« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ »

Ο Παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί μου φίλοι, υπέφερε τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Έπασχε από μακροχρόνια και ανίατη ασθένεια. Για το λόγο αυτό κατέφυγε στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Σε εκείνο το σημείο πήγαιναν πολλοί ασθενείς, οι οποίοι προσδοκούσαν τη θαυματουργική θεραπεία τους, κάθε φορά που ο άγγελος τάραζε τα ύδατά της. Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στην εικόνα της Βηθεσδά με τις πέντε στοές; Στις στοές γύρω από τη δεξαμενή βρίσκονταν ξαπλωμένοι πάρα πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, άνθρωποι με κάποιο μέλος αναίσθητο ή ατροφικό. Όλοι αυτοί λοιπόν οι ασθενείς περίμεναν με υπομονή να αναταραχθεί το νερό της κολυμβήθρας. Ήταν η μοναδική τους ευκαιρία να θεραπευθούν. Και αυτό φυσικά γινόταν με την Χάρη του Θεού, ο Οποίος έστελνε τον άγγελό Του για να αναταράξει τα νερά.

Ήσαν πολλοί οι ασθενείς και η πλειοψηφία είχε μακροχρόνιες και ανίατες ασθένειες. Και στη σημερινή εποχή υπάρχουν άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από σοβαρές ασθένειες. Και όμως αρκετοί από εμάς παραπονούμαστε κάποτε για έναν πονοκέφαλο, για μερικές αϋπνίες ή για την αδιαθεσία μίας ημέρας. Και δεν σκεπτόμαστε ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επί μήνες ή και για χρόνια ακόμη βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου. Έχουμε σκεφθεί τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται μέσα στα Νοσοκομεία για να κάνουν χημειοθεραπείες ή άλλες θεραπείες; Και όμως πολλές φορές οι ασθενείς αυτοί δείχνουν μεγάλη υπομονή, μερικοί δε που έχουν δυνατή πίστη αισθάνονται και περισσότερο ευτυχισμένοι από τους υγιείς. Γι’ αυτό, όταν επισκεπτόμαστε τα Νοσοκομεία για να συμπαρασταθούμε στους πάσχοντες αδελφούς μας, ας εκτιμάμε περισσότερο το πολυτιμότερο δώρο της υγείας και ας διδασκόμαστε από την αξιοθαύμαστη υπομονή των ασθενών.

Δεν ήταν όμως μόνο η βαριά ασθένεια του Παραλύτου που τον έκανε να υποφέρει τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Ήταν και κάτι ακόμη πιο οδυνηρό, η μοναξιά. Τον είχαν εγκαταλείψει οι συνάνθρωποί του και κανένας δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτόν τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Γι’ αυτό, όταν τον πλησίασε ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, με πόνο ψυχής εξέθεσε το δράμα του: «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω» (ΙΩΑΝ. 5, 7). Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη σημερινή εποχή. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, αν και διαμένουν σε πολυκατοικίες, ζούνε σαν να βρίσκονται σε απομόνωση και πεθαίνουν χωρίς κανείς να το πάρει είδηση. Υπάρχουν μοναχικοί ασθενείς, γέροντες ανήμποροι, παιδιά εγκαταλειμμένα και μητέρες αβοήθητες. Πολλές φορές οι σημερινοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποιος μένει στο διπλανό διαμέρισμα. Είναι πραγματικά φρικτή αυτή η μοναξιά, όπου υπάρχει.

Όλοι αυτοί οι μοναχικοί άνθρωποι επαναλαμβάνουν αυτό που είπε στον Κύριό μας ο Παράλυτος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής: «άνθρωπον ουκ έχω» (ΙΩΑΝ. 5, 7). Υπογραμμίζουν με τον τρόπο αυτό τη διαπίστωση, ότι η μοναξιά αποτελεί τραγικό φαινόμενο της εποχής μας. Σε αυτή την εποχή που φαίνεται ότι λείπει η ανθρωπιά, ας εμπνευσθούμε από την αγάπη του Χριστού. Και όπως Εκείνος έγινε ευεργέτης του Παραλύτου, καθώς και αναρίθμητων άλλων ανθρώπων, ας σταθούμε κι εμείς δίπλα στους ανθρώπους που έχουν κάποια ανάγκη, με αγάπη και συμπάθεια. Ας σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους με θυσία και αυταπάρνηση. Και μπορούμε να το κάνουμε όλοι αυτό. Δεν χρειάζονται μόνο τα χρήματα κάποιοι. Θέλουν και τον καλό λόγο, μία μικρή συντροφιά, να καθήσουμε να ακούσουμε τον πόνο τους. Έτσι ώστε κανείς να μην έχει το παράπονο «άνθρωπον ουκ έχω» (ΙΩΑΝ. 5, 7).

Ο Κύριός μας, αφού θεράπευσε τον Παράλυτο, του έδωσε στη συνέχεια και μία συμβουλή: «Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται» (ΙΩΑΝ. 5, 14). Ο Χριστός του είπε να προσέχει να μην αμαρτάνει στο εξής, για να μην πάθει τίποτα χειρότερο από την ασθένεια που είχε και η οποία του είχε συμβεί από τις αμαρτίες του. Τον συμβούλευσε να μην πάθε χειρότερη συμφορά στο σώμα του και χάσει μαζί με την υγεία του σώματός του και την αθάνατη ψυχή του. Κάποιες φορές μερικές ασθένειες του σώματος μπορεί να οφείλονται σε αμαρτήματά μας που δεν έχουμε εξομολογηθεί και δεν έχουμε κάνει προσπάθεια να τα διορθώσουμε. Βέβαια δεν ισχύει αυτό πάντοτε γιατί υπάρχουν και άγιοι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από ασθένειες. Βέβαια για τους αγίους ανθρώπους γίνεται για άλλους λόγους. Να πάρουν περισσότερα στεφάνια.

Αγαπητοί μου φίλοι, από το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα λαμβάνουμε διάφορα πνευματικά μηνύματα. Πρώτα θα πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό για την υγεία που μας δίνει και να χαιρόμαστε την κάθε ημέρα. Αν πάλι δεν έχουμε υγεία να προσπαθούμε με υπομονή να αντιμετωπίζουμε την ασθένειά μας. Ας έχουμε ως πρότυπα τους ασθενείς που αγόγγυστα σηκώνουν τον σταυρό της ασθένειάς τους. Επίσης να μην αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να βρίσκεται απομονωμένος και να βιώνει την μοναξιά. Να συμπαραστεκόμαστε στους αδύναμους αδελφούς μας. Και τέλος να προσπαθούμε, όσο μπορούμε, να μην αμαρτάνουμε. Γιατί η αμαρτία επηρεάζει και τη σωματική υγεία μας, εκτός της ψυχικής. Για το λόγο αυτό να μετανοούμε και να αγωνιζόμαστε εναντίον των διαφόρων παθών που μας ταλαιπωρούν. Ο λόγος του Κυρίου ας αντηχεί δυνατά μέσα στην ψυχή μας: «Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται» (ΙΩΑΝ. 5, 14). Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.