« Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ »

Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση της Θείας Μεταμόρφωσης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε «όρος υψηλόν» (ΜΑΤΘ. 17, 1), κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (τον Ματθαίο, τον Μάρκο και τον Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερή Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στην Εβραϊκή γλώσσα σημαίνει έλευση φωτός. Όπως μας διδάσκουν οι περισσότεροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, έγινε το γεγονός αυτό σαράντα ημέρες περίπου πριν από την Σταύρωση του Κυρίου, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε στις 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, γι’ αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει, από τις 14 Σεπτεμβρίου που εορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν Μεγάλη Παρασκευή, σαράντα ημέρες.

Κατά τη διήγηση των τριών Ευαγγελιστών που προαναφέραμε, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός σαράντα ημέρες περίπου πριν από την Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Η επιλογή των μαθητών αυτών έγινε για τους εξής λόγους.  Τον Πέτρο τον επέλεξε για την μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαίρεσης ήταν ανάξιος να δει την Μεταμόρφωση. Το μεγάλο αυτό γεγονός θα αμαυρωνόταν από την παρουσία του προδότη μαθητή.

Οι τρεις μαθητές του Κυρίου, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο όρος Θαβώρ και ενώ κάθησαν να ξεκουρασθούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως. Ταυτόχρονα εμφανίσθηκαν, ο Προφήτης Μωϋσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των Προφητών και των ζωντανών. Όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα. Και οι δύο Προφήτες συνομιλούσαν μαζί με τον Κύριο για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι Κύριος του νόμου και των Προφητών, των ζωντανών και των νεκρών.

Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά πρότεινε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για τον Προφήτη Μωϋσή και μία για τον Προφήτη Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα από αυτό ακούσθηκε φωνή που έλεγε: «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησαˑ αυτού ακούετε» (ΜΑΤΘ. 17, 5). Δηλαδή, «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο εκλεκτός μουˑ αυτόν να ακούετε» (ΜΑΤΘ. 17, 5). Και αυτή η προτροπή ισχύει για τους Χριστιανούς όλων των αιώνων μέχρι της συντελείας του κόσμου. Οφείλουμε, λοιπόν, κι εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθούμε κατά την επίγεια ζωή μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στο νόμο του Θεού.

Ο σκοπός αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να κάνει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τους μαθητές Του να πιστέψουν ακόμη περισσότερο σε Αυτόν για να μην ολιγοπιστήσουν την ώρα που θα Τον βλέπουν, γυμνό και καταματωμένο με το ακάνθινο στεφάνι να υποφέρει και να πεθαίνει για τη σωτηρία του κόσμου. Σκοπός του γεγονότος αυτού ήταν να μην δειλιάσουν, αλλά να καταλάβουν πως το Πάθος Του θα το υπομείνει επειδή το θέλει, εκούσια και όχι από αδυναμία, αφού είναι ο Παντοδύναμος Υιός του Θεού που γεμάτος αγάπη για το άθλιο και αχάριστο πλάσμα Του κατέβηκε στη γη, έζησε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Και όλα αυτά τα έκανε για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας. Ταπεινώθηκε για να μας οδηγήσει και πάλι στην αρχαία δόξα, που είχαμε πριν την πτώση των Πρωτοπλάστων. Να  μας οδηγήσει στην αιώνια μακαριότητα.

Αγαπητοί μου φίλοι, όπως όλες οι Δεσποτικές εορτές δεν είναι μόνον απόλυτα Χριστολογικές, αλλά ανθρωπολογικές και σωτηριολογικές, το ίδιο ισχύει και με την Μεταμόρφωση του Χριστού. Ο Χριστός με την Μεταμόρφωσή Του έδειξε την θέωση της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τη δόξα όσων θα ενωθούν με Αυτόν. Γι’ αυτό, άλλωστε, το γεγονός της Μεταμόρφωσης αποτελεί κεντρικό σημείο της σωτηριολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, αφού δείχνει ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου. Για να φθάσει όμως κάποιος στη βίωση της δόξας της θέωσής του, στη μέθεξη, δηλαδή, της θεοποιού ενεργείας του Θεού, πρέπει να περάσει πρώτα από την κάθαρση της καρδιάς. Και αυτό γίνεται γιατί ο Χριστός φωτίζει τον άνθρωπο κατά την αναλογία της καθαρότητας της καρδιάς του. Γι’ αυτό αν θέλουμε να ζήσουμε την ξεχωριστή εμπειρία που παρέχει η παρουσία του Χριστού, οφείλουμε να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας και να ζήσουμε κοντά Του.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.