ανειρήνευτοι. Όμως εδώ θα ρωτήσει κάποιος. Μα και τι πρέπει να κάνουμε. Να μένουμε απαθείς μπροστά στα διάφορα καθημερινά προβλήματά μας; Να μην ενδιαφερόμαστε γι’ αυτά; Ασφαλώς και θα ενδιαφερόμαστε. Θα εργασθούμε, θα κοπιάσουμε, θα παλέψουμε. Όμως όλα αυτά να τα κάνουμε χωρίς άγχος, χωρίς αγωνία, χωρίς ταραχή, αλλά με ειρήνη και πίστη, με ελπίδα και καταφυγή στον Θεό.

Ο Κύριος, για να μας βοηθήσει να έχουμε μια τέτοια πίστη, μας λέει ότι δεν είμαστε ορφανοί. Έχουμε Πατέρα. Πατέρα αγάπης και στοργής. Αυτός μας έφερε από την ανυπαρξία στη ζωή. Αυτός μας δημιούργησε. Δεν θα φροντίσει λοιπόν και για τη συντήρησή μας; Ποιος πατέρας δεν φροντίζει  και δεν παρέχει τα αναγκαία στα παιδιά του; Ο Ουράνιος Πατέρας μας μάς ξέρει καλά, ξέρει τις ανάγκες μας, ξέρει τις αγωνίες μας, ξέρει τα πάντα. Αλλά και τα πάντα μπορεί να κάνει. Γιατί δεν είναι μόνο Παντογνώστης, αλλά και Παντοδύναμος. Και εφ’ όσον μάλιστα Αυτός ο Ουράνιος Πατέρας τρέφει και συντηρεί στη ζωή τα πουλιά και τα αγριολούλουδα, δεν θα θρέψει τους ανθρώπους; Λέει ο Κύριος: «Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν· κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά» (ΜΑΤΘ. 6, 29).

Ο Κύριος είναι Αυτός που μας συντηρεί στη ζωή. Και μας αγαπά πολύ. Τόσο πολύ που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Τόσο πολύ μας αγάπησε και μας αγαπά, ώστε όχι μόνο μας δημιούργησε, αλλά έκανε τα πάντα για μας, όχι μόνο για τη συντήρηση του σώματός μας αλλά πολύ περισσότερο για τη σωτηρία της ψυχής μας. Για το ανθρώπινο γένος πρόσφερε και προσφέρει άπειρα αγαθά. Για μας έκανε το μεγαλύτερο από όλα, έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε, για να μην χαθούμε στην αιώνια απώλεια, αλλά να αποκτήσουμε την αιώνια ζωή. Ο Θεός δεν κρίνει τα πράγματα σύμφωνα με την ανθρώπινη σκέψη και σύμφωνα με την παρούσα επίγεια κατάσταση. Κρίνει τα πράγματα σύμφωνα με το αιώνιο συμφέρον μας. Βάζει πάνω από όλα την αιώνια σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας. Αυτό εξάλλου είναι και το ζητούμενο. Η απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών και η αιώνια χαρά.

Αγαπητοί μου φίλοι, αφού ο Κύριος έκανε όλα αυτά τα μεγάλα και ασύλληπτα, θα μας αφήσει στα μικρά και στα ελάχιστα; Μην είμαστε λοιπόν ολιγόπιστοι. Αλλά να έχουμε αταλάντευτη και αδίστακτη πίστη σε Αυτόν. Να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε ορφανοί. Έχουμε Πατέρα που είναι διαρκώς δίπλα μας και ας μην το καταλαβαίνουμε κάποιες φορές. Είναι έτοιμος να μας συμπαρασταθεί και να μας βοηθήσει σε όλα, αρκεί κι εμείς να μην ξεχνάμε τη σχέση που οφείλουμε να έχουμε μαζί Του. Και πως καλλιεργείται αυτή η σχέση; Μα φυσικά με την προσευχή, με τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και με την καλλιέργεια των αρετών. Λοιπόν τη ζωή μας ας την εναποθέτουμε στον Θεό και έτσι θα ειρηνεύουμε. Και όπως λέει η αίτηση στην Θεία Λειτουργία «εαυτούς και αλλήλους, και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.