Η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) είναι γιορτή χαράς. Ψάλλουμε συν τοις άλλοις: «Τη ενδόξω κοιμήσει Σου ουρανοί επαγάλλονται και ανθρώπων γέγηθε τα στρατεύματα». Στην Ανάστασι του Χριστού δεν θρηνούμε. Σκιρτάμε από αγαλλίασι. Έτσι και για την ένδοξη μετάστασι της Μητέρας του Χριστού χαιρόμαστε.
• Την ημέρα του Πάσχα δεν στήνουμε επιτάφιους και δεν
ψάλλουμε επιτάφιο θρήνο. Και στη γιορτή της Κοιμήσεως δεν αρμόζει θρήνος. Δεν
αρμόζει επιτάφιος. Δεν αρμόζει κουβούκλιο επιτάφιο. Δεν αρμόζει ακολουθία επιτάφιος.
Επιτάφιος
καθιερώθηκε στην Εκκλησία μετά την αποκαθήλωσι και την ταφή του Χριστού.
• Ουδέποτε η Εκκλησία δέχτηκε τέτοια παραφωνία:
Στην ύψιστη χαρά, όπως η Κοίμησις της Θεοτόκου, να παρεμβάλλεται θρήνος!
Ουδέποτε στην παράδοσι τόσων αιώνων είχαμε τη μέρα της Θεομητορικής χαράς
πένθιμο θρήνο. Ουδέποτε κυκλοφορούσε ειδική... φυλλάδα!
• Η Ι. Σύνοδος στον 19ο αιώνα, όταν
ένας ιεροσολυμίτης κυκλοφόρησε φυλλάδα επιταφίου στην Θεοτόκο, απαγόρευσε
αυστηρά τη χρήσι της. Γιατί τώρα μερικοί επίσκοποι και πρεσβύτεροι οργανώνουν «εφέ»
με επιταφίους; Ας ανανεωθή η Συνοδική εγκύκλιος, για να μη μπλέκουμε θρήνο
και χαρά.
(Περιοδικό «Ιωάννης ο Βαπτιστής», Τεύχος 701, Αύγουστος 2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου