« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από την Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές Του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθησε πάνω του για να εισέλθει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν για να Τον υποδεχθούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δένδρα, έστρωναν το δρόμο από όπου θα περνούσε ο Ιησούς. Και όλοι μαζί, μικρά παιδιά και μεγάλοι, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (ΙΩΑΝ. 12, 13). Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου» (ΙΩΑΝ. 12, 15). Πορεύεται και οι Ισραηλίτες Τον υποδέχονται με τιμές ως βασιλιά. Ο Χριστός δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, αλλά προχωρεί στον Σταυρό και στην Ανάσταση.

Η μεγαλειώδης είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα αποτελεί προανάκρουσμα της θριαμβευτικής νίκης της Ανάστασής Του. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στον Σταυρό, για να θανατώσει τον θάνατο και να χαρίσει τη ζωή στους ανθρώπους. Στη σημερινή εορτή καλούμαστε να ανακαλύψουμε το βαθύτερο νόημα της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Πρώτη φορά ο Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα με αυτόν τον τρόπο. Πρώτη φορά αποδέχθηκε τον ενθουσιασμό του λαού, τη δημόσια αναγνώριση. Και αυτό γιατί γνώριζε πόσο επιφανειακά είναι συνήθως τα αισθήματα του κόσμου. Πόσο ασταθής και ευμετάβλητη είναι η ψυχολογία της μάζας. Πόσο εύκολα στην ιστορία του κόσμου και την προσωπική μας ζωή το «ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος» (ΙΩΑΝ. 12, 13), εξελίσσεται και μεταβάλλεται σε «άρον άρον, σταύρωσον αυτόν» (ΙΩΑΝ. 19, 15). Μία χαρακτηριστική συμπεριφορά των περισσοτέρων ανθρώπων που πρέπει να μας συνετίζει.

Μέσα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας κάθε χρόνο θυμόμαστε και εορτάζουμε το γεγονός αυτό. Καθώς ψάλλουμε το «σήμερον ο Χριστός εισέρχεται εις την αγίαν πόλιν», συνδέουμε το χθες της ιστορίας που πέρασε με το σήμερα της καθημερινότητας που ζούμε. Επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο τα ίδια τροπάρια και αναγνώσματα, τις ίδιες ακολουθίες και τελετές. Και όμως το περιεχόμενο και το πνευματικό τους μήνυμα μας αγγίζει και μας συγκινεί πάντοτε. Έχουμε ανάγκη να γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης των παθών του Κυρίου μας, αλλά και μέτοχοι της χαράς της Ανάστασής Του. Εδώ αποκαλύπτεται το άγιο και βαθύ μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας, που υπερβαίνει κάθε τόπο και χρόνο. Αν και κάθε χρόνο ακούμε τα ίδια για κάθε γεγονός της Εκκλησίας μας, εντούτοις δεν κουραζόμαστε και συμμετέχουμε σε αυτά τα γεγονότα με ιδιαίτερη προσοχή.

Με τη σημερινή Κυριακή των Βαΐων ξεκινά η Σταυροαναστάσιμη πορεία για τον Χριστό μας. Σε αυτή την πορεία μας δείχνει ποια είναι η Βασιλεία Του και μας καλεί να γίνουμε πολίτες της. Ο Χριστός μιλά για ενίσχυση και υπομονή στις θλίψεις, για ειρήνη και ελπίδα. Μας λέει για τον αγώνα της αγιότητας με τιμιότητα και ταπείνωση, με κόπο και θυσία. Απογοητεύει, βέβαια, τους ανθρώπους της εποχής Του και τους σημερινούς, που Τον έβλεπαν και Τον βλέπουν ωφελιμιστικά. Απογυμνώνει κάθε θρησκευτική πίστη που στοχεύει στην υπεροχή, την κοσμική δύναμη, την επιτυχία,, την εκπλήρωση των όποιων ονείρων ευτυχίας. Η Βασιλεία του Θεού δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε γήϊνο και εγκόσμιο. Όπως τότε παρεξηγήθηκε ο Χριστός, έτσι και στη σημερινή εποχή διαστρεβλώνεται στην εσφαλμένη σκέψη και πρακτική κάποιων Χριστιανών. Η Βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθεί μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία.

«Όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Καθώς ψάλλουμε το Απολυτίκιο της εορτής, επιβεβαιώνουμε την ομολογία της πίστης μας ότι ενωμένοι με τον Χριστό, έστω και αν πεθάνουμε, δεν θα χαθούμε, αλλά θα ζήσουμε στο φως της Ανάστασής Του. Αναγνωρίζουμε ότι ο Σωτήρας Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Αποδεχόμαστε ότι ο θάνατός Του είναι απόδειξη και φανέρωση της κυριότητάς Του. Με τον θάνατο του Χριστού που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, θα νικηθεί ο θάνατος. Με την θανάτωση του θανάτου λυτρωνόμαστε όλοι μας από τα δεσμά του και απελευθερωνόμαστε. Έχουμε πλέον τη δυνατότητα να ζήσουμε κοντά στον Χριστό αιωνίως, αν βέβαια το θελήσουμε. Από εμάς εξαρτάται αν θα ζήσουμε στην Βασιλεία του Θεού.

Αγαπητοί μου φίλοι, ζούμε σε έναν άθεο κόσμο που γκρεμίζει οτιδήποτε Χριστιανικό. Ζούμε σε μία εποχή που προδίδει τις Χριστιανικές ρίζες και αρχές. Κυβερνήσεις, πολιτικοοικονομικά συστήματα και μέσα ενημέρωσης θέλουν την αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας. Η πίστη αμφισβητείται από όλους αυτούς, εμπαίζεται και παραμερίζεται. Αυτό δεν είναι σημείο των καιρών μας, που μπορεί να μας φοβίζει και να μας απογοητεύει. Είναι βαθιά κατανόηση της φύσης των πραγμάτων του κόσμου σε σχέση με τον διαχρονικό αγώνα της πίστης. Οι πανίσχυρες και διαπλεκόμενες «βασιλείες του κόσμου» δεν άφηναν ποτέ και δεν αφήνουν και σήμερα τόπο για την Βασιλεία του Θεού. Και όμως ο Θεός έχει τον δικό Του μυστηριώδη τρόπο να ενεργεί στις ψυχές των ανθρώπων. Και σήμερα υπάρχουν πιστοί που ζούνε την Βασιλεία του Θεού στις καρδιές τους. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.