« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ »

Τα ιερά αναγνώσματα της σημερινής Κυριακής, αγαπητοί μου φίλοι, μας κρατούν στην ατμόσφαιρα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και μας αποκαλύπτουν το βαθύτερο νόημα του Σταυρού στη ζωή μας. Στην Αποστολική περικοπή ο Απόστολος Παύλος μας αναφέρει μεταξύ άλλων έναν παράδοξο λόγο: «Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός» (ΓΑΛ. 2, 20). Συγκλονιστικός λόγος! Ποια είναι, αλήθεια, η νέκρωση, για την οποία κάνει λόγο ο Απόστολος, και ποιο αποτέλεσμα μπορεί να επιφέρει στη ζωή του πιστού; Ο Απόστολος Παύλος μιλάει ασφαλώς για θάνατο. Δεν εννοεί όμως τον θάνατο του σώματος. Εννοεί κάτι πολύ βαθύτερο. Θέλει να τονίσει ότι η προηγούμενη ζωή του, πριν γνωρίσει τον Χριστό, σταμάτησε πλέον να υπάρχει. Για τον Παύλο οι αντιλήψεις που είχε κατά της Εκκλησίας του Χριστού και οι επιθυμίες του παλαιού εαυτού του έχουν πεθάνει.

Είναι ο Απόστολος νεκρός ως προς την αμαρτία. Έχει πάψει να κυριαρχεί μέσα του η αμαρτία. Έχει νεκρωθεί κάθε αμαρτωλό του θέλημα, με την Χάρη του Εσταυρωμένου Κυρίου. Πρέπει να γνωρίζουμε, τονίζει σε άλλη επιστολή του ο θείος Απόστολος, ότι με το Βάπτισμα «ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία» (ΡΩΜ. 6, 6). Δηλαδή, «ο παλιός αμαρτωλός εαυτός μας πέθανε στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Έτσι, έπαψε να ζει ο αμαρτωλός άνθρωπος και δεν είμαστε πια υπόδουλοι στο ζυγό της αμαρτίας» (ΡΩΜ. 6, 6). Ο παλαιός Σαύλος είχε νεκρωθεί ως προς την αμαρτία. Η νέκρωση όμως αυτή έφερε θαυμαστό αποτέλεσμα μέσα του. Αλλά το ίδιο αποτέλεσμα φέρνει και σε κάθε πιστό που έχει νεκρωθεί αντίστοιχα. Ποιο είναι αυτό; Η νέκρωση του παλαιού εαυτού του, ο θάνατος της αμαρτίας οδηγεί σε νέα ζωή.

Αυτή η νέα ζωή είναι πολύ ανώτερη. Είναι η αληθινή ζωή, η οποία δεν τερματίζεται με τον θάνατο. Η επιστροφή του Αποστόλου στον Χριστό έχει γίνει απαρχή μιας άλλης βιοτής. Ασφαλώς το σώμα του ζούσε, όπως και όλων των υπόλοιπων ανθρώπων που αγνοούσαν τον Χριστό. Χρησιμοποιούσε κι αυτός τα ίδια μέσα συντήρησης. Όμως πλέον δεν ζει ο παλαιός εαυτός του. Ζει μέσα του ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος δεν είπε ότι έχει μέσα του τον Χριστό ή ότι είναι κοντά στον Χριστό. Είπε ότι ο Χριστός ζει μέσα του, κάτι πολύ ανώτερο! Αυτό συμβαίνει και σε κάθε άνθρωπο που νεκρώνει τον αμαρτωλό εαυτό του και σταυρώνει τα πάθη του: την υπερηφάνεια, τη φιλαυτία, τη φιληδονία, τη φιλαργυρία, τον φθόνο, τη μνησικακία, την ανηθικότητα και κάθε αμαρτωλή συνήθεια. Δεν ζει ο ίδιος. Μέσα του ζει πλέον ο Χριστός. Εκείνος κατευθύνει τον νου, την καρδιά του και όλο το εσωτερικό του.

Ο άνθρωπος που έχει νεκρώσει τον αμαρτωλό εαυτό του, κυβερνάται από τον Χριστό. Ό,τι έχει, ανήκει πλέον στον Χριστό. Βλέπει με τα μάτια του Κυρίου, σκέπτεται όπως Εκείνος, μιλάει με το στόμα του Χριστού, αγαπά με την καρδιά Εκείνου. Το θέλημα του Κυρίου ορίζει πλέον τη ζωή, τις πράξεις, τις επιθυμίες και τις επιλογές του. Ζει μέσα στην Χάρη του Χριστού. Αυτό το βλέπουμε ιδιαίτερα στους Αγίους μας. «Κάθε Άγιος είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος», σημειώνει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σελίδα 99). Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε πιστό που αγωνίζεται και νεκρώνει τα πάθη και τις αδυναμίες του. Παρατείνεται και επαναλαμβάνεται μέσω της ζωής του η ζωή του Χριστού. Όσο ανεβαίνουμε στην πνευματική ζωή, τόσο ζούμε τη ζωή του Χριστού. Για να το ζήσουμε αυτό και να μην είναι μια απλή θεωρία θα πρέπει να αγωνιζόμαστε εναντίον των παθών.

Πως όμως θα απαλλαγούμε από τα πάθη μας; Ας ακούσουμε τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Να μην πελαγώνης ούτε να δειλιάζης. Με θάρρος να παίρνης ένα-ένα τα πάθη σου, αρχίζοντας τον αγώνα σου από το πιο μεγάλο. Στην αρχή βοηθάει να μην τα λεπτολογής, αλλά να χτυπάς και να ξερριζώνης τα πιο χοντρά που βλέπεις. Και καθώς θα αχρηστεύωνται οι ρίζες των μεγάλων παθών, θα ξεραίνωνται και οι λεπτές ρίζες από τα μικρότερα πάθη. Επομένως, όταν ξερριζώσης ένα μεγάλο πάθος, μαζί με αυτό θα ξερριζωθούν και άλλα μικρότερα… Ο διάβολος δεν παύει να προσβάλλη τον άνθρωπο, αλλά, όταν ο άνθρωπος δεν δέχεται τις προσβολές του εχθρού, τότε καθαρίζει η καρδιά του και κατοικεί πια μέσα του ο Χριστός». ((Λόγοι Ε΄-Πάθη και Αρετές, σελίδες 31-33). Αυτά τα πολύ σοφά λόγια του Αγίου Παϊσίου ας προσπαθήσουμε να τα εφαρμόσουμε στη ζωή μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, Κυριακή μετά την Ύψωση η σημερινή, και η Εκκλησία μας προτρέπει να νεκρώσουμε τον αμαρτωλό εαυτό μας. Οι αληθινοί πιστοί πεθαίνουν ως προς την αμαρτία. Δυστυχώς πολλοί από εμάς τους Χριστιανούς δεν έχουμε τη διάθεση να αγωνισθούμε και να κόψουμε τα διάφορα πάθη που μας ταλαιπωρούν. Θέλουμε και να είμαστε κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία Του, αλλά και να μην αποχωριζόμαστε αμαρτωλές συνήθειες που μας ευχαριστούν. Έτσι όμως δεν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί, αλλά νερόβραστοι. Είμαστε Χριστιανοί της καλοπέρασης και του συμφέροντος.  Οι αληθινοί πιστοί που έχουν πάρει στα σοβαρά την πίστη τους ανήκουν στον ουρανό. Κινούνται ήδη από το παρόν στην αιωνιότητα. Πεθαίνουν, αλλά συνεχίζουν να ζουν την αληθινή ζωή. Ζει μέσα τους ο Χριστός, Εκείνος που είναι η όντως Ζωή!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.