« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Η πίστη για τον Χριστιανό, αγαπητοί μου φίλοι, είναι η είσοδος, από την οποία εισέρχεται η Χάρη του Θεού. Η πίστη είναι έκφραση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Ο Θεός μας σώζει, εφόσον κι εμείς δεχθούμε τη σωτηρία δια της πίστης. Ο Θεός μας σώζει με τη δική μας συγκατάθεση. Δεν παραβιάζει το αυτεξούσιό μας. Με την πίστη στηριζόμαστε στη ζωή. Αποκτάμε δύναμη για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής. Χωρίς την πίστη, είμαστε σαν ένα δένδρο που δεν έχει ρίζες. Είμαστε σαν ένα σπίτι που δεν έχει θεμέλια. Ένας άνεμος, μία πλημμύρα, μία τρικυμία στη ζωή και όλα καταποντίζονται. Θα σταματήσουμε σήμερα λοιπόν στις παραγγελίες του Αποστόλου Παύλου «γρηγορείτε», «στήκετε εν τη πίστει», «ανδρίζεσθε», «κραταιούσθε» και «πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13).

Τι σημαίνει «γρηγορείτε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Το γρηγορείτε ήταν παράγγελμα στρατιωτικό και αποσκοπούσε να προφυλαχθούν οι φρουροί από την υπνηλία. Έτσι και ο Χριστιανός είναι επιστρατευμένος δια βίου να φρουρεί και να προστατεύει το στρατόπεδο της ψυχής του. Το παράγγελμα αυτό το είπε και ο Κύριος κατά τη νύκτα της αγωνίας Του στον κήπο της Γεθσημανή: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε» (ΜΑΤΘ. 26, 41). Για εγρήγορση μας παρακινούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Η ζωή έχει πολλές παγίδες. Οι παγίδες στήνονται από τον πονηρό, ο οποίος θέλει να παρασύρει τον Χριστιανό σε πράξεις που θα μολύνουν τον χιτώνα της ψυχής του. Αυτή είναι η δουλειά του διαβόλου, να μας παρασύρει στη διάπραξη της αμαρτίας, με κύριο σκοπό να μας απομακρύνει από τον Θεό. Χρειάζεται εγρήγορση σε κάθε περίπτωση της ζωής μας.

Το δεύτερο παράγγελμα είναι: «Στήκετε εν τη πίστει» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Αυτό σημαίνει να είμαστε στερεοί στην πίστη. Με τη δυνατή πίστη ο Χριστιανός αντιμετωπίζει με εσωτερική πεποίθηση τις δυσκολίες της ζωής. Ο Χριστιανός πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και με εμπιστοσύνη αντιμετωπίζει όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι και στην εποχή του Αποστόλου Παύλου και σήμερα υπάρχουν πολλοί εχθροί της πίστης, που προσπαθούν να εξαφανίσουν την Εκκλησία του Χριστού. Φυσικά δεν θα τα καταφέρουν. Από την ιστορία βλέπουμε, ότι όλοι οι διώκτες του Χριστιανισμού εξαφανίσθηκαν. Αντίθετα η Εκκλησία βγήκε νικήτρια και πιο δυνατή. Νομίζουν ότι η Εκκλησία είναι μία ανθρώπινη οργάνωση. Πόσο λάθος κάνουν! Ιδρυτής και Αρχηγός της Εκκλησίας είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Οι άλλες προτροπές του Αποστόλου Παύλου είναι «ανδρίζεσθε» και «κραταιούσθε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Η Χριστιανική ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Ο κάθε Χριστιανός είναι ένας αγωνιστής. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας προκειμένου να κατανικήσουμε τις εσωτερικές αμαρτωλές παρορμήσεις. Χρειάζεται διαρκής αγώνας προκειμένου να αντισταθούμε στις παγίδες του κακού και στην επίδραση του αμαρτωλού κόσμου. Στον αγώνα αυτό χρειάζεται ψυχικό θάρρος που το αντλεί ο Χριστιανός από τον αγρό της πίστης. Φυσικά σε αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη τον Ίδιο τον Θεό. Ο Θεός όταν βλέπει τον φιλότιμο αγώνα μας συγκινείται και μας δίνει πλουσιοπάροχα τη βοήθειά Του και τα διάφορα χαρίσματα. Το δε «κραταιούσθε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13) σημαίνει στον αγώνα του ο Χριστιανός να παρουσιάζεται ισχυρός και ακμαίος.

Όμως δεν είναι αρκετός μόνον ο αγώνας μας. «Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Η αγάπη πρέπει να είναι ο τελικός σκοπός όλων των πράξεών μας. Την αξία της την βλέπουμε στον υπέροχο ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν  παραδώ το σώμά μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθείαˑ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» ( Α΄ ΚΟΡ. 13, 1-8).

Αγαπητοί μου φίλοι, στο τέλος της σημερινής Αποστολικής περικοπής, ο Απόστολος Παύλος απευθύνει χαιρετισμούς σε συνεργάτες του και έχει για τον καθένα να πει ένα καλό λόγο. Ο Φουρτουνάτος και ο Αχαϊκός είναι από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, ίσως από την οικεία της Χλόης. Ο Απόστολος Παύλος τελειώνει με την εξής ευχή: «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μεθ’ υμών» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 23). Αυτή είναι η καλύτερη ευχή! Πάντοτε να είμαστε κάτω από τη σκέπη της Χάριτος του Ιησού Χριστού, ο Οποίος πρέπει να είναι οδηγός και καθοδηγητής στην επίγεια ζωή μας. Χωρίς την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας είμαστε ελλιπείς. Όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, όσο μορφωμένοι κι αν είμαστε, η έλλειψη του Χριστού, μας σκοτίζει τον νου και οδηγούμαστε σε λανθασμένες αποφάσεις. Γι’ αυτό να δίνουμε πάντοτε το χέρι μας για βοήθεια στο απλωμένο χέρι του Χριστού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.