Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021

« Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΪΝΧΑΡΤ »

«Λογικό είναι να πει κανείς ότι ο θάνατος του Σωκράτη φέρει τη σφραγίδα της αταξίας, του αίματος, της λύσσας και της προδοσίας. Όμως ο θάνατος του Σωκράτη δεν θα μπορούσε να είναι πιο ήρεμος και αξιοπρεπής. Του Χριστού ο θάνατος, αντίθετα, φέρει ολόκληρη τη σφραγίδα της τραγωδίας, της αηδίας και της φρικαλεότητας. Ο Σωκράτης πεθαίνει ήρεμος, περιστοιχισμένος από μαθητές πιστούς και προσεκτικούς, που ρουφούν τα λόγια του, την ώρα που ο ίδιος –ατάραχος και λαμπερός– πίνει το ανώδυνο δηλητήριο που του προσφέρει ο δεσμοφύλακας. Εγκαταλελειμμένος και προδομένος από τους δικούς του, ο Χριστός σφαδάζει πάνω στο σταυρό, διψασμένος και χλευασμένος. Ο Σωκράτης πεθαίνει σαν κύριος, ο Χριστός σαν παλιάνθρωπος ανάμεσα σε δύο ληστές. Ο Σωκράτης ευχαριστεί τους Θεούς γιατί γλιτώνει από τα βάσανα του υλικού αυτού κόσμου, ο Χριστός αναφωνεί: “Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;”

Η διαφορά είναι καταφανέστατη ανάμεσα στους δύο θανάτους και ακριβώς του Χριστού μοιάζει κατώτερος, ενοχλεί. Στην πραγματικότητα όμως είναι ανείπωτα πιο ανθρώπινος. Του Σωκράτη ο θάνατος σ’ όλο του το μεγαλείο μοιάζει λογοτεχνικός και κυρίως εξωπραγματικός. Ο Σωκράτης μεταβαίνει από την ανθρώπινη κατάσταση στη θεϊκή. Ο Χριστός, απαλλαγμένος από αμαρτίες, κατεβαίνει στα πιο χαμηλά στρώματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Ντοστογιέφσκυ σχεδίαζε να γράψει μέχρι το 1882 έναν επίλογο για τους Αδελφούς Καραμαζώφ κι αμέσως μετά για τη ζωή του Χριστού.
Πιθανόν ο Θεός δεν θέλησε να υπάρξει και πέμπτο ευαγγέλιο».

(«Το Ημερολόγιο της Ευτυχίας», εκδόσεις Μαΐστρος, Αθήνα 2007 (2), σελίδα 76)

4 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικός παραλληλισμός που οδηγεί τήν σκέψη μας σε αλλα βάθη, πού ποτέ δεν θά μπορούσα(με) να συλλάβου(με) ενδεχομένως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρία Λευκή, κάποιοι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα πιο βαθιά και στις λεπτομέρειές τους! Συμφωνώ μαζί σας.

      Διαγραφή
  2. Στον αρχαίο κόσμο δεν μπορώ να βρω την έννοια της συγχωρεσης, απ ότι φαίνεται η συγχώρεση γεννήθηκε επάνω στον Σταυρό!...
    Και δύο χιλιάδες χρόνια ακόμα τα ίδια και χειρότερα... Πάλι τον βαραβα θα φωνάξει ο κόσμος...
    Τεράστια η κλίμακα της αγάπης και της μακροθυμιας Του....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Χρήστο, η προσέγγισή σας στο θέμα είναι συγκλονιστική! Πραγματικά "τεράστια η κλίμακα της αγάπης και της μακροθυμίας" του Χριστού μας! Σας ευχαριστώ για το υπέροχο και βαθυστόχαστο σχόλιό σας!

      Διαγραφή