« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ »

Κυριακή μετά τα Φώτα σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα μας διατηρεί στη λαμπρότητα της εορτής των Θεοφανείων, καθώς μας περιγράφει την ανατολή του πνευματικού Φωτός στον κόσμο. Μας μεταφέρει στην αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος φυλακίσθηκε από τον βασιλιά Ηρώδη, επειδή τον είχε ελέγξει για τις άνομες πράξεις του. Ο Ιησούς πληροφορήθηκε το γεγονός και πηγαίνει στην Γαλιλαία για να ξεκινήσει από εκεί το κήρυγμά του. Κάνει κέντρο Του την Καπερναούμ, που ήταν μία πόλη κτισμένη κοντά στην Τιβεριάδα θάλασσα. Εκεί κατοικούσαν μαζί Ιουδαίοι και ειδωλολάτρες. Ο λαός της περιοχής εκείνης ήταν βυθισμένος στο πνευματικό σκοτάδι της άγνοιας και της πλάνης. Εκπληρώθηκε έτσι η προφητεία του Προφήτη Ησαΐα: «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (ΜΑΤΘ. 4, 15-16).

«Εν σκότει…εν χώρα και σκιά θανάτου» (ΜΑΤΘ. 4, 16). Με τις λέξεις αυτές ο Προφήτης Ησαΐας περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στον κόσμο πριν έλθει ο Χριστός: ασέβεια, άγνοια, ανηθικότητα και πλάνη. Οι άνθρωποι είχαν απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα. Τη στιγμή όμως, που είχε πυκνώσει τόσο πολύ το σκοτάδι, ανέτειλε το πιο γλυκό Φως, το θεϊκό! Ανέτειλε το Φως του Χριστού, το κήρυγμα του Ευαγγελίου! Το Φως που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας. Και αυτό το Φως θα λάμπει για πάντα, όσο κι αν τα μαύρα σύννεφα της αμαρτίας το κρύβουν προς στιγμή από τα μάτια των ανθρώπων. Συνεχίζει να λάμπει, να δίνει χρώμα και ζωή στην κτίση, να θερμαίνει τις καρδιές των ανθρώπων. Όπως δεν μπορεί κανένας να σβήσει το φως του ηλίου, αντίστοιχα κανένας πολέμιος του Χριστού και του Ευαγγελίου Του δεν μπορεί να επισκιάσει το ανέσπερο φως του Χριστού και να το κρύψει από τα μάτια των ανθρώπων.

Από την Καπερναούμ λοιπόν ξεκίνησε το κήρυγμά Του ο Χριστός. Και ήταν κήρυγμα μετανοίας, ίδιο με το κήρυγμα του Προδρόμου. «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (ΜΑΤΘ. 4, 17). Παροτρύνει ο Κύριος τους ανθρώπους να μετανοήσουν, διότι έχουν πλησιάσει οι ημέρες που θα εγκαθιδρύσει και στη γη την Βασιλεία των Ουρανών, με τη νέα, πνευματική, αγία και ουράνια ζωή, η οποία θα μεταδίδεται μέσα στην Εκκλησία Του. Αυτή λοιπόν είναι η Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη, η αγία μας Εκκλησία. Είναι πνευματική Βασιλεία. Πολύ ανώτερη από την βασιλεία που προσδοκούσαν οι Εβραίοι, να εξουσιάζουν δηλαδή με τη δύναμή τους όλο τον κόσμο. Ο Χριστός ίδρυσε την Βασιλεία Του στη γη με το απολυτρωτικό Του έργο και αποστολή της είναι να ανεβάζει τους αμαρτωλούς ανθρώπους στον ουρανό και να τους κάνει Αγίους.

Όπως παρατηρεί ο π. Μιχαήλ Καρδαμάκης: «Η Εκκλησία είναι το ένα και μοναδικό μυστήριο του Θεανθρώπου Χριστού. Είναι το θεανθρώπινο, οντολογικό μυστήριο, το πρώτο και αφετηριακό μυστήριο, το μυστήριο των μυστηρίων. Σ’ αυτήν ο κόσμος έχει το προσωπικό κέντρο και τον άξονά του, βρίσκει την ελευθερία και τη λύτρωσή του από τα “στοιχεία” και τα είδωλα, την άρνηση και τον παραλογισμό, την αλογία και τη δαιμονική απειλή, τη φθορά και το θάνατο. Πραγματοποιεί δηλαδή τον προορισμό του, που είναι η μεταμόρφωση και η θέωσή του στην κοινωνία ζωής με το Θεό, η ανακάλυψη της άφθαρτης ωραιότητας του Θεού, για να μπορεί να είναι πραγματικά κόσμος του Θεού και όχι δαιμονική ασχήμια και περίπαιγμα». (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 163). Ο προορισμός της Εκκλησίας είναι να ενώνει τα πάντα με τον Θεό. Μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της θέωσής του.

Μέσα στην Εκκλησία προσπαθούμε να κατανοήσουμε το «θανάτω θάνατον πατήσας». Κι αν αυτό γίνει κατανοητό τότε θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από  τη φθορά και τον θάνατο. Και αυτό βέβαια δεν γίνεται με το μυαλό, αλλά με τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας και ειδικά στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπου εκεί ενωνόμαστε με τον Ίδιο τον Χριστό! Εκκλησία είναι η σύναξη στο δείπνο της Ευχαριστίας. Η Θεία Ευχαριστία είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων. Συμμετέχοντας έτσι στην Εκκλησία απελευθερωνόμαστε από τα διάφορα πάθη που μας κατακλύζουν και οδηγούμαστε στην κατά χάριν θέωση. Και φυσικά δεν σωζόμαστε ατομικά και στο σπίτι μας, αλλά μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μαζί με όλους τους άλλους συνανθρώπους μας. «Σωζόμαστε με τους άλλους και για τους άλλους κι αυτό σημαίνει στην Εκκλησία και με την Εκκλησία», κατά τον π. Μιχαήλ Καρδαμάκη. (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 438).

Αγαπητοί μου φίλοι, μέλη αυτής της Βασιλείας, δηλαδή της Εκκλησίας, είμαστε όλοι οι Χριστιανοί από την ιερή ώρα του Βαπτίσματός μας. Γευόμαστε μέσα στην Εκκλησία την αγιαστική Χάρη των Ιερών Μυστηρίων. Κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Πλήρως όμως θα απολαμβάνουμε τα αγαθά της μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, στην αιωνιότητα. Εκεί θα ευφραινόμαστε με τη γλυκύτατη μορφή του Χριστού. Εκεί θα βλέπουμε τον Χριστό διαρκώς όπως είναι, στην κατάσταση της θείας δόξας Του και της υπερκόσμιας λαμπρότητάς Του. Εκεί όσοι πιστοί θα σωθούν τελικά θα αντανακλούν σαν άλλοι πνευματικοί καθρέπτες το θεϊκό Φως του Χριστού. Αν θέλουμε να πάμε κι εμείς κοντά στον Χριστό θα πρέπει να αγωνισθούμε. Να ζούμε την πνευματική ζωή που μας προτείνει η Εκκλησία και να συμμετέχουμε στα Ιερά Μυστήριά της. Μην νομίζουμε ότι χωρίς πνευματικό αγώνα θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.