« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός θεραπεύει έναν τυφλό πολύ γνωστό στους κατοίκους των Ιεροσολύμων. Όμως στο συγκεκριμένο θαύμα δεν βλέπουμε τον τυφλό να προσέρχεται προς τον Κύριο, αλλά ο Κύριος πηγαίνει προς τον τυφλό. Ο τυφλός δεν μπορούσε να δει τον Χριστό, γι’ αυτό και δεν μπορεί να πάει κοντά Του να Τον παρακαλέσει. Για το λόγο αυτό πηγαίνει ο Χριστός κοντά του, προκειμένου να τον θεραπεύσει. Προλαβαίνει τον τυφλό πριν εκφράσει την επιθυμία του για θεραπεία. Αυτό συμβαίνει συχνά και στη ζωή του ανθρώπου. Ο Κύριος, που γνωρίζει την πνευματική μας αδυναμία και τύφλωση, έρχεται πρώτος να μας συναντήσει και να θεραπεύσει τα μάτια της ψυχής μας. Γι’ αυτό άλλωστε ο Χριστός ήλθε στον κόσμο, για να φωτίσει όσους βρίσκονται στο σκοτάδι του θανάτου. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μεταδώσει φως σε όλους τους ανθρώπους, που ήσαν πνευματικά τυφλοί από την αμαρτία.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι το φως του κόσμου, το οποίο φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο. Είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, που μεταδίδει τις ακτίνες Του όχι μόνο στους σωματικά τυφλούς, αλλά και σε αυτούς που έχουν μεν τα μάτια τα  σωματικά είναι δε στην ψυχή τυφλοί. Ο Ίδιος ο Κύριος διακήρυξε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (ΙΩΑΝ. 8, 12). Αυτός μας φωτίζει ανά τους αιώνες με τη διδασκαλία Του, με τα θαύματά Του, με την αγία ζωή Του. Το θαύμα της θεραπείας του τυφλού είναι και σύμβολο του πνευματικού φωτισμού, τον οποίο μεταδίδει ο Κύριος. Ο τυφλός εκείνη τη στιγμή, χωρίς να το γνωρίζει, εκπροσωπούσε όλο τον κόσμο, που ήταν βυθισμένος στο πνευματικό σκοτάδι. Και αυτό το θαύμα μας παρακινεί να προσερχόμαστε στο φως το αληθινό, στον Κύριο Ιησού Χριστό. Μόνο κοντά στον Χριστό μπορούμε να βρούμε το αληθινό φως και το δρόμο προς τη σωτηρία μας.

Έχουμε αναρωτηθεί πως θεράπευσε ο Κύριος τον τυφλό; Τον θεράπευσε με έναν τρόπο που φαίνεται αρχικά πολύ παράδοξος. Αλείφει τα μάτια του τυφλού με πηλό. Αν τοποθετηθεί πηλός σε υγιή μάτια, τυφλώνεται για κάποιο διάστημα ο άνθρωπος. Γιατί λοιπόν ο Κύριος προχώρησε στη θεραπεία με τη μέθοδο αυτή; Ο Κύριος γνώριζε πολύ καλά πως μετά από αυτή τη μέθοδο θα ακολουθούσε η θεραπεία του τυφλού. Πίσω από αυτή την πρακτική του Κυρίου κρύβεται κάτι ακόμη βαθύτερο, κρύβεται ένα μυστήριο. Με τη μέθοδο αυτή ο Κύριος μας αποκαλύπτει συνεσκιασμένα ότι ο Ίδιος είναι ο Δημιουργός μας. Χρίει με πηλό τα κατεστραμμένα μάτια του εκ γενετής τυφλού, για να μας δείξει ότι μόνον Αυτός μπορεί να δημιουργεί εξ αρχής μάτια. Και αυτό γιατί είναι ο Ίδιος που έπλασε και τα μάτια όλων των ανθρώπων. Είναι ο Ίδιος που έπλασε με πηλό το σώμα του Αδάμ κατά τη δημιουργία του κόσμου.

Ίσως όμως αναρωτηθεί κάποιος. Γιατί ο Κύριος δεν θεράπευσε αμέσως τον τυφλό; Γιατί τον έχρισε με πηλό και κατόπιν τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Δεν μπορούσε ο Χριστός αμέσως να επιτελέσει το θαύμα; Ασφαλώς και μπορούσε! Ο Χριστός κάνει το πρώτο βήμα προς το θαύμα, ζητά όμως και από τον τυφλό να Του δείξει εμπιστοσύνη και να κάνει το δεύτερο βήμα για να πραγματοποιηθεί το θαύμα. Η τοποθέτηση του πηλού στα μάτια του τυφλού ήταν το πρώτο βήμα του Θεού. Αυτό όμως θα έμενε χωρίς αποτέλεσμα, αν δεν ακολουθούσε το δεύτερο βήμα, το βήμα του ανθρώπου, η πορεία δηλαδή του τυφλού προς την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και η νήψη των ματιών του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έπρεπε να φανεί η πίστη και η υπακοή του τυφλού. Όπως και έγινε. Θα μπορούσε ο τυφλός να είναι διστακτικός και να μην ανταποκριθεί στην προσταγή του Κυρίου. Όμως δεν το κάνει. Υπακούει!

Ο Θεός λοιπόν αποστέλλει την Χάρη Του στον καθένα μας και κάνει την πρώτη κίνηση. Αλλά θέλει και από εμάς να κάνουμε την δεύτερη κίνηση. Δηλαδή να ανταποκρινόμαστε στις επισκέψεις Του και να αποδεχόμαστε την Χάρη Του. Να γινόμαστε συνεργάτες Του και να προσφέρουμε και τη δική μας μικρή συμβολή. Χρειάζεται και η δική μας ανταπόκριση στις δωρεές του Θεού. Δεν έρχεται ο Θεός με το ζόρι να μας ωφελήσει. Θέλει και τη δική μας συγκατάθεση. Η σχέση Θεού και ανθρώπου χρειάζεται συνεργασία. Αυτό ακριβώς είδαμε και σήμερα στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Κύριος συνεργάσθηκε με τον τυφλό, προκειμένου να επιτευχθεί η θεραπεία. Δεν καθόμαστε να περιμένουμε την Χάρη του Θεού, πρέπει και να αγωνιζόμαστε για την απόκτησή Της. Τότε ο Χριστός θα έρχεται και θα θεραπεύει την πνευματική μας τύφλωση και θα γεμίζει τη ζωή μας με φως και χαρά.

Αγαπητοί μου φίλοι, βρισκόμαστε ακόμη στην Αναστάσιμη περίοδο, η οποία είναι χαρμόσυνη. Ο Χριστός μας είναι Αναστημένος και εμείς προσδοκούμε και τη δική μας ανάσταση, τόσο από τα πάθη όσο και από τον προσωπικό μας θάνατο, όταν αυτός έλθει. Ας εκμεταλλευθούμε από τη χαρούμενη περίοδο και ας χαιρόμαστε κι εμείς. Μην αφήνουμε τα διάφορα προβλήματα να μας καταβάλουν και να μας οδηγούν στην κατάθλιψη. Ας προσεγγίσουμε τον Αναστημένο Ιησού και κοντά Του θα βρούμε τη γαλήνη, την ηρεμία, την πραγματική χαρά. Μακριά από τον Χριστό τα προβλήματα φαίνονται άλυτα και οδηγούμαστε στην απογοήτευση. Ο τυφλός έκανε υπακοή στα λόγια του Χριστού και βρήκε τη θεραπεία του. Ας κάνουμε κι εμείς υπακοή στα προστάγματά Του, τα οποία βρίσκονται μέσα στη διδασκαλία Του και να είμαστε σίγουροι πως θα σωθούμε. Ο Χριστός μας αγαπά. Θέλει όμως και τη δική μας ανταπόκριση. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.