« ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Σε μία εποχή, όπως τη δική μας, αγαπητοί μου φίλοι, που χαρακτηρίζεται έντονα από τη φιλαυτία, τον ατομισμό και τον δικαιωματισμό, είναι πολύ επίκαιρη η σημερινή Αποστολική περικοπή, η οποία κάνει λόγο για ανοχή, για υπομονή και ομοψυχία. Επίσης μας δίνει πρακτικές συμβουλές, ώστε να είναι πάντοτε ομαλές οι σχέσεις μας με τους άλλους. «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν, και μη εαυτοίς αρέσκειν» (ΡΩΜ. 15, 1), μας τονίζει ο Απόστολος Παύλος μέσα από την επιστολή του προς τους Ρωμαίους. Δηλαδή, «όσοι έχουμε δυνατή πίστη οφείλουμε να ανεχόμαστε τις αδυναμίες αυτών που έχουν αδύναμη πίστη, και να μην κάνουμε ό,τι αρέσει σε εμάς» (ΡΩΜ. 15, 1). Αντίθετα, ο καθένας μας ας κάνει αυτό που αρέσει στον διπλανό του, ώστε να τον οικοδομεί στην αρετή. Άλλωστε και ο Κύριός μας προτίμησε για τον Εαυτό Του τα κοπιαστικά και δυσάρεστα.

Είναι αλήθεια ότι πολύ συχνά στις ημέρες μας οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων διασαλεύονται από εντάσεις, διαπληκτισμούς και συγκρούσεις. Ακόμη και σε μικρά κοινωνικά σύνολα, όπως είναι η οικογένεια, όλο και πληθαίνουν οι περιπτώσεις, που οι σύζυγοι εγκαταλείπουν τον κοινό ζυγό του Γάμου και επιλέγουν την ολέθρια διάλυση με όλες τις συνέπειες. Άλλοτε συγκρούονται μεταξύ τους αδέλφια εξαιτίας των κληρονομικών δικαιωμάτων. Άλλοτε δε διαλύονται πολυετείς φιλίες για ασήμαντους λόγους. Έτσι οι άνθρωποι απομακρύνονται μεταξύ τους, μένοντας εγκλωβισμένοι στον εγωϊσμό τους και στα δικαιώματά τους. Ψυχραίνονται οι καρδιές τους και βιώνουν μία απέραντη μοναξιά. Πράγματι οι σχέσεις των ανθρώπων καθίστανται δύσκολες στη σημερινή εποχή και αυτό γίνεται γιατί υπάρχει πολύ υπερηφάνεια, δεν υπάρχει υπομονή και ανοχή στις ιδιαιτερότητες του άλλου.

Ο Απόστολος Παύλος, λοιπόν, μας υπογραμμίζει στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα ότι για να ζούμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας είναι απαραίτητο να σηκώνουμε τα βάρη τους. Ποια είναι τα βάρη αυτά; Είναι οι αδυναμίες τους, τα ελαττώματα, οι γκρίνιες, τα ξεσπάσματα θυμού, οι ιδιορρυθμίες, οι παράλογες συνήθειές τους. Μας συμβουλεύει ακόμη να ανεχόμαστε τους άλλους με πραότητα, κάτι που σημαίνει να θυσιάζουμε τα δικαιώματά μας, το δίκιο μας, να μακροθυμούμε στις αδυναμίες των οικείων μας, να σιωπούμε όταν πρέπει, κάποτε και να συγκαταβαίνουμε στις ιδιορρυθμίες των άλλων, κατά το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αφού Εκείνος ανέχθηκε και ανέχεται τις αδυναμίες και τις μικρότητές μας με μακροθυμία. Τότε θα είναι ομαλές οι σχέσεις μας με τους οικείους μας, με τους φίλους μας, με τους γνωστούς μας και ενωμένες οι καρδιές μας.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο το έργο αυτό. Χρειάζεται να έχουμε πολύ  υπομονή και ελπίδα, για να σηκώνουμε τις αδυναμίες των άλλων. Η πηγή, από όπου θα αντλούμε δύναμη, ελπίδα και υπομονή, είναι η Αγία Γραφή. Διότι όσα έχουν γραφεί εκεί από τους θεόπνευστους συγγραφείς, καταγράφηκαν για τη δική μας διδασκαλία, «ίνα δια της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν» (ΡΩΜ. 15, 4). «Έτσι με την υπομονή και την ενθάρρυνση που δίνει η Γραφή θα στηριχθεί η ελπίδα μας» (ΡΩΜ. 15, 4). Και καταλήγει ο Απόστολος Παύλος με την εξής ευχή: «Ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη υμίν το αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν» (ΡΩΜ. 15, 5). Δηλαδή, «Είθε ο Θεός, που χαρίζει την υπομονή και την ενθάρρυνση, να σας δώσει την ομόνοια σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού» (ΡΩΜ. 15, 5). Η ομόνοια είναι το ζητούμενο στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Πως όμως αυτή η ευχή του Παύλου μπορεί να γίνει πραγματικότητα; Θα πρέπει, λοιπόν, να ανεχόμαστε με αγάπη ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός μας δέχεται όλους με αγάπη και μας παίρνει με στοργή κοντά Του. Με αυτόν τον τρόπο θα δοξάζεται ο Θεός. Είναι εύκολο να ανεχόμαστε τις αδυναμίες των συνανθρώπων μας; Όχι, είναι δύσκολο. Για να το κατορθώσουμε αυτό χρειάζεται να μελετάμε τον λόγο του Θεού και να τον εφαρμόζουμε στην πράξη. Να μην μένουμε μόνο στη θεωρία. Η πράξη είναι το δύσκολο της υπόθεσης! Μέσα στην Αγία Γραφή προβάλλεται το τέλειο παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· η υπομονή και η μακροθυμία Του· η άπειρη συγκατάβασή Του και η ατίμητη θυσία Του για τη σωτηρία μας. Εκεί μέσα θησαυρίζεται και η θεία διδασκαλία του Κυρίου μας· οι αιώνιοι λόγοι Του, με τους οποίους μας διδάσκει την υπομονή.

Αγαπητοί μου φίλοι, μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής βρίσκεται ο Ίδιος ο Θεός, ο Οποίος είναι «Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως» (ΡΩΜ. 15, 5). Συνεπώς με τη μελέτη του λόγου του Θεού δεν αποκομίζουμε απλώς ιστορικές πληροφορίες σχετικές με τη ζωή του Χριστού, αλλά λαμβάνουμε θεία Χάρη και δύναμη. Προσεγγίζουμε τον Ίδιο τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον πανάγαθο Θεό, ο Οποίος με τη μελέτη του θείου λόγου Του χορηγεί και σε εμάς την υπομονή και την παρηγοριά στη συνύπαρξη με τους αδελφούς μας. Αυτά ας τα βάλουμε καλά μέσα στην καρδιά μας για να μπορέσουμε έτσι να δούμε με διαφορετική προοπτική τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Διαφορετικά θα κατρακυλάμε όλο και περισσότερο στην κατηφόρα της κακίας και του μίσους και τότε θα μείνουμε μόνοι σε αυτή τη ζωή. Η μοναξιά είναι χαρακτηριστικό της Κόλασης, για την οποία εύχομαι να μην πάει κανείς άνθρωπος.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.