« ΑΝ ΖΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ… »

«Αν ζούμε ενωμένοι, θα είμαστε μακάριοι, θα ζούμε στον Παράδεισο. Ο κάθε διπλανός μας, ο κάθε πλησίον μας είναι “σαρξ εκ της σαρκός μας”».

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

« ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ »

«Πόσα καλά έκανε στην ανθρωπότητα ο Παράδεισος! Πόσο ευγενικά έργα ενέπνευσε. Πόσες θλίψεις μεταμόρφωσε σε χαρά. Μπορεί εκείνο που δεν υπάρχει να κάνει κάποιο καλό;»

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

« ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ »

«Α! αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».  (Άι μου Γιώργη! 1892)

(Αλφαβητάρι του Νεοέλληνα-Κείμενα επίκαιρης ελληνικής αυτοσυνειδησίας, Ανθολόγηση Χρήστου Γιανναρά, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2020, σελίδα 256)

« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ »

«Και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 16). Προφητικά λόγια της Παλαιάς Διαθήκης, αγαπητοί μου φίλοι,  υπενθυμίζει ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Κορίνθου στη σημερινή Αποστολική περικοπή. Τους λέει ότι, από τότε που πιστέψατε στον Χριστό, αποτελείτε μια ιδιαίτερη πολιτεία που ονομάζεται λαός του Θεού. Πλησιάσατε στον Θεό, και ο Θεός πλησίασε σ’ εσάς και περπατάει ανάμεσά σας. Ήλθε τόσο κοντά σας, ώστε γίνατε ένας ναός, μέσα στον οποίο ο Θεός κατοικεί και λατρεύεται. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, συνεχίζει ο Παύλος τα προφητικά λόγια, είσθε βέβαια μειοψηφία, αλλά μπορείτε να μην αφομοιωθείτε απ’ αυτόν. Έχετε υποχρέωση να ζείτε με έναν άλλο τρόπο, μια αγία ζωή, όχι όπως θέλει ο κόσμος, αλλά όπως θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό να ξεχωρίσετε από τον κόσμο και τη νοοτροπία του, μην αγγίζετε την ακάθαρτη ζωή του.

Οι αληθινοί Χριστιανοί αποτελούν μειοψηφία, που διαφέρει από τους άλλους. Διότι αν δεν διαφέρει, θα λέγονται μεν Χριστιανοί, αλλά στην πραγματικότητα θα είναι και αυτοί ειδωλολάτρες. Το παράδειγμα του αληθινού Χριστιανού μπορεί να επηρεάσει πολλούς ανθρώπους γύρω του. Παράδειγμα είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι με τη φωτεινή διδασκαλία τους και την αγία ζωή τους, περιόδευσαν έθνη και λαούς και ίδρυσαν τις τοπικές Χριστιανικές Εκκλησίες. Άραγε εμείς που ζούμε στη σημερινή εποχή μπορούμε να λεγόμαστε λαός του Θεού; Αν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα ίσως απογοητευθούμε. Η ζωή μας απέχει πολύ από τη ζωή των πρώτων Χριστιανών. Είμαστε Χριστιανοί της καλοπέρασης και δεν μας ενδιαφέρει να εφαρμόσουμε την Χριστιανική διδασκαλία στη ζωή μας. Βρισκόμαστε σε μια άσχημη πνευματική κατάσταση, εκτός βέβαια φωτεινών εξαιρέσεων. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Είμαστε λαός του Θεού; Αν ήμασταν λαός του Θεού, κανείς δεν θα τολμούσε να βλασφημήσει τον Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους. Ο ίδιος ο διάβολος δεν βλασφημά τον Θεό. Διότι, όπως λέει η Αγία Γραφή, «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι» (ΙΑΚ. 2, 19). Σήμερα η βλασφημία είναι τόσο εξαπλωμένη, ώστε να ακούγεται παντού και κανένας να μην καταδιώκεται. Υπήρχε εποχή που η βλασφημία δεν είχε θέση στην Ελλάδα. Αν ήμασταν λαός του Θεού, δεν θα υπήρχε τόση διαφθορά, σαρκολατρία, κλοπή, αδικία, εκμετάλλευση, μέθη, ψευδορκία, χαρτοπαιξία, μαγεία, σατανισμός, φόνοι, πορνεία, μοιχεία, ομοφυλοφιλία και πολλά άλλα. Στα πολλά νυχτερινά κέντρα διασκέδασης  της πατρίδας μας, η νεολαία μας διασκεδάζει μέχρι τις πρωϊνές ώρες, ενώ στις εκκλησίες δεν εκκλησιάζεται παρά μόνο το 2% των Χριστιανών μας κι αυτοί ως επί το πλείστον μεγάλης ηλικίας.

Είμαστε λαός του Θεού; Αν ήμασταν λαός του Θεού, δεν θα είχαμε τόσες εκτρώσεις στην πατρίδα μας. Η έκτρωση είναι φόνος. Πως μας ανέχεται ακόμη ο Θεός; Αν ήμασταν λαός του Θεού, πολλοί από τους νέους θα γίνονταν κληρικοί. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Υπάρχει έλλειψη ιερέων. Και εκπληρώνεται στις ημέρες μας μία φοβερή προφητεία που λέει, ότι θα έλθει καιρός που δεν θα γίνονται κληρικοί και οι Χριστιανοί θα βαδίζουν χιλιόμετρα για να βρουν ορθόδοξο ιερέα. Αν ήμασταν λαός του Θεού, όλη η νομοθεσία του κράτους μας θα ήταν σύμφωνη με το Ευαγγέλιο. Δεν θα είχαμε ούτε ένα νόμο της πολιτείας που να έρχεται σε σύγκρουση με τον αιώνιο νόμο του Θεού. Ενώ τώρα βλέπουμε να ψηφίζονται πλήθος αντιχριστιανικοί νόμοι από άθεους και μασώνους πολιτικούς. Και δυστυχώς δεν υπάρχει αισιοδοξία ότι κάτι μπορεί να γίνει καλύτερο στην ταλαίπωρη πατρίδα μας.

Είμαστε λαός του Θεού; Αν ήμασταν λαός του Θεού ο θεσμός της οικογένειας θα ήταν αδιάλυτος. Θα ίσχυε ο λόγος του Θεού «Ο ουν Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» (ΜΑΤΘ. 19, 6) και διαζύγια δεν θα υπήρχαν. Στα παλαιότερα χρόνια τα ανδρόγυνα ήταν αγαπημένα και αχώριστα δια βίου. Μόνο ο θάνατος χώριζε το ανδρόγυνο ή κάτι ακόμη χειρότερο, η συζυγική απιστία, δηλαδή η μοιχεία, για την οποία το παραχωρεί και ο νόμος του Θεού. Το διαζύγιο ήταν άγνωστο. Στη σημερινή εποχή με την παραμικρή αφορμή τα ζευγάρια χωρίζουν. Αλλά ας μην προχωρήσουμε και σε άλλα παραδείγματα. Και ίσως ρωτήσει κάποιος. Και ποιος φταίει γι’ αυτή την κατάσταση; Η ευθύνη για το ελεεινό κατάντημα του τόπου μας βαρύνει όλους. Κληρικοί και λαϊκοί ευθυνόμαστε γι’ αυτή την κατάσταση, ενώ θα έπρεπε να μαχόμαστε στην πρώτη γραμμή για την εξυγίανση και την κατά Χριστόν καλλιέργεια του τόπου μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, έτσι όπως γίναμε σήμερα, δυστυχώς δεν είμαστε ευσεβής χριστιανικός λαός. Δεν τιμάμε και δεν λατρεύουμε τον Κύριο. Μάλλον μοιάζουμε με τους Ιουδαίους που Τον σταύρωσαν. Μήπως κι εμείς δεν Τον σταυρώνουμε καθημερινά με τη συμπεριφορά μας; Κι όμως ο Χριστός εξακολουθεί να δείχνει με όλους τους τρόπους την αγάπη και την πρόνοιά Του. Δεν μας έχει εγκαταλείψει ακόμη. Μακροθυμεί. Περιμένει κάποια στιγμή να μετανοήσουμε για τις πράξεις μας και να ζητήσουμε το θείο έλεος. Μόνο μέσα από την μετάνοια μπορεί να ξεπηδήσει η ελπίδα για τη σωτηρία μας. Ας ελπίσουμε, ότι θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες στο έθνος μας και η Ελλάδα, η μικρή μας πατρίδα, θα γίνει και πάλι χώρα αγίων, λαός του Θεού, που θα εργασθεί ιεραποστολικά για να εξαπλωθεί παντού η Ορθοδοξία, το καύχημα και η ελπίδα μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ »

Ο άγιος Ιερόθεος, επίσκοπος Αθηνών υπήρξε και αυτός βουλευτής του Αρείου Πάγου, όπως και ο Διονύσιος. Υπήρξε ακροατής του κηρύγματος του Απ. Παύλου στην αρχαία Αθήνα και ένας από εκείνους τους λίγους που σαγηνεύτηκαν και πίστεψαν στον Χριστό.

Πιάστηκε στα δίχτυα του Παύλου, μας λέει ο ιερός υμνογράφος, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ψαράδων, και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό.

Ήταν παρών στην Κοίμηση της Θεοτόκου μαζί με τους άλλους Αποστόλους και διακρίθηκε μάλιστα στους επιτάφιους θρήνους και στις υμνωδίες προς τιμήν της Θεοτόκου ως κορυφαίος και θεόπνευστος υμνολόγος. Ο βίος του Ιεροθέου υπήρξε καθ’ όλα θεάρεστος και το τέλος του ειρηνικό και μακάριο σε βαθιά γηρατειά.

Εξαίρεται η σοφία του πρώτου, κατά την παράδοση, ιεράρχη των Αθηνών. Μ’ αυτήν αναδείχτηκε στη θεωρία και στην πράξη εξηγητής και ερμηνευτής της ορθόδοξης θεολογίας. Αποκαλείται ακόμη και «θεόληπτος θεολόγος», διότι υπερείχε απ’ όλους στις ιερές υμνωδίες κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου.