« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος εξηγεί γιατί ο άνθρωπος δεν σώζεται τηρώντας μόνο τις τυπικές διατάξεις του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. «Ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σαρξ» (ΓΑΛ. 2, 16). Επίσης ο Απόστολος Παύλος απολογείται γιατί ο ίδιος εγκατέλειψε τον Νόμο αυτό. «Εγώ γαρ δια νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαιˑ ζω δε  ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστόςˑ ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού» (ΓΑΛ. 2, 19-20). Με το θέμα του Μωσαϊκού Νόμου, λοιπόν, θα ασχοληθούμε σήμερα.

Ακούγοντας εμείς οι σημερινοί άνθρωποι αυτές τις έννοιες δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι σήμαινε για εκείνη την εποχή, για έναν Εβραίο και μάλιστα για έναν τόσο μεγάλο νομοδιδάσκαλο, όπως ο Παύλος, να εγκαταλείψει τον Νόμο. Αυτό φαινόταν τότε αδιανόητο και παράλογο. Ο Παύλος ήταν ένας χαρισματούχος νέος με μεγάλη μόρφωση, δράση και προοπτική. Και όμως τα εγκατέλειψε όλα και διακήρυξε με θάρρος την ανεπάρκεια του Νόμου. Ήταν πραγματικά όλα αυτά ένας θάνατος. Ο Απόστολος Παύλος όμως περιφρόνησε την κατακραυγή του κόσμου, αδιαφόρησε για τις προσωπικές συνέπειες και έκανε αυτό το άλμα. Διακήρυξε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, ότι ο άνθρωπος δεν σώζεται με τον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Αυτή η διακήρυξη ήταν ένα σκάνδαλο για τους Ιουδαίους της εποχής εκείνης.

Και επειδή εκείνη την εποχή πολλοί Εβραίοι υποστήριζαν ότι όσοι άφηναν τον Νόμο είναι αμαρτωλοί, ο Απόστολος Παύλος απολογείται: «Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από τον Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια!» (ΓΑΛ. 2, 17). Όμως ο άγιος Απόστολος προσθέτει κι ένα ακόμη επιχείρημα: «Και αληθινά, με κριτήριο τον νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στον Θεό. Έχω πεθάνει στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός» (ΓΑΛ. 2, 19-20). Ακούγοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου ας θέσουμε στον εαυτό μας ένα απλό ερώτημα. Εμείς άραγε που έχουμε βαπτισθεί Χριστιανοί, έχουμε τη διάθεση του Αποστόλου Παύλου, να νεκρώνουμε καθημερινά τον εαυτό μας ως προς τον κόσμο και την αμαρτία;

Ο Απόστολος Παύλος υποστηρίζει πως ζει μία νέα ζωή, από εκείνη που ζούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Διότι πλέον δεν ζει ο ίδιος, ο παλαιός δηλαδή άνθρωπος, αλλά ζει μέσα του ο Χριστός. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κάποιος αυτή τη νέα ζωή του Αποστόλου Παύλου και κάθε αναγεννημένου πιστού. Διότι είναι ζωή ανεξιχνίαστη και υπερφυσική. Δεν είναι απλώς μία καλύτερη ζωή από τη ζωή των πολλών αλλά είναι η όντως ζωή, ζωή πίστης και αγιότητας και πλήρους αφοσίωσης στον Θεό. Ο άνθρωπος που ζει αυτή τη νέα ζωή αγωνίζεται να νεκρώνει μέσα του καθημερινά την αμαρτία, να νεκρώνει το δικό του θέλημα, για να αφήνει το θέλημα του Χριστού να κυβερνά τη ζωή του. Κι έτσι μέσα στην καρδιά του κατοικεί πλέον ο Ίδιος ο Χριστός. Πλέον δεν ενεργεί ο κάθε άνθρωπος αλλά μέσα του ενεργεί ο Χριστός, ο Οποίος κάνει τα πάντα. Ο Χριστός μιλάει, ακούει, αγαπάει, κυριαρχεί και δεσπόζει.

Ποια ήταν όμως η κινητήρια δύναμη που οδήγησε τον Απόστολο Παύλο σε μία τόσο μεγάλη μεταστροφή; Ήταν η πίστη του στον Ιησού Χριστό, ο Οποίος τον αγάπησε προσωπικά και παρέδωσε τον Εαυτό Του στον θάνατο για τη σωτηρία του. Εδώ όμως προκύπτει το εξής ερώτημα: Ο Χριστός μόνο τον Απόστολο Παύλο αγάπησε και μόνο γι’ αυτόν σταυρώθηκε; Φυσικά και όχι. Ο Χριστός όλους τους ανθρώπους αγάπησε και για όλους θυσιάσθηκε. Ο Απόστολος Παύλος όμως επειδή κατάλαβε από τι μας απάλλαξε ο Χριστός και ποια αγαθά μας χάρισε, τόσο πολύ πυρώθηκε από την αγάπη του Χριστού, ώστε αισθάνθηκε αυτή την οικουμενική κίνηση της αγάπης του Χριστού σε προσωπικό επίπεδο. Σαν να αγάπησε ο Χριστός μόνο τον Απόστολο Παύλο και σαν να πέθανε μόνο γι’ αυτόν. Τα αισθητήριά του είχαν ευαισθητοποιηθεί τόσο πολύ που καταλάβαινε αυτά τα βαθιά μηνύματα αγάπης του Χριστού.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας προσπαθήσουμε κι εμείς, όσο μπορούμε, να αισθανθούμε αυτή την προσωπική αγάπη του Χριστού στον καθένα μας. Να συναισθανθούμε ότι ο Χριστός μας αγάπησε σαν να ήταν ο καθένας μας το μοναδικό πρόσωπο της αγάπης Του. Να συναισθανθούμε ότι σταυρώθηκε για εμάς προσωπικά και ότι μας απάλλαξε από την αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο. Μας απάλλαξε από ταλαιπωρίες αιώνων. Μας επανέφερε στην αρχαία δόξα. Μας ανύψωσε στο αρχαίο κάλλος. Αν αισθανθούμε όλα αυτά που  προείπαμε μέσα μας, θα γεμίσει η ψυχή μας από ευγνωμοσύνη για τον Λυτρωτή μας Χριστό, θα αλλάξει και η δική μας ζωή. Θα ζούμε μία γνήσια Χριστιανική ζωή. Θα μπορούμε κι εμείς τότε να ζούμε το μυστήριο της νέας εν Χριστώ ζωής και να λέμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (ΓΑΛ. 2, 20).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.