« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, είναι παρμένο από τις Πράξεις των Αποστόλων. «Εκείνη την εποχή ο βασιλιάς Ηρώδης άρχισε τον διωγμό εναντίον μερικών μελών της Εκκλησίας. Πρώτα αποκεφάλισε τον Απόστολο Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιωάννη. Όταν είδε ότι αυτό άρεσε στους Ιουδαίους, αποφάσισε στη συνέχεια να συλλάβει και τον Απόστολο Πέτρο. Αυτό έγινε τις ημέρες του Πάσχα. Τον συνέλαβε, λοιπόν, και τον έριξε στη φυλακή, κι έβαλε να τον φυλάνε διαδοχικά τέσσερις ομάδες από τέσσερις στρατιώτες στην κάθε μία, σκοπεύοντας να τον φέρει σε δημόσια δίκη μετά το Πάσχα. Ενώ ο Πέτρος ήταν στη φυλακή, η Εκκλησία προσευχόταν αδιάκοπα στον Θεό γι’ αυτόν. Την νύκτα προ της ημέρας, κατά την οποία έμελλε ο Ηρώδης να τον παρουσιάσει, ο Πέτρος κοιμόταν ανάμεσα σε δύο στρατιώτες, δεμένος με δύο αλυσίδες, και δύο φύλακες μπροστά στην πόρτα φύλαγαν σκοπιά» (ΠΡΑΞ. 12, 1-6).

«Ξαφνικά φανερώθηκε ένας άγγελος Κυρίου κι ένα φως έλαμψε στο κελί. Ο άγγελος ξύπνησε τον Πέτρο σκουντώντας τον στο πλευρό και του είπε: “Σήκω γρήγορα». Αμέσως έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του. Ο άγγελος συνέχισε: “Βάλε τη ζώνη σου και τα σανδάλια σου”. Ο Πέτρος το έκανε. Ύστερα του λέει ο άγγελος: “Βάλε το ιμάτιό σου κι ακολούθησέ με”. Ο Πέτρος τον ακολούθησε και βγήκε έξω. Δεν καταλάβαινε ότι συνέβαιναν πραγματικά αυτά που γίνονταν μέσω του αγγέλου, αλλά νόμισε ότι έβλεπε όραμα. Πέρασαν την πρώτη φρουρά και την δεύτερη κι έφθασαν στη σιδερένια πύλη που βγάζει στην πόλη. Η πύλη άνοιξε από μόνη της, και βγήκαν έξω. Πέρασαν ένα στενό, κι αμέσως ο άγγελος εξαφανίσθηκε. Τότε ο Πέτρος συνήλθε και είπε: “Τώρα κατάλαβα πραγματικά ότι ο Κύριος έστειλε τον άγγελό του και με γλίτωσε από τα χέρια του Ηρώδη και από αυτό που οι Ιουδαίοι περίμεναν να πάθω!”» (ΠΡΑΞ. 12, 7-11).

Η πίστη στον παντοδύναμο Θεό επιτελεί θαύματα πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική. Ένα τέτοιο θαύμα ήταν και η απελευθέρωση του Αποστόλου Πέτρου από τον απεσταλμένο άγγελο του Κυρίου μέσα στη φυλακή. Ποιος θα μπορούσε, χωρίς την παρέμβαση του Θεού, να σπάσει τις αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένος ο Απόστολος Πέτρος, να ανοίξει τις πόρτες που ήσαν κλειδωμένες και να ξεφύγει από τους σκοπούς που τον φύλαγαν; Κι ενώ αυτά φαίνονται αδύνατα να πραγματοποιηθούν, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. Ο Κύριος περιμένει από εμάς την απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του και στο σχέδιό Του που έχει για τον καθένα από εμάς. Δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε για τίποτα. Ο Κύριος θα επιτρέψει για τον καθένα μας αυτό που είναι ωφέλιμο για την ψυχή μας και για την αιώνια σωτηρία μας. Να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό.

Η πίστη στον Κύριο Ιησού ενεργεί θαύματα, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή του ανθρώπου. Ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα πάθη και την κυριαρχία του διαβόλου, τον οδηγεί στην μετάνοια. Πόσοι έχουν προβλήματα σωματικής υγείας και όμως ψυχικά είναι υγιείς; Αντίθετα πόσοι είναι υγιείς σωματικά και πνευματικά είναι νεκρωμένοι; Η πίστη στον Χριστό είναι εκείνη που ανασταίνει τον άνθρωπο ψυχικά, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται στην καθημερινή του ζωή. Με την ψυχική ανάταση τα πάντα τα βλέπουμε διαφορετικά. Η δύναμη της πίστης λάμπει ακόμη μέσα από το πυρωμένο καμίνι των πειρασμών και των θλίψεων, της δοκιμασίας και του πόνου. Βλέπουμε γύρω μας Χριστιανούς, οι οποίοι αν και βρίσκονται σε μεγάλες δοκιμασίες, υπομένουν και δοξάζουν τον Θεό γι’ αυτές. Δεν γογγύζουν και δεν αγανακτούν εναντίον του Θεού.

Τέλος η πίστη είναι αυτή που στεφανώνει τους μάρτυρες, όπως τον σήμερα εορταζόμενο Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Η πίστη είναι αυτή που στεφανώνει τους οσίους και τους ασκητές με το στεφάνι της νίκης στην υπέρ Χριστού άθληση και άσκηση, στο μαρτύριο και στην οσιακή ζωή τους. Είναι η ίδια πίστη που ενισχύει κάθε Χριστιανό στον πνευματικό του αγώνα. Γιατί ποιος θα αναλάμβανε να βαδίσει το δύσβατο μονοπάτι της αρετής χωρίς την πίστη στην αιώνια ζωή; Ποιος θα ακολουθούσε την στενή και τεθλιμμένη οδό του Κυρίου, αν δεν πίστευε ακράδαντα ότι η οδός αυτή θα τον οδηγήσει με ασφάλεια κοντά στον αγαπημένο Νυμφίο της ψυχής του; Με τη δύναμη της πίστης αγωνιζόμαστε εν Χριστώ και ελπίζουμε στο θαύμα, στο να γίνει δηλαδή το θέλημα του Θεού και στη δική μας ζωή. Και οφείλουμε το θέλημα του Θεού να το δεχθούμε αγόγγυστα στη ζωή μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Πέτρος δεν ολιγοπίστησε μέσα στη φυλακή. Αποδέχθηκε το θέλημα του Θεού. Στην αρχή περίμενε, ότι θα έχει το ίδιο τέλος με τον Απόστολος Ιάκωβο. Την έλευση του αγγέλου δεν την επεδίωξε. Ήλθε μετά από απόφαση του Χριστού. Έτσι κι εμείς οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ολιγοπιστούμε. Να τα αφήνουμε όλα στην πρόνοια του Θεού. Θέλει ο Θεός να γίνει κάτι καλό στη ζωή μας, ευπρόσδεκτο ας είναι. Παραχωρεί ο Θεός μία δοκιμασία στη ζωή μας, την αποδεχόμαστε και Τον δοξάζουμε. Τίποτα δεν πρέπει να μας χωρίζει από την αγάπη του Χριστού. «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (ΡΩΜ. 8, 35). Δηλαδή, «τι, λοιπόν, μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως τα παθήματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι ή ο μαρτυρικός θάνατος;» (ΡΩΜ. 8, 35). Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.