Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, Κυριακή της
Σταυροπροσκυνήσεως, ακριβώς στα μέσα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Αγία μας
Εκκλησία προβάλλει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας. Πάνω στον Σταυρό ο Κύριός
μας πρόσφερε τη μοναδική και ατίμητη θυσία, που μας άνοιξε τον δρόμο προς τον
Ουρανό. Εκεί στον Γολγοθά, ο Χριστός, προσφέροντας τη φοβερή εκείνη θυσία Του,
αποκαλύφθηκε σε εμάς ως ο μόνος αληθινός Αρχιερέας. Γι’ αυτό και το σημερινό
Αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται στο μεγάλο αυτό μυστήριο της Αρχιερωσύνης του
Σταυρωθέντος Κυρίου μας. Έχουμε μεγάλο Αρχιερέα, μας λέει ο Απόστολος Παύλος. Ο
Κύριος μετά τη Σταυρική Του θυσία, τον θάνατο, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του,
έχει πλέον εισέλθει στους Ουρανούς κι έφθασε στο θρόνο του Θεού. Εκεί περιμένει
τους πιστούς μαθητές Του, τους Χριστιανούς.
Ο Χριστός δεν είναι ένας απλός άνθρωπος,
αλλά είναι ο Υιός του Θεού. Γι’ αυτό ας κρατάμε γερά την πίστη μας σε Αυτόν κι
ας την ομολογούμε πάντοτε. «Έχοντες ουν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τους
ουρανούς, Ιησούν τον υιόν του Θεού, κρατώμεν της ομολογίας» (ΕΒΡ. 4, 14). Και
μην βάλουμε ποτέ λογισμό ότι, αφού ο Χριστός είναι τώρα στους Ουρανούς, δεν θα
δείξει ενδιαφέρον για εμάς. Διότι δεν έχουμε Αρχιερέα που δείχνει ασυμπάθεια
στις αδυναμίες μας. Ο Χριστός γνωρίζει, καλύτερα από όλους μας, όλα όσα μας
συμβαίνουν. Άλλωστε και ο Ίδιος ως άνθρωπος εδώ στη γη αντιμετώπισε κάθε είδους
πειρασμό, χωρίς όμως να διαπράξει καμία αμαρτία. Γι’ αυτό μας παροτρύνει σήμερα
ο Απόστολος Παύλος να πλησιάζουμε με θάρρος και εμπιστοσύνη στο θρόνο της Χάριτός
Του, προκειμένου να λαμβάνουμε συγχώρηση για τις αμαρτίες μας. Να λαμβάνουμε
έλεος και χάρη.
Ο Χριστός είχε δεχθεί πολλές δοκιμασίες
κατά την επίγεια ζωή Του. Αποκορύφωμα των δοκιμασιών Του ήταν η Σταυρική Του
θυσία, όπου πάνω στον Σταυρό υπέμεινε όλα εκείνα τα φρικτά μαρτύρια. Υπέφερε
από μεγάλους πόνους, όχι μόνο από τα μαρτύρια αλλά και από τις αμαρτίες των
παιδιών Του. Ο Κύριος λοιπόν γνωρίζει από δοκιμασίες, γνωρίζει τι θα πει πόνος.
Ο αναμάρτητος δέχθηκε τόσους πειρασμούς. Γι’ αυτό και δείχνει κατανόηση στις
αδυναμίες μας, στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες μας. Μας καταλαβαίνει, μας
συμπονά και μας αγαπά. Και μας περιμένει πάντοτε, προκειμένου να μας συγχωρήσει
τις αμαρτίες μας, που μας ταλαιπωρούν και μας απογοητεύουν. Μας περιμένει στο
Μυστήριο της Εξομολόγησης να μας ξεκουράσει και να μας ειρηνεύσει. Μας
περιμένει στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας να μας μεταδώσει το Άχραντο Σώμα
Του και το Τίμιο Αίμα Του.
Στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος μας λέει
ότι ο κάθε αρχιερέας στην ιερωσύνη των Ιουδαίων επιτελεί το ιερό αυτό έργο του
για την ωφέλεια των ανθρώπων στην τέλεση της λατρείας, για να προσφέρει θυσίες
για τη συγχώρηση των αμαρτιών του λαού. Και μπορεί να δείχνει συμπάθεια σε
όσους αμαρτάνουν, επειδή κι αυτός ως άνθρωπος έχει ανθρώπινες αδυναμίες. Και
γι’ αυτό ο Νόμος του επιβάλλει να προσφέρει θυσία όχι μόνο για τις αμαρτίες του
λαού του, αλλά και μία ακόμη θυσία για τις δικές του αμαρτίες. Και συνεχίζει ο
Απόστολος λέγοντας ότι κανείς δεν παίρνει μόνος του την υψηλή τιμή της αρχιερωσύνης,
αλλά όταν τον καλέσει ο Θεός, όπως κάλεσε στο αξίωμα αυτό και τον Ααρών. Έτσι
και ο Χριστός δεν δόξασε μόνος Του τον Εαυτό Του, με το να γίνει Αρχιερέας,
αλλά Τον δόξασε ο Θεός Πατήρ. «Προσαγορευθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την
τάξιν Μελχισεδέκ» (ΕΒΡ. 5, 10).
Ο Κύριός μας λοιπόν δοξάσθηκε και ως
άνθρωπος με θεϊκή δόξα από τον Θεό Πατέρα Του. Αυτός που τόσο πολύ ταπεινώθηκε
ως άνθρωπος, πολύ περισσότερο υψώθηκε από τον Θεό. Και αυτό έγινε γιατί έδειξε
απόλυτη υπακοή μέχρι θανάτου στον Ουράνιο Πατέρα Του. Γι’ αυτό ακριβώς και ο
Θεός Πατήρ στεφάνωσε τον Κύριό μας ως άνθρωπο με θεϊκή δόξα και τιμή. Και Του
έδωσε εξουσία στα επουράνια, στα επίγεια και στα καταχθόνια. Ώστε όλα τα λογικά
όντα να αναγνωρίσουν ότι Αυτός είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης. Δεν υπάρχει
πιο σεβάσμιο και πιο άγιο πρόσωπο, που να πέρασε στη γη, από τον Ιησού Χριστό.
Και αυτό γιατί δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού,
το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος
άνθρωπος. Θα έχει αυτές τις δύο υποστάσεις αιωνίως.
Αγαπητοί μου φίλοι, αυτός ο δρόμος από τη
θυσία στην ύψωση, από την ταπείνωση στη δόξα, πρέπει να είναι και ο δρόμος όλων
των πιστών. Στον δρόμο της θυσίας και της ταπείνωσης βρίσκεται η αληθινή ύψωση.
Όταν υπομένουμε πειρασμούς, περιφρονήσεις και αδικίες. Όταν μας βάζουν στο
περιθώριο και μας χλευάζουν. Όταν υπομένουμε δίπλα μας ανθρώπους δύσκολους.
Όταν όσους μας αδικούν ή μας αντιπαθούν, τους συγχωρούμε και τους δείχνουμε
αγάπη. Βέβαια όλα αυτά δεν γίνονται εύκολα. Άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.
Όμως σιγά-σιγά μπορούμε να καλυτερεύσουμε και να αποκτήσουμε την υπομονή στις
δυσκολίες της ζωής. Αν ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού, μπορούμε να τα
κατορθώσουμε αυτά που προαναφέραμε. Ας πάρουμε λοιπόν κι εμείς με προθυμία τον
ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά, έτσι ώστε να οδηγηθούμε από την ταπείνωση στη
δόξα, την αληθινή και αιώνια.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου