« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ »

«Σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (ΕΦ. 4, 3). Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει να έχουμε ενότητα. Μας παροτρύνει να ζούμε όλοι μας σαν μια οικογένεια που έχει πατέρα, τον Θεό. Αλλά δυστυχώς αυτή η ενότητα δεν υπάρχει στον κόσμο. Αυτή είναι η τραγική διαπίστωση. Χίλια κομμάτια είναι σήμερα ο κόσμος! Που είναι η ειρήνη; Που είναι η ενότητα; Ήδη έχουν γίνει, τον προηγούμενο αιώνα, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Πόλεις καταστράφηκαν. Εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες από παλιά μέχρι σήμερα είναι ο απολογισμός αυτών των πολέμων. Ποτέ τόσο αίμα και δάκρυα δεν χύθηκαν. Πρόσφατα στην Γαλλία και στο Μάλι η ανθρωπότητα θρήνησε δεκάδες νεκρούς από τρομοκρατικές επιθέσεις των Τζιχαντιστών. Κανένας από τους ισχυρούς της γης δεν επεμβαίνει!

Και όχι μόνο απέτυχαν τα μικρά κράτη να αποκτήσουν ενότητα και να γίνουν μια παγκόσμια ενωμένη οικογένεια εθνών, αλλά και στο εσωτερικό κάθε κράτους δεν υπάρχει η ενότητα αυτή που ζητάει ο Θεός. Οι άνθρωποι, που ζουν μέσα στο έδαφος ενός κράτους, μπορεί να μιλάνε την ίδια γλώσσα, μπορεί να έχουν τα ίδια νομίσματα, μπορεί να έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα, αλλά το σαράκι που λέγεται διχόνοια είναι μέσα στην κοινωνία και την καταστρέφει συνεχώς. Αλλά μήπως ενότητα υπάρχει σήμερα μέσα στις οικογένειες; Λίγες είναι οι οικογένειες που ζουν ειρηνικά και αρμονικά. Λίγες είναι οι οικογένειες που ζουν σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Στις περισσότερες οικογένειες δεν υπάρχει πια ενότητα και ειρήνη. Δεν βασιλεύει ο Χριστός στα σπίτια τους. Ότι θέλει κάνει ο καθένας, χωρίς να ρωτάει κανένα. Ακαταστασία, αναταραχή, θόρυβος, φιλονικίες και πόλεμοι είναι αυτά που επικρατούν.

Αλλά μήπως η ενότητα που ζητάμε υπάρχει μέσα στην Εκκλησία; Στα πρώτα χρόνια η Εκκλησία ήταν ενωμένη. Όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όλοι οι Χριστιανοί ήταν σαν μια ψυχή σε πολλά σώματα. Τέτοια ενότητα ποτέ άλλοτε δεν είχαν οι άνθρωποι. Η ενότητα ήταν ένα θαύμα, που έκανε μεγάλη εντύπωση στον αρχαίο κόσμο και συντελούσε στο να πιστεύουν οι άνθρωποι στον Χριστό. Αλλά δυστυχώς η ενότητα αυτή δεν κράτησε πολύ. Ένα μεγάλο μέρος του Χριστιανικού κόσμου διέσπασε την ενότητα, απομακρύνθηκε από την Ορθόδοξη Πίστη και δημιούργησε την αίρεση του Παπισμού. Αλλά και ο Παπισμός δεν έμεινε ενωμένος. Διασπάσθηκε και ένα μεγάλο μέρος δημιούργησε τον Προτεσταντισμό. Αλλά και μέσα στη δική μας Εκκλησία, την Εκκλησία της Ελλάδας, δεν έχουμε ενότητα. Μία μερίδα λαού, εξ αφορμής του ημερολογίου, έφυγε και έκανε την παράταξη των παλαιοημερολογιτών.

Στην Εκκλησία όμως θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η ενότητα. Θα έπρεπε όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, που πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό να είμαστε ενωμένοι, και καμία δύναμη στον κόσμο να μην μπορεί να μας διασπάσει. Θα έπρεπε όλοι εμείς οι Χριστιανοί να είχαμε πραγματοποιήσει αυτό που ζήτησε ο Χριστός από τον Πατέρα Του την Μεγάλη Πέμπτη, όταν ύστερα από τον Μυστικό Δείπνο παρακάλεσε τον ουράνιο Πατέρα: «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (ΙΩΑΝ. 17, 11). Δηλαδή, «Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς» (ΙΩΑΝ. 17, 11). Η ενότητα αυτή μπορεί να έλθει με τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας, με την ταπείνωση, με την αγάπη προς τους συνανθρώπους μας.

Για τους λόγους που προαναφέραμε είναι επιτακτική ανάγκη στη σημερινή εποχή να αγωνισθούμε γι’ αυτήν την ενότητα και ιδιαίτερα εμείς οι Χριστιανοί. Αυτή την ενότητα μας συνιστά και σήμερα ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος αντιλαμβανόταν και στην εποχή του, ότι δεν υπήρχε αυτή η ενότητα μεταξύ των ανθρώπων. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα να ενωθούν οι άνθρωποι σε οποιαδήποτε κοινωνία. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό, να διαλύει κάθε φιλονικία και κάθε διχόνοια μεταξύ των πιστών, και οι Χριστιανοί μέσα σε έναν κόσμο χωρισμένο να είναι ενωμένοι και να δίνουν το παράδειγμα της ενότητας. «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως του Κυρίου δεηθώμεν». Η Εκκλησία μας εύχεται συνεχώς για την ενότητα των ανθρώπων.

Αγαπητοί μου φίλοι, το έργο του διαβόλου είναι να διαιρεί τον κόσμο. Έργο του είναι να δημιουργεί μεταξύ των ανθρώπων διχόνοια, τσακωμό, ταραχή, μίσος. Αντίθετα ο Χριστός ενώνει τους ανθρώπους. Τους οδηγεί στην ειρήνη και στην μεταξύ τους ενότητα. Και αυτό είναι φυσικό, αφού ο Ίδιος ο Χριστός είναι η ειρήνη! Ματαιοπονούν όσοι νομίζουν πως θα φέρουν την ειρήνη στον κόσμο και την ενότητα μεταξύ των ανθρώπων χωρίς τη βοήθεια και την συμπαράσταση του Χριστού. Όσο θα απομακρύνεται ο κόσμος από τον Χριστό, τόσο περισσότερο θα οδηγείται σε ταραχές και πολέμους. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, τον Κύριό μας, να δίνει ενότητα και ομόνοια στα σπίτια μας, στα χωριά μας, στις πόλεις μας, στην πατρίδα μας, στα γειτονικά μας κράτη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Να το βάλουμε αίτημα στην καθημερινή μας προσευχή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.