« ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ) »

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, ονομάζεται «Κυριακή του Σπορέως» και παίρνει το όνομά της από την παραβολή του Κυρίου που διαβάζεται στο ιερό Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας. Ο Κύριος περιγράφει εκεί μία εικόνα γνώριμη σε πολλούς: Ένας γεωργός βγήκε κάποτε να σπείρει το χωράφι του. Και καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, άλλοι σε πετρώδες έδαφος, άλλοι σε αγκάθια και άλλοι σε εύφορο χώμα. Όταν οι Μαθητές ζήτησαν από τον Κύριο να τους αποκαλύψει το βαθύτερο νόημα της παραβολής, τους είπε ότι ο σπόρος συμβολίζει τον λόγο του Θεού, τα δε διάφορα μέρη στα οποία έπεσε, τις καρδιές των ανθρώπων. Μέσα στις λίγες αυτές γραμμές της σημερινής παραβολής ο Κύριός μας διδάσκει υψηλές και συγκινητικές αλήθειες. Από τη σημερινή Κυριακή αρχίζει επίσημα η κατηχητική, ιεραποστολική και κηρυκτική περίοδος της Εκκλησίας μας.  

Έχει σημασία το ότι ο Κύριος παρομοιάζει τον λόγο Του με τον σπόρο, διότι ο σπόρος κρύβει μέσα του μεγάλη δύναμη. Τα δένδρα που υπάρχουν στα δάση της γης και τα άνθη των αγρών και η πρασινάδα των κάμπων υπήρχε στιγμή που είχαν τη μορφή μικρού σπόρου. Ο σπόρος δεν καρποφορεί πάντα κατά τον ίδιο τρόπο. Έτσι και ο λόγος του Θεού δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα στις ψυχές των ανθρώπων. Η Εκκλησία διδάσκει τον Ευαγγελικό λόγο στις λατρευτικές και γενικώς στις εκκλησιαστικές συνάξεις. Ο σπόρος είναι η απαρχή κάθε φυτού. Ο λόγος είναι η αρχή κάθε αγαθής πράξης. Προηγούνται οι συμβουλές για τη διαμόρφωση του αγαθού χαρακτήρα του ανθρώπου. Χωρίς χρήσιμο σπόρο γεμίζει η γη αγκάθια. Χωρίς την ορθή διδασκαλία γεμίζουν οι ανθρώπινες ψυχές από πονηρά ένστικτα. Όπως τα είδη του σπόρου είναι διάφορα, έτσι και η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν γίνεται κατά τον ίδιο τρόπο.

Όμως ας δούμε τώρα που έπεσαν οι σπόροι στην παραβολή του Κυρίου. Κάποιοι από αυτούς έπεσαν στο δρόμο. «Ο μεν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό» (ΛΟΥΚΑ 8, 5). Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού· έπειτα έρχεται ο διάβολος και τον παίρνει από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Από το δρόμο περνούν άνθρωποι, ζώα, αυτοκίνητα και καταπατείται ο σπόρος. Έτσι και οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας δέχονται την ακρόαση του λόγου του Θεού, αλλά με διάθεση αρνητική. Κάπου-κάπου εκκλησιάζονται για λόγους κοινωνικής ανάγκης σε βαπτίσεις, γάμους, κηδείες, μνημόσυνα ή σε κάποια μεγάλη εορτή. Στην ψυχή τους όμως κυριαρχεί η αδιαφορία και ακόμη η ηθική αναισθησία. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία, αν και είχαν τη διάθεση να την πλησιάσουν.

Το δεύτερο είδος των ακροατών μοιάζει με τον σπόρο εκείνο που πέφτει σε πετρώδες έδαφος και «δια το μη έχειν ικμάδα» (ΛΟΥΚΑ 8, 6) αμέσως ξηραίνεται. Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας αισθάνονται ενδόμυχες συγκινήσεις ακούγοντας ένα ωραίο κήρυγμα ή διαβάζοντας ένα πνευματικό βιβλίο. Νιώθουν πνευματικές ανατάσεις όταν βρίσκονται σε φιλική χριστιανική συντροφιά και θέλουν να βιώσουν την πνευματική ζωή. Όλα όμως είναι επιφανειακά και επιπόλαια. Μόλις απομακρυνθούν από τις αγαθές αυτές επιδράσεις, βυθίζονται και πάλι στην υλιστική ζωή. Το τρίτο είδος των ακροατών του θείου λόγου μοιάζει με τον σπόρο εκείνο που πέφτει σε γόνιμη γη, αλλά μαζί του φυτρώνουν και αγκάθια, τα οποία τον πνίγουν. Οι Χριστιανοί του είδους αυτού ακούνε με προσοχή τον λόγο του Θεού, έχουν πίστη, αλλά η καρδιά τους είναι μοιρασμένη. Αγαπούν και τον Θεό και τον διάβολο. Είναι οι άνθρωποι με διχασμένη προσωπικότητα.

Όλοι όμως οι σπόροι δεν σκορπίζονται ανωφελώς. Υπάρχει και το μερίδιο εκείνο που πέφτει σε αγαθή γη. Βέβαια και εδώ δεν έχουμε το ίδιο ποσοστό καρποφορίας, Υπάρχουν ακροατές που δέχονται τη διδασκαλία της Εκκλησίας με βαθύτατη εσωτερική συγκίνηση. Όχι μόνο αφομοιώνουν τον λόγο του Θεού, αλλά γίνονται και ποιητές αυτού. Και ακόμη περισσότερο αναπτύσσουν και ιεραποστολική δραστηριότητα. Η καρποφορία ποικίλει, διότι δεν έχουν όλοι την ίδια πνευματική καλλιέργεια, την ίδια ιδιοσυγκρασία, τον ίδιο βαθμό αρετής. Υπάρχουν  στην Εκκλησία μας και οι Άγιοι, αλλά και οι δίκαιοι και ενάρετοι άνθρωποι. Ο δίκαιος Θεός αξιολογεί την αγαθή προαίρεση και αυτή δικαιώνει. Ο Θεός τιμά την υπομονή και την άσκηση του ανθρώπου που τον οδηγούν στην καρποφορία της αρετής. Είναι «μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (ΛΟΥΚΑ 11, 28).

Αγαπητοί μου φίλοι, είναι αναγκαία η σπορά του θείου λόγου. Ο Θεός αιώνες πριν, μέσα από το στόμα του Προφήτη Αμώς προειδοποιεί: Θα έλθουν ημέρες που θα στείλω πείνα στη γη· όχι από έλλειψη άρτου ή νερού, «αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου» (ΑΜΩΣ 8, 11). Θα έλθει πείνα πνευματική, διότι δεν θα ακούτε λόγο Θεού. Κι αυτό σημαίνει ότι ο λόγος του Θεού είναι αναγκαιότερος ακόμη κι από την τροφή και το νερό για τον άνθρωπο. Χωρίς την πνευματική σπορά του θείου λόγου ο άνθρωπος παραμένει στο σκοτάδι της άγνοιας και η ψυχή του λιμοκτονεί. Έχει δύναμη ο λόγος του Θεού. Γι’ αυτό αξίζει να τον μελετάμε και να τον ακούμε με ευλάβεια. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό, χρειάζεται να τον εφαρμόζουμε και στην καθημερινή μας ζωή, προκειμένου να καρποφορεί πνευματικά η ψυχή μας. Τότε να είμαστε βέβαιοι ότι τα θεία λόγια θα μας ανακαινίζουν και θα μας μεταδίδουν δύναμη, φως και ζωή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.