« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας λέει, ότι ο Τίμιος Πρόδρομος που σαν λυχνάρι έριχνε ακτίνες φωτός μέσα στο βαθύ σκοτάδι της αμαρτίας και της πλάνης, συνελήφθη από τον ασεβή βασιλιά Ηρώδη. Ωστόσο ο κόσμος δεν έμεινε χωρίς φως. Διότι τότε ακριβώς ήταν που ανέτειλε το ανέσπερο φως, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Οποίος άρχισε τη δημόσια δράση Του. Έτσι επαληθεύθηκε ο λόγος του Προφήτη Ησαΐα: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (ΜΑΤΘ. 4, 16). Δηλαδή, «Οι άνθρωποι που κατοικούν στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό, και για όσους μένουν στη χώρα που την επισκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους» (ΜΑΤΘ. 4, 16). Ας δούμε λοιπόν ποια ήταν η σκιά του θανάτου και ποιο φως την διέλυσε.

Ο προ Χριστού κόσμος ζούσε μέσα στην πλάνη και την ειδωλολατρία, στην αμαρτία και στη διαφθορά. Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης νόμιζαν ότι ζούσαν, στην ουσία ήσαν πεθαμένοι. Και αυτό γιατί η αμαρτία τους είχε οδηγήσει στον πνευματικό θάνατο, δηλαδή στον χωρισμό τους από τον Θεό. Ζούσαν αποκομμένοι από την πηγή της Ζωής και χωρίς την προοπτική της αιωνιότητας. Ως επακόλουθο του πνευματικού θανάτου ήταν και ο σωματικός θάνατος, ο κοινός κλήρος όλων των ανθρώπων, ο οποίος άπλωνε παντού ένα σκοτεινό πέπλο τρόμου και απελπισίας. Όλοι ζούσαν κάτω από τη σκιά του θανάτου. Οι άνθρωποι στην προ Χριστού εποχή βίωναν έντονα τον φόβο του θανάτου. Ακόμη και οι δίκαιοι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης έκλαιγαν όσους πέθαιναν, σαν να μην επρόκειτο να τους συναντήσουν ποτέ ξανά!

Και τα ερωτήματα έμεναν αναπάντητα. Τι γίνεται όταν πεθαίνει ο άνθρωπος; Που πάει η ψυχή του; Τι συναντά εκεί και τι αισθάνεται; Μάταια προσπάθησαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Οι θεωρίες τους ή παρουσίαζαν αντιφάσεις και ασάφειες ή στηρίζονταν σε μυθικές αντιλήψεις. Όλα τόνιζαν τη σύγχυση και το βαθύ σκοτάδι της άγνοιας που επικρατούσε γύρω από το κρίσιμο θέμα του θανάτου. Και ο κόσμος ήταν καθηλωμένος σε αυτό το σκοτάδι. Ήταν καθηλωμένος μέχρι τη στιγμή που ανέτειλε το Φως, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός! Ο Θεός λυπήθηκε το πλάσμα του, τον άνθρωπο, που τον έβλεπε να βρίσκεται κάτω από την τυραννία του διαβόλου και του θανάτου και έστειλε τον Μονογενή Του Υιό, ο Οποίος έγινε άνθρωπος και «εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (ΦΙΛΙΠ. 2, 8).

Από τη στιγμή που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, άρχισε να διαλύεται το σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ορθόδοξη εικονογραφία ήδη από την Γέννηση του Σωτήρος υπογραμμίζεται πολύ εκφραστικά η κατανίκηση του θανάτου, αφού τα σπάργανα του θείου Βρέφους έχουν τη μορφή των νεκρικών σαβάνων, τα οποία θα δείξει ο Άγγελος στις Μυροφόρες το πρωΐ της Ανάστασης. Επίσης, το σπήλαιο με το σκοτεινό χρώμα του συμβολίζει τον κόσμο που είχε σκοτισθεί από την αμαρτία, ενώ μέσα σε αυτό το θείο Βρέφος καταυγάζεται από ουράνιο φως, διότι μέσα στα σκοτάδια του κόσμου λάμπει το αληθινό φως, ο Ιησούς Χριστός. Ο ερχομός του Θεανθρώπου σήμανε τη λήξη της κυριαρχίας του θανάτου. Από τότε οι πιστοί μαθητές του Χριστού μπορούν να αγωνίζονται κατά της αμαρτίας και να υπερνικούν τον φόβο του θανάτου.

Αλλά και στη σημερινή εποχή επικρατεί το σκοτάδι της αμαρτίας. Υπάρχει όμως αυτή η σημαντική διαφορά, ότι σήμερα έχουμε τον Χριστό που ενανθρώπησε για εμάς, στον Οποίο αν στηριχθούμε μπορούμε να ξεφύγουμε από την αμαρτία και το σκοτάδι και να οδηγηθούμε στην αγιότητα και στο φως. Ειδικά στη σημερινή παράλογη και υλιστική εποχή μας είναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε προς τον Χριστό και να αφήσουμε πίσω αυτούς που αγωνίζονται με κάθε τρόπο να επικρατήσει η αμαρτία. Βλέπουμε γύρω μας μία αχαλίνωτη σεξουαλική ζωή, ακόμη και με το ίδιο φύλο, απιστίες, μαγείες, χαρτορίχτρες, μέντιουμ, σατανισμούς, ναρκωτικά, πολέμους, πείνα, δυστυχία, πολιτικούς αθέους και πολιτικούς που ανήκουν σε μασονικές στοές. Ο διάβολος έχει αμολυθεί. Εμείς ως Χριστιανοί οφείλουμε να αγωνισθούμε και να απομακρυνόμαστε από αυτούς που δουλεύουν για τον διάβολο.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν θέλουμε να λυτρωθούμε από το σκοτάδι της αμαρτίας και την τρομακτική σκιά του θανάτου, ας ακολουθήσουμε το φως του Χριστού. Σίγουρα θα μας χλευάσουν, θα μας ειρωνευθούν, θα προσπαθήσουν να μας βλάψουν. Μην πτοηθούμε. Οι Χριστιανοί οφείλουν να είναι τα παλληκάρια του Χριστού. Ζώντας κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία Του θα χαρούμε πραγματικά την αληθινή ζωή, όπως μας το υποσχέθηκε ο Ίδιος ο Κύριος: «Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (ΙΩΑΝ. 8, 12). Το φως του Χριστού διέλυσε τα σκοτάδια του θανάτου! Ο θάνατος για τους πιστούς Χριστιανούς δεν είναι το τέρμα αλλά η αφετηρία. Η αφετηρία μιας νέας ζωής, ανώτερης, αφού εκεί δεν υπάρχει ούτε φθορά, ούτε θάνατος. Εκεί δεν υπάρχει λύπη, πόνος και στεναγμός. Εκεί υπάρχει φως, υπάρχει ζωή!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.