«Η προσευχή είναι το δυσκολώτερον από όλα
τα πνευματικά αγωνίσματα, όπως διαπιστώνει κανείς από την εμπειρίαν. Το
δυσκολώτερον άθλημα. Να το ειπούμε πιο απλά: Απ’ όλα τα πρωτεύοντα μαθήματα,
είναι το πρώτο πρωτεύον.
Και δικαίως, διότι αν μελετήση κανείς
προσεκτικά όλας τας αρετάς του θεοπνεύστου όντως βιβλίου του αγίου Ιωάννου της
Κλίμακος, του Σιναΐτου, διαπιστώνει -και είναι κοινή ομολογία όλων των Πατέρων-
ότι όλες οι αρετές του Αγίου Πνεύματος, και αι μικραί και αι μεγάλαι,
συντείνουν και καταλήγουν εις μίαν, η οποία αυτή καθ’ εαυτήν και από μόνη της
ενώνει. Όλες οι αρετές βοηθούν εις την ένωσιν με τον Χριστόν μας.
Η ιδία η προσευχή, όμως, από μόνη της
ενώνει. Εάν δεν το επιτύχωμε αυτό, όλαι αι άλλαι αρετές βοηθούν, αλλά δεν
καταλήγουν εις αυτόν τον σκοπόν που επιδιώκει και επιποθεί ο άνθρωπος, λαϊκός
και κληρικός και μοναχός, δηλαδή εις την συνομιλίαν με τον Χριστόν. Και αυτή η
συνομιλία είναι διμερήςˑ και ο Χριστός ομιλεί και ημείς ομιλούμε, δηλαδή
συνομιλούμε. Η προσευχή είναι μία συνομιλία, δεν είναι μία μονολογία. Δεν
ομιλεί κανείς μόνος τουˑ απευθύνεται προς τον Χριστό και Εκείνος απαντά. Και
αντιστρόφωςˑ μας
ομιλεί ο Χριστός και απαντούμε εμείς».
(Από το βιβλίο του
Ιερομονάχου Εφραίμ «Λόγοι πενιχροί εξ Αγίου Όρους-Τόμος Α΄», σελίδα 89)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου