« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ »

Υπέροχα και υψηλά είναι τα νοήματα της σημερινής Αποστολικής περικοπής, αγαπητοί μου φίλοι. Η Αγία μας Εκκλησία όρισε σήμερα πολύ σοφά την ανάγνωση περικοπής από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, για να μας προετοιμάσει για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή που ξεκινά από αύριο. Ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ύπνο και να εννοήσουμε ότι πλησιάζουμε προς τη μεγάλη ημέρα της Παρουσίας του Κυρίου, της κρίσης και της ανταπόδοσης. Οι αμελείς και οι ράθυμοι παρηγορούνται ότι ακόμη είναι μακριά η ημέρα αυτή. Οι επιμελείς όμως και οι φρόνιμοι την βλέπουν πολύ κοντά. Όσο απέχει το χάραμα από το πρωΐ. Το ίδιο λέει και ο Απόστολος Παύλος με τη θεόπνευστη γλώσσα του. «Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν» (ΡΩΜ. 13, 12). Νύκτα είναι η παρούσα ζωή και ημέρα φωτεινή η μέλλουσα.

Για τον πιστό Χριστιανό η αρχή της μέλλουσας ζωής είναι η παρούσα.  Ο πιστός γνωρίζει ότι πρέπει να περπατήσει αξίως της κλήσης του. Καλείται από τον Απόστολο Παύλο να ξυπνήσει από τον πνευματικό ύπνο της αμαρτίας και να χαρεί το φως της Χριστιανικής ζωής. Να αποθέσει τα έργα του σκότους και να ενδυθεί τα όπλα του φωτός. «Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (ΡΩΜ. 13, 12). Ποια είναι όμως τα έργα του σκότους; Μας τα απαριθμεί ο Απόστολος Παύλος: «μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω» (ΡΩΜ. 13, 13). Δηλαδή, «ας πάψουν τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη και ακόλαστη ζωή, οι φιλονικίες και οι φθόνοι» (ΡΩΜ. 13, 13). Κάθε αμαρτία και κάθε ασωτία φθείρει την υπόληψη και την υγεία μας. Τα έργα της αμαρτίας μολύνουν την στολή του Βαπτίσματος.

Μέσα στον κόσμο που ζούμε δεν είμαστε μόνοι. Ο βίος των ανθρώπων συνδέεται με πολλές και ποικίλες σχέσεις, ώστε να είναι ο καθένας μία ξεχωριστή προσωπικότητα και συγχρόνως να αποτελεί μαζί με όλους τους άλλους ένα σώμα, ένα κοινωνικό σύνολο, την Εκκλησία. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να πηγαίνουμε στην Εκκλησία, όταν προσεύχεται η Εκκλησιαστική κοινότητα. Γιατί ο κάθε πιστός προσεύχεται όχι σαν άτομο και σαν μονάδα, αλλά μαζί με τους άλλους πιστούς. Υπάρχει αυτή η κοινωνία προσώπων, που θα υπάρχει και στην Βασιλεία των Ουρανών. Μέσα στην Εκκλησία διασώζεται η ελευθερία των μελών, αλλά και η ενότητα των μελών, αλλά και η ενότητα του σώματος. Αυτή όμως η ενότητα που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία δεν μπορεί να υπάρξει στα πολιτικά καθεστώτα της τυραννίας και της αναρχίας.

Μέσα στην Εκκλησιαστική κοινωνία οφείλουν οι δυνατοί να έχουν αγάπη προς τους αδύνατους και οι αδύνατοι να δείχνουν καλωσύνη προς τους δυνατούς. Η αγάπη είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας. Είναι ακατανόητη η κατάκριση μεταξύ αδελφών μέσα στην Χριστιανική κοινωνία. Σε αυτή την κατάκριση αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος. Παίρνει την αφορμή από τους Ιουδαΐζοντες της εποχής του, οι οποίοι νόμιζαν ότι πρέπει να τηρούν ορισμένες μωσαϊκές διατάξεις περί τροφών, και προκειμένου να μη φάνε τα υπό του Μωσαϊκού Νόμου απαγορευόμενα, έτρωγαν μόνο λάχανα. Υπήρχαν και Χριστιανοί που έτρωγαν από όλα. Αυτοί που δεν έτρωγαν κατέκριναν αυτούς που έτρωγαν και το αντίθετο. Και οι μεν και οι δε πίστευαν πως έκαναν κάτι σπουδαίο, ενώ έλειπε η αγάπη και έτσι οδηγούνταν στην κατάκριση. Ο Απόστολος Παύλος ρωτά όλους: «Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην;» (ΡΩΜ. 14, 4).

Αυτό το ερώτημα είναι πάντοτε επίκαιρο. Πολλοί κρίνουν και κατακρίνουν τους άλλους, ακόμη και τους κληρικούς, παρουσιαζόμενοι ως φρουροί της ηθικής και ως όψιμοι αναγεννητές της Εκκλησίας. Τι έχουν όμως να απαντήσουν στο ερώτημα του Αποστόλου Παύλου; Κρίνουν και κατακρίνουν, παραβλέποντας τις αδυναμίες τους, τις ατέλειές τους, τα ανομολόγητα πάθη τους. Και αν θελήσουμε να εμβαθύνουμε στη ζωή αυτών των αυστηρών Χριστιανών, θα απογοητευθούμε πολύ από τη ζωή τους. Συνήθως πίσω από την αυστηρότητα κρύβονται πολλά πάθη και ποικίλες αμαρτίες. Οι ενάρετοι άνθρωποι είναι αυστηροί στους εαυτούς τους και επιεικείς στους συνανθρώπους τους. Αυτοί που κρίνουν και κατακρίνουν δεν συντελούν καθόλου στην οικοδομή του Χριστιανικού σώματος, δηλαδή της Εκκλησίας. Η κατάκριση προέρχεται από φθόνο, μίσος και εγωϊσμό.

Αγαπητοί μου φίλοι, από αύριο αρχίζει για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η κατανυκτική περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Από αύριο καλούμαστε να ασκηθούμε πνευματικά. Χωρίς απώλεια χρόνου ας ενδυθούμε τα όπλα του φωτός και ας γυμνασθούμε στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μέσα από αυτά τα πνευματικά γυμνάσματα, θα προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε τις αρετές και να καταπολεμήσουμε τα πάθη που μας ταλαιπωρούν. Αν αγωνισθούμε με αυτόν τον τρόπο, θα φθάσουμε αισίως στο τέρμα αυτής της περιόδου που είναι η Ανάσταση του Χριστού και θα εορτάσουμε και τη δική μας εσωτερική ανάσταση από κάθε ατέλειά μας. Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω τις αταξίες του βίου μας και από αύριο κατά την παραγγελία του Αποστόλου Παύλου «ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν» (ΡΩΜ. 13, 13), δηλαδή «η διαγωγή μας ας είναι κόσμια, τέτοια που ταιριάζει στο φως» (ΡΩΜ. 13, 13). Καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.