« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ »

«Οίους διωγμούς υπήνεγκα! και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος. και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 11-12). Όλοι οι Απόστολοι, αγαπητοί μου φίλοι, βρίσκονταν συνεχώς σε ταλαιπωρίες και θυσίες, για την αλήθεια του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, νουθετεί και ετοιμάζει τον μαθητή του Τιμόθεο για τα παθήματα που περιμένουν και αυτόν αλλά και κάθε Χριστιανό. Μη νομίζουμε πως η ζωή των Χριστιανών κυλάει αμέριμνη και στρωμένη με ροδοπέταλα. Και απόδειξη είναι ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. Η ζωή του δεν ήταν ήρεμη και ατάραχη. Είχε υποφέρει πολλά. Εκτός από κόπους, περιπέτειες, πείνα, δίψα, είχε υποστεί και διωγμούς. Οι διωγμοί αυτοί υποκινούνταν από ανθρώπους κακούς, που εχθρεύονταν το ιερό έργο του, ενοχλούνταν, τον μισούσαν και αντιδρούσαν με μανία.

Σπανίως ο Παύλος έφευγε από μία πόλη με ειρηνικό τρόπο. Τις περισσότερες φορές έφευγε κυνηγημένος. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν απελπίσθηκε. Γεμάτος πίστη στον Χριστό, που σταυρώθηκε για εμάς αλλά νίκησε τον θάνατο και αναστήθηκε από τους νεκρούς, συνέχισε μέχρι τέλους τον αγώνα του. Και όταν πλησίαζε πια ο θάνατός του, γράφει στον Τιμόθεο αυτά που ακούσαμε: «Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 12). «Και όλοι, δηλαδή, όσοι πιστεύουν με συνέπεια στον Χριστό, και αυτοί θα διωχθούν» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 12). Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε πράγματι αρκετές φορές μέσα στη ζωή κάθε Χριστιανού, αλλά και στην ιστορία όλης της Εκκλησίας. Διωγμούς υπέστησαν οι Απόστολοι, οι Χριστιανοί των τριών πρώτων αιώνων, αλλά και Χριστιανοί της νεώτερης ιστορίας, επί Τουρκοκρατίας, στα αθεϊστικά καθεστώτα των Ανατολικών χωρών, στην Συρία σήμερα και αλλού.

Γεννάται όμως το ερώτημα. Ποια είναι η αιτία των διωγμών των Χριστιανών; Γιατί η τόση κακία των διωκτών εναντίον αθώων ανθρώπων, που όχι μόνο κανένα δεν βλάπτουν, αλλά και τόσο ευεργετικοί είναι σε όλους; Πίσω από την μανία των παλαιοτέρων και νεωτέρων διωκτών, δεν βρίσκεται τίποτα άλλο παρά το μίσος του διαβόλου και των δαιμόνων κατά της αληθείας του Χριστού. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου καίει τον πονηρό και τα όργανά του, τους κάνει να εξεγείρονται και να διώκουν τους Χριστιανούς. Πραγματική αιτία διωγμού δεν υπάρχει. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, από παλιά μέχρι και σήμερα, θα δούμε μόνο τις συκοφαντίες των διωκτών εναντίον των πιστών Χριστιανών. Αλλά όποιος είναι αδίστακτος στις συκοφαντίες, είναι σκληρός και ωμός και στα μέσα και στους τρόπους του διωγμού. Όλα τα μέσα που μπορούσαν να ασκήσουν πίεση χρησιμοποιήθηκαν.

Εκτός όμως από τους δεδηλωμένους υπάρχουν και οι ύπουλοι εχθροί του Χριστιανισμού. Αν ανατρέξουμε στα Μέσα Μαζικής, όχι ενημέρωσης, αλλά προπαγάνδας και αποχαύνωσης, θα αντιληφθούμε έναν ύπουλο πόλεμο που γίνεται εναντίον της Εκκλησίας και των Χριστιανών. Όποιος δε τολμήσει να πει έναν αντίθετο λόγο από αυτούς τους προπαγανδιστές (δημοσιογράφους, ηθοποιούς, τραγουδιστές και άλλους), αμέσως χαρακτηρίζεται φασίστας, ρατσιστής, οπισθοδρομικός. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτοί που πληρώνονται για να προωθήσουν διάφορες αντιχριστιανικές αντιλήψεις, θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς και αποκλείουν την αντίθετη άποψη. Τελικά ποιοι είναι οι φασίστες και οι ρατσιστές; Δυστυχώς στις ημέρες μας έχουν παραποιηθεί τα πάντα. Έχει χαθεί το μέτρο και η ισορροπία.

Ο διωγμός είναι ένας πειρασμός εξωτερικός και όχι εσωτερικός. Μπορεί να μας διώκουν και από μέσα μας να είμαστε ειρηνικοί. Οι αμελείς και οι δειλοί σε καιρό διωγμού γίνονται αρνητές του Χριστού και απομακρύνονται. Οι γενναίοι όμως και αληθινά πιστοί δεν βλάπτονται. Αντίθετα μάλιστα ωφελούνται. Όπως παρατηρούμε στην ιστορία, ο διωγμός -μέσα στην παντοδύναμη αγαθότητα του Θεού- μπορεί να μεταβληθεί και σε ευεργεσία. Ας ακούσουμε ένα παράδειγμα. Με τον διωγμό που έγινε στην πρώτη Εκκλησία, όταν μαρτύρησε ο διάκονος Στέφανος, οι Απόστολοι διασκορπίσθηκαν έξω από τα Ιεροσόλυμα κι έτσι η Εκκλησία απλώθηκε και σε άλλες περιοχές. Ο διωγμός είναι γνώρισμα της ζωής των αγνών Χριστιανών. Αντίθετα, όπως μας πληροφορεί ο Απόστολος Παύλος, χαρακτηριστικό της πορείας των πονηρών και διεστραμμένων ανθρώπων είναι η προκοπή τους «επί το χείρον» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 13).

Αγαπητοί μου φίλοι, οι αγνοί και τίμιοι, και αν ακόμη κάποτε, σε καιρό αγνοίας, υπήρξαν διώκτες του Χριστού, όταν γνωρίζουν την αλήθεια, αμέσως αλλάζουν και είναι έτοιμοι να υποστούν τα πάντα γι’ Αυτόν. Αλλάζουν τρόπο σκέψης και μετανοούν. Στην ιστορία συχνά παρουσιάζεται το φαινόμενο, διώκτες και δήμιοι Χριστιανών να γίνονται και αυτοί Χριστιανοί και μάρτυρες. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο Απόστολος Παύλος, που κάποτε υπήρξε διώκτης του Χριστού, αλλά από την ώρα που είδε το φως έξω από την Δαμασκό και άκουσε τη φωνή «Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις;» (ΠΡΑΞ. 9, 5), έγινε ο ίδιος κήρυκας της αληθείας Του και διωκόμενος για τον Κύριο. Ας μιμούμαστε λοιπόν κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί τα παραδείγματα παλαιοτέρων και νεωτέρων ηρώων της πίστης μας και ας έχουμε χαρά όσες φορές στη ζωή μας συμβαίνει διωγμός προς δόξαν Θεού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.