« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ »

«Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος» (ΕΒΡ. 7, 26). Ο κατ’ εξοχήν Αρχιερέας της σωτηρίας μας, που αποτελεί και την κεφαλή της Εκκλησίας μας, είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, το οποίο είναι παρμένο από την προς Εβραίους επιστολή, ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει στους πιστούς αναλυτικά τα προσόντα του αιωνίου αυτού Αρχιερέα. Γράφει λοιπόν ότι ο αιώνιος αυτός Αρχιερέας είναι πρώτα πρώτα όσιος, δηλαδή εξ’ ολοκλήρου αφοσιωμένος στον Θεό Πατέρα και απολύτως άγιος. Επίσης είναι και ως άνθρωπος άκακος, αλλά και αμίαντος. Απαλλαγμένος δηλαδή από τον οποιοδήποτε μολυσμό και το παραμικρό ίχνος πονηρίας. «Ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (ΗΣ. 53, 9), κατά τον Προφήτη Ησαΐα.

Και φυσικά ο Χριστός ως αναμάρτητος δεν είχε αναπτύξει κανένα δεσμό με την ανθρώπινη αμαρτωλότητα. Ο Κύριός μας υπήρξε αμίαντος αν και ανέλαβε αφ’ εαυτού τη δική μας ενοχή. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος έρχεται να μας τονίσει την συγκλονιστική αλήθεια ότι Αυτός ο αναμάρτητος Μέγας Αρχιερέας προσέφερε εκουσίως τον εαυτό Του θυσία υπέρ του λαού. Τώρα πλέον δεν βρισκόμαστε μόνοι στον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο του αγώνα. Αποτελούμε όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί τον λαό του Θεού, που πορεύεται πίσω από τον Αρχιερέα του προς τον προορισμό του, που δεν είναι άλλος από αυτήν την αγιότητα. Σύσσωμοι πλέον δια της κιβωτού της σωτηρίας, δηλαδή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, πλέουμε προς τον ακύμαντο λιμένα της Βασιλείας των Ουρανών. Γιατί τελικά αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας, η Βασιλεία των Ουρανών.

Βιώνοντας την Θεία Λειτουργία σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη, οι πιστοί αναζωπυρώνουμε την μεγάλη αυτή αλήθεια. Την αλήθεια ότι ο Χριστός ως Μέγας Αρχιερέας προσέφερε ο Ίδιος, όχι κάποιο άλλο θύμα, αλλά τον εαυτό Του. Θυσίασε τον εαυτό Του για να εξιλεωθούν οι αμαρτίες μας, αρκεί εμείς οι ίδιοι να προσοικειωθούμε την μοναδική Του αυτή θυσία που ζούμε ως εκκλησιαστικό σώμα συμμετέχοντας στη Θεία Λατρεία δια του Ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Όπως παρατηρεί ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας: «Η Ευχαριστία κατανοείται μόνο χριστολογικώςˑ είναι το σώμα του Χριστού, αυτός ο ίδιος ο Χριστός, ο όλος Χριστός. Ας μη βλέπουμε, λοιπόν, την Ευχαριστία σαν μέσο χάριτος, μιας χάριτος αφηρημένης και ανεξάρτητης από τη Χριστολογία, αλλά ως αυτόν τον ίδιο το Χριστό, που σώζει τον άνθρωπο και τον κόσμο, και μας συμφιλιώνει με το Θεό δια του εαυτού Του» (Η Κτίση ως Ευχαριστία, σελίδα 20).

Και θα ολοκληρώσει ο Απόστολος Παύλος με ιερό ενθουσιασμό ότι μετά από αυτή την ανυπέρβλητη θυσία Του, ο Κύριος «εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς» (ΕΒΡ. 8, 1). Μετά τον οδυνηρό θάνατο επί του Σταυρού, έρχεται ο θρίαμβος. Μετά την Αρχιερατική Του προσφορά έρχεται η αιώνια Βασιλεία και κυριαρχία. Τώρα πλέον συνεχίζει το έργο Του εκ δεξιών του Πατρός. Συνεχίζει το έργο της Αρχιερατικής μεσιτείας Του για τους πιστούς, που αποτελούν την Εκκλησία Του. Τώρα ο Κύριος πρεσβεύει για εμάς, προς τον Πατέρα. Παρακαλεί για τους αγώνες, τις αγωνίες και τις θλίψεις, που δοκιμάζουμε όσο βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Ενώ οι πιστοί της στρατευομένης Εκκλησίας προσβλέπουμε στην Αρχιερατική μεσιτεία του Κυρίου μας, βαδίζοντας την στενή αλλά και ευλογημένη οδό τη πίστης, η θριαμβεύουσα Εκκλησία, αντηχεί έως της γης τις προσευχές των Αγίων.

Όμως δεν αρκούν μόνο τα δόγματα και οι μεγάλες αλήθειες. Αυτά όλα πρέπει να τα ακολουθεί ο ορθός τρόπος ζωής. Οφείλουμε τη θεωρία και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, να την μεταποιήσουμε σε πράξη και βίωμα. Μόνο έτσι θα είμαστε συνεπείς σε αυτά που διδάσκει η Εκκλησία μας. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα μέσα στην Εκκλησιαστική ιστορία είναι και ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο Άγιος Γρηγόριος κατέστη χρυσό δοχείο του Αγίου Πνεύματος και αναδείχθηκε βαθύς δογματικός, δεινός κήρυκας, απολογητής, ερμηνευτής σπουδαίος και ιδίως Θεολόγος, με την απόλυτη έννοια και όχι απλά την ακαδημαϊκή. Επίσης υπήρξε στύλος της Εκκλησίας και ιεράρχης μέγιστος, ο οποίος δια του «ποιμενικού αυλού της θεολογίας του τας των ρητόρων ενίκησε σάλπιγγας» (Απολυτίκιο Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου).

Αγαπητοί μου φίλοι, μακάρι η σπουδαία μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου να καθοδηγεί του πιστούς και ιδίως τους ποιμένες, στην δύσκολη εποχή που διανύουμε. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας πρέπει να είναι τα πρότυπά μας και όχι αυτοί που μας προβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Συνήθως τα πρότυπα που προβάλλονται σήμερα είναι κάποια ανθρωπάκια που σέρνονται πίσω από τα διάφορα πάθη τους, για τα οποία και καμαρώνουν. Όλοι μας έχουμε πάθη που μας βασανίζουν, αλλά δεν πρέπει να τα δικαιολογούμε και να τα θεολογούμε. Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε εναντίον τους. Όσα λιγότερα έχουμε, τόσο πιο πολύ ελεύθεροι θα είμαστε. Όσο ζούμε ποτέ δεν θα λείψουν τα πάθη που θα μας ταλαιπωρούν. Εμείς οφείλουμε να αγωνιζόμαστε, όπως έκαναν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και όπως έκανε ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.