« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι,  προέρχεται από τις Πράξεις των Αποστόλων και μας μεταφέρει στην ιερή και ενθουσιώδη ατμόσφαιρα των πρώτων Χριστιανικών χρόνων. Μας περιγράφει κυρίως την εκλογή των επτά διακόνων. Εκείνη την εποχή ο αριθμός των Χριστιανών ολοένα και αύξανε. Οι Απόστολοι δεν μπορούσαν από την μία να διακονούν στο έργο της λατρείας και του κηρύγματος και από την άλλη να πρέπει να φροντίζουν για την καθημερινή σίτιση των Χριστιανών στα κοινά γεύματα ή δείπνα, που συνήθιζαν τότε να προσφέρουν. Αποφάσισαν, λοιπόν, να συγκαλέσουν όλους τους πιστούς της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και να εκλέξουν επτά κατάλληλους άνδρες, για να τους αναθέσουν το υπεύθυνο αυτό έργο. Η ενέργεια αυτή των Αγίων Αποστόλων μας δίνει την αφορμή να δούμε κι εμείς γιατί είναι αναγκαίο να βοηθάμε στα έργα της Εκκλησίας.

Βασική αποστολή της Εκκλησίας, όπως ακούσαμε και στη σημερινή Αποστολική περικοπή, είναι η προσευχή και η διακονία του λόγου. Εκτός όμως από την θεία Λατρεία και το κήρυγμα, υπάρχουν και πολλές άλλες μορφές ιερής διακονίας. Αυτές οι ιερές διακονίες ανατίθενται από τους Επισκόπους σε ανθρώπους με ειδική κλήση από τον Θεό, κληρικούς ή και λαϊκούς, θεολόγους ή μη, στην κάθε ενορία. Ας αναφέρουμε στο σημείο αυτό τέτοιες μορφές διακονίας. Το φιλόπτωχο με όλες τις δραστηριότητές του, οι κατηχητικές συνάξεις για μικρούς και μεγάλους, διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες. Επίσης υπάρχουν και πρακτικές ανάγκες, όπως π.χ. η τάξη και η ευπρέπεια μέσα στον Ιερό Ναό, η συντήρηση και η μέριμνα για την καλή λειτουργία του και πολλά άλλα. Επίσης η Εκκλησία σήμερα επιδίδεται και στο έργο της σίτισης αδύναμων οικονομικά ανθρώπων.

Οι ιερείς δεν είναι εύκολο να αναλάβουν μόνοι τους όλα αυτά, γιατί τελικά αυτό θα αποβεί εις βάρος του πνευματικού έργου. Αυτόν ακριβώς τον κίνδυνο είδαν και οι Άγιοι Απόστολοι λέγοντας: «Ουκ αρεστόν εστιν ημάς καταλείψαντας τον λόγον του Θεού διακονείν τραπέζαις» (ΠΡΑΞ. 6, 2). Δηλαδή, «δεν είναι σωστό εμείς να αφήσουμε το κήρυγμα του λόγου του Θεού και να ασχολούμαστε με διανομές τροφίμων» (ΠΡΑΞ. 6, 2). Συνεπώς το πολύπτυχο έργο της Εκκλησίας και οι ποικίλες ανάγκες που δημιουργούνται σε αυτό αποτελούν ένα βασικό λόγο και για τη δική μας δραστηριοποίηση. Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος λόγος, για να βοηθάμε στα έργα της Εκκλησίας. Ως Χριστιανοί οφείλουμε να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας και να υπηρετεί ο καθένας, με τα χαρίσματά του, όλο το σώμα της Εκκλησίας. Γιατί Εκκλησία είμαστε όλοι μαζί, και κληρικοί και λαϊκοί.

Άραγε όμως είμαστε κατάλληλοι για συνεργάτες στο έργο της Εκκλησίας; Για να λάβουμε απάντηση στο ερώτημά μας, ας δούμε ποια κριτήρια έθεσαν οι Άγιοι Απόστολοι για την εκλογή των επτά διακόνων. Πρώτον, ζήτησαν από τους πιστούς να εκλέξουν «άνδρας μαρτυρουμένους επτά» (ΠΡΑΞ. 6, 3), που σημαίνει ότι οι επτά διάκονοι, που θα εκλέγονταν, έπρεπε να ήσαν αποδεκτοί και αγαπητοί από τους πιστούς, να είχαν δηλαδή την έξωθεν καλή μαρτυρία. Τέτοιοι πρέπει να είναι όλοι, όσοι βοηθούν στα έργα της Εκκλησίας. Να είναι άνθρωποι πιστοί και ευσεβείς, με ακέραιο χαρακτήρα και υποδειγματικό ήθος, ώστε να μην σκανδαλίζουν τους πιστούς με τη ζωή τους, αλλά μάλλον να τους οικοδομούν και να τους στηρίζουν. «Δει δε αυτόν και μαρτυρίαν καλήν έχειν από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου» (Α΄ ΤΙΜ. 3, 7), όπως μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος.

Δεύτερον, οι επτά διάκονοι που εξέλεξαν οι Άγιοι Απόστολοι έπρεπε να ήσαν «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας» (ΠΡΑΞ. 6, 3), δηλαδή γεμάτοι από Άγιο Πνεύμα και σύνεση. Πράγματι, καθένας που έχει υπεύθυνη θέση μέσα στην Εκκλησία οφείλει να ενεργεί με σύνεση και διάκριση, ώστε να μην αδικεί και να μην προσβάλλει τους άλλους, για να μην προκαλούνται παράπονα και παρεξηγήσεις. Κυρίως όμως οφείλει να καλλιεργεί την ψυχή του με την άσκηση, την προσευχή και την Μυστηριακή ζωή έτσι, ώστε το Άγιο Πνεύμα να πλημμυρίζει όλη την ύπαρξή του και Αυτό να τον φωτίζει και να τον καθοδηγεί σε κάθε έργο του. Φαντασθείτε να εισέρχονται στην Εκκλησία άνθρωποι αλιβάνιστοι, κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, και να θέλουν να διακονήσουν τους άλλους από θέση υπεύθυνη που τους έχει αναθέσει η Εκκλησία.

Αγαπητοί μου φίλοι, κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι Άγιοι Απόστολοι ακόμη και για έργα που θεωρούνται τεχνικής φύσης, όπως π.χ. η διανομή φαγητού, ζήτησαν να εκλεγούν άνθρωποι με ειδικές προϋποθέσεις και εξαίρετα πνευματικά προσόντα, «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας» (ΠΡΑΞ. 6, 3). Ας προσευχόμαστε θερμά, ώστε ο Άγιος Θεός να αναδεικνύει πάντοτε τέτοιους ανθρώπους, για να υπηρετούν το έργο της Εκκλησίας. Έτσι όσοι αποδέχονται τις υπηρεσίες τέτοιων ευσεβών ανθρώπων, θα ωφελούνται και θα αγαπάνε ακόμη περισσότερο τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Ας φιλοτιμούμαστε όσοι υπηρετούμε σε κάποιο από αυτά τα έργα να δείχνουμε προθυμία στο διακόνημα που μας έχει ανατεθεί, με συναίσθηση της ιερότητάς του, με σύνεση και πλούσιο τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.