« ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ »

Ο Κύριός μας, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, θεραπεύει μία συγκύπτουσα γυναίκα. Η γυναίκα αυτή ήταν άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Η θεραπεία έγινε την ημέρα του Σαββάτου, γεγονός που δεν το επέτρεπε ο Ιουδαϊκός Νόμος. Θεράπευσε Σάββατο ο Χριστός, για να προκαλέσει. Ο Κύριός μας το έκανε για να αποκαλύψει μία άλλη αλήθεια όσον αφορά στην τοποθέτηση των ανθρώπων. Ήθελε να δείξει, πως ανώτερος του Νόμου είναι ο άνθρωπος. Ήθελε να δείξει, πως ανώτερη των νομικών ή των θρησκευτικών διατάξεων είναι η σωτηρία και η ίαση του ανθρώπου. Ο Νόμος, οι νομικές διατάξεις και όλα αυτά έγιναν για να βοηθήσουν τη θεραπεία του ανθρώπου, δηλαδή την αποκατάσταση της σχέσης του με τον Θεό.

Ο Κύριός μας έρχεται για να υπερβεί τη σκιά του Νόμου και να μας αποκαλύψει τη ζωή της Χάριτος. Η αμαρτία αποκτά δύναμη μέσα μας, όταν εμείς έχουμε απομακρύνει την Χάρη του Θεού με τις πράξεις μας. στην κατάσταση αυτή της ακηδίας, της εσωτερικής ανίας, γεννάται το περιβάλλον της αμαρτίας. Αυτό που βοηθά στην ίασή μας και στην πνευματική εξισορρόπησή μας είναι να ενισχυθεί η Χάρη του Θεού μέσα μας. Η δυνατότητα να ενεργοποιηθεί η Χάρη του Θεού μέσα μας ακυρώνεται από εμάς τους ίδιους. Με ποιο τρόπο;  Όταν πιστεύουμε στον εαυτό μας ή στον ανθρώπινο νόμο, στην ανθρώπινη δύναμη και δυνατότητα, θεωρώντας ότι θα βρούμε σε αυτά χαρά και ζωή. Και φυσικά απογοητευόμαστε γιατί η αληθινή ζωή βρίσκεται μόνο κοντά στον Χριστό. Χωρίς την Χάρη του Θεού δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα.

Οι θλίψεις, οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί είναι ευλογία, στο βαθμό που μπορούν να μας βοηθήσουν να υπερβούμε τη δύναμη του ανθρωπίνου νόμου. Ανθρώπινος νόμος δεν είναι μόνο ο θρησκευτικός νόμος. Είναι ακόμη και ο προσωπικός νόμος, εκείνος της κενοδοξίας, που έρχεται να γεννήσει την υποκρισία της αρετής και της ηθικότητας. Στο βαθμό, λοιπόν, που είναι ισχυρός ο νόμος του εαυτού μας μέσα μας, δεν ενεργεί ο Θεός. Οπότε έρχεται ο πειρασμός, για να αδυνατίσει αυτή την προσωπική μας δύναμη, για να μπορέσει να υπάρξει χώρος για την Χάρη του Θεού. Ακόμη και η ίδια η αμαρτία είναι ένα βοηθητικό μέσο για τον άνθρωπο, για να μην πιστεύει στον εαυτό του, αλλά να στραφεί στην Χάρη του Θεού. Την αμαρτία μπορούμε να την υπερβούμε με την μεταμόρφωση του εφάμαρτου θελήματός μας σε δυνατότητα ζωής και χαράς.

Στο βαθμό που η θρησκευτικότητά μας εξαντλείται μόνο στις νομικές διατάξεις και στην υπακοή ενός θρησκευτικού νόμου και δεν γίνεται δυνατότητα φανέρωσης της ζωής του Χριστού μέσα μας, δεν μας βοηθά, αλλά μας εμποδίζει να στραφούμε στον Θεό. Έτσι λειτουργεί μέσα μας η κενοδοξία, η κενή δόξα. Ποια είναι η κενή δόξα; Είναι η δόξα του ονόματός μας και όχι η δόξα του ονόματος του Χριστού. Οπότε ο Θεός οικονομεί τα πράγματα με κάποιον τρόπο, έτσι ώστε να μειώνεται αυτή η δύναμη του εαυτού μας, για να υπάρχει ο χώρος να αποκαλυφθεί η δόξα του Θεού. Τα μέτρα του Θεού είναι διαφορετικά από τα μέτρα ηθικής που έχουν οι άνθρωποι κάθε εποχής. Είναι ένα προσωπικό μυστήριο η σωτηρία του ανθρώπου και η διαδρομή του με τον Θεό. Είναι εκπληκτικές οι προσωπικές και πνευματικές μεταπτώσεις του ανθρώπου που φανερώνουν το μέτρο της αδυναμίας του.

Στην κάθε στιγμή της ζωής του κρίνεται ο άνθρωπος, που μπορεί να μεταπέσει από την αγγελική οδό στη ζωή των δαιμόνων και αντίστροφα. Αυτή η τραγικότητα και η εσωτερική πάλη του ανθρώπου, μπορεί να βρει διέξοδο μόνο με την Χάρη του Θεού. Αν ο άνθρωπος επιλέξει την οδό της Χάριτος του Θεού, τότε μπορεί να ελπίζει. Και η ελπίδα αυτή είναι έξω από τους όρους φιλελευθερισμού ή συντηρητισμού, αλλά είναι μέσα στο δίλημμα: Ζωή ή θάνατος, παρουσία ή απουσία του Θεού. Στο βαθμό που ο άνθρωπος θέλει να παλέψει μέσα του με την αμαρτία και τον διάβολο και να συναντήσει τον Θεό, κυοφορείται η αληθινή ζωή και η υγεία της ψυχής. Σε αντίθετη περίπτωση χάνει την ελπίδα να αποκαλυφθεί η Χάρη του Θεού μέσα του. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να οχυρώνεται πίσω από συμβάσεις θρησκευτικές, κοινωνικές ή ψυχολογικές, αλλά να προσπαθεί να ζει γνήσια Χριστιανική ζωή.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο άνθρωπος κρίνεται στο βαθμό της γνησιότητάς του, όταν μπορεί ανά πάσα στιγμή να παραδέχεται την πτώση του ή την μετάνοιά του. Κρίνεται στο βαθμό που ζητώντας τον Θεό, προτιμά να αυτοπαραιτηθεί και να βάλει κυβερνήτη στη ζωή του τον Θεό. Η άσκηση λοιπόν και η πρόκληση είναι: Ή θα στραφούμε στον ανθρώπινο νόμο της κενοδοξίας μας ή θα εμπιστευθούμε και θα στραφούμε στη ζωή της Χάριτος, όπου δια της χαράς απαγκιστρώνεται από τις μικρότητες ο νους και η ελευθερία μας, εντάσσονται και τα δύο στο Σώμα του Χριστού, χωρίς πλέον να υπάρχει δυνατότητα να κυριαρχεί η αμαρτία μέσα μας. Μέσα από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, καλούμαστε να ξεπεράσουμε τον νομικισμό και να ζήσουμε την αληθινή Χριστιανική ζωή κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία Του.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.