« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ »

Κυριακή του Θωμά σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, και η Εκκλησία μας μνημονεύει το γεγονός της ψηλάφησης του Κυρίου από τον Απόστολο Θωμά. Την απιστία του Θωμά η Εκκλησία μας την ονομάζει «καλή απιστία», γιατί αυτή η ανάγκη κι αυτός ο τρόπος τον οδήγησαν στην επίγνωση της Ανάστασης του Χριστού. Ο Απόστολος Θωμάς αρνείται οποιαδήποτε μορφή θρησκευτικής υποκρισίας. Ζητά η πίστη του να είναι θεμελιωμένη σε προσωπική γεύση και εμπειρία. Δεν αρκείται στις μαρτυρίες των άλλων μαθητών, αλλά θέλει ο ίδιος να είναι αυτόπτης μάρτυρας της Ανάστασης του Χριστού. Μέσα από αυτή την εμπειρία πιστεύει πως το κήρυγμά του θα αποκτήσει δύναμη και πως θα μπορέσει να επηρεάσει τους ανθρώπους που θα τον ακούσουν, όταν αργότερα θα βρεθεί στην Ινδία ως Απόστολος του Χριστού. Το γεγονός αυτό της απιστίας θα τον οδηγήσει στην αληθινή και ανόθευτη πίστη.

Ο Θωμάς ήθελε να αγγίξει τον Κύριο, για να μπορεί να λέει στους άλλους: «Εγώ Τον είδα, Τον ψηλάφισα. Δεν μπορεί να με κοροϊδέψει κανείς. Λέω την αλήθεια». Έτσι εισέρχεται ο ίδιος σε διαδικασία προσωπικής σχέσης με τον Θεό. Έχουμε εδώ τη διάσταση αυτού που μάθαμε μέσα από το κήρυγμα και του προσωπικού βιώματος. Η μη σωστή πίστη που έχουμε είναι αποτέλεσμα αυτής της απόστασης ανάμεσα σε αυτό που μας έμαθαν και αυτού που ζούμε. Αυτά τα δύο οφείλουν να ενωθούν. Η εκκοσμίκευση της πλειονότητας των μελών της Εκκλησίας μας οφείλεται σε μια θρησκευτικότητα την οποία οχυρώνουν σε εμπειρίες άλλων. Αλλά η Εκκλησία του Χριστού για να γίνει ζωντανή, πρέπει να είναι θεμελιωμένη σε προσωπικά βιώματα των μελών της. Εμείς επαναπαυόμαστε στη συνήθεια, στη θρησκευτικότητα και στην παράδοση. Δεν έχουμε ζωντανό βίωμα και αληθινή πίστη.

Πολλές φορές ο πόθος μας για τον Χριστό είναι εγκλωβισμένος σε «υπακοές» ψυχολογικού τύπου, για να νοιώθουμε θρησκευτική εξασφάλιση για τον μελλοντικό παράδεισο. Αλλά ο παράδεισος, αν δεν είναι ζωντανή αίσθηση της Ανάστασης του Χριστού, είναι ένας ψευδής παράδεισος. Ως Χριστιανοί οφείλουμε να αποκτήσουμε προσωπική σχέση με τον Αναστημένο Χριστό! Η καρδιά μας ζητά την αλήθεια. Η Εκκλησία γι’ αυτό υπάρχει, για να δίνει τις δυνατότητες στον άνθρωπο να μετέχει προσωπικά στις ενέργειες του Θεού, στην αγάπη του Θεού· για να έχει ο άνθρωπος προσωπική σχέση με τον Θεό. Δυστυχώς εμείς εγκλωβιζόμαστε σε μια λανθασμένη πίστη και δεν αναζητάμε αυτό που αλλοιώνει την καθημερινότητά μας. Να βρούμε δηλαδή αυτό που είναι αληθινό και νικά τον θάνατο. Η θρησκευτική συνήθεια είναι αυτό που μας καταστρέφει και μας οδηγεί τελικά μακριά από τον Αναστημένο Χριστό.

Η Εκκλησία, μέσα από αυτό το γεγονός της ψηλάφησης του Θωμά, θέλει να μας πει ότι υπάρχει απιστία που δεν είναι «κακή». Είναι «καλή απιστία», όταν ο άνθρωπος έχει καλό λογισμό και θέλει ο Χριστός να γίνει η ζωντανή πραγματικότητα της ζωής του. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει να Τον ακολουθήσουμε όχι μόνο στην Ανάσταση, αλλά και στον Γολγοθά. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να σταυρώσουμε το προσωπικό μας θέλημα. Ο Απόστολος Θωμάς ήταν έτοιμος να συναντηθεί και να συσταυρωθεί με τον Χριστό. Και αυτό το απέδειξε με το να γίνει ιεραπόστολος στην Ινδία. Εμείς είμαστε έτοιμοι μετά τη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό να τα αφήσουμε όλα; Μάλλον η απάντηση για τους περισσότερους είναι αρνητική. Εκεί, λοιπόν, φαίνεται κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε τις επιθυμίες μας.

Γιατί όμως ο Κύριος λέει στον Θωμά: «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (ΙΩΑΝ. 20, 29); Ο Χριστός δεν κατηγορεί τον Θωμά για αυτήν του την επιθυμία, να γίνει, δηλαδή, κι αυτός προσωπικός μέτοχος της Ανάστασής Του. Αλλά τον κατηγορεί για το επίπεδο που επέλεξε να συναντήσει τον Χριστό, το χαμηλότερο επίπεδο, αυτό των αισθήσεων. Να ακουμπήσει, για να βεβαιωθεί. Υπάρχει όμως και το επίπεδο του Φωτός, το επίπεδο της Αγάπης του Θεού. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να αποδεχθεί και να διακρίνει ποιο είναι το Πνεύμα του Θεού, απαιτείται μία εσωτερική ωριμότητα. Δεν μπορεί η σχέση μας με τον Θεό να αρκείται σε τέτοια χαμηλά κριτήρια, μιας μικροπρέπειας του νου μας, που θέλει να γίνει η ύπαρξή μας μικροσκόπιο, για να αναλύσουμε τον Θεό και να γίνουμε κυρίαρχοί Του. Ο Απόστολος Θωμάς δεν μπορούσε να έχει μεγαλύτερη πρόσληψη του Θείου Φωτός γιατί επέλεξε αυτό των αισθήσεων.

Αγαπητοί μου φίλοι, η πίστη είναι δώρο του Θεού. Ο Θεός είναι Εκείνος που μας αποκαλύπτεται. Πρέπει ο Θεός να συγκαταβεί στην καρδιά μας. Για να μπορέσει να γίνει αυτό, χρειάζεται εσωτερική προετοιμασία, χρειάζεται αυτή η γόνιμη εσωτερική κατάσταση του να μπορούμε να δώσουμε χώρο στον Θεό. Εμείς μπορούμε να δώσουμε χώρο με τρεις τρόπους: Ο πρώτος είναι να ποθήσουμε την αλήθεια και να μην μένουμε μόνο στα εξωτερικά. Ο δεύτερος είναι να καταβάλλουμε κόπο. Να προσευχόμαστε, να αγρυπνούμε, να τηρούμε τις εντολές του Θεού. Και ο τρίτος είναι η ταπείνωση, η συντριβή. Ο άνθρωπος συντρίβεται εσωτερικά και καταλαβαίνει ότι τον ξεπερνά η αλήθεια, με αποτέλεσμα να ζητήσει το έλεος του Θεού. Η εκζήτηση της Χάριτος και του ελέους είναι η εσωτερική ψηλάφησή μας του Αναστημένου Χριστού. Πλέον βλέπουμε και μαρτυρούμε. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π, Βασίλειος.