« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μεταφερόμαστε στα Ιεροσόλυμα, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Σε ένα σπίτι, λοιπόν, είχαν μαζευθεί μαζί με  τους Αποστόλους πιστοί, όλοι με μια ψυχή και με μια καρδιά. Και ξαφνικά ήλθε βοή από τον ουρανό σαν βοή σφοδρού ανέμου. Η βοή αυτή γέμισε όλο το σπίτι, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι και οι άλλοι μαθητές του Χριστού. Όλα έγιναν ξαφνικά, όπως ξεσπά ξαφνικός και βίαιος άνεμος. Ήταν ένας ήχος από τον ουρανό σαν φωνή βροντής. Κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Γιατί όμως η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος συνοδεύθηκε με το υπερφυσικό αυτό φαινόμενο του βιαίου και ορμητικού ανέμου; Διότι, όπως μας εξηγούν οι ιεροί ερμηνευτές, η οδός του Αγίου Πνεύματος μοιάζει με την οδό του ανέμου που ακούμε την πνοή του αλλά δεν ξέρουμε από πού έρχεται και πηγαίνει.

Δεν ήταν βέβαια ο άνεμος αυτός κάποιο φυσικό φαινόμενο. Ήταν ένα υπερφυσικό γεγονός! Η πνοή του ανέμου ήταν σύμβολο της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος στους συναγμένους μαθητές. Ήταν το σύμβολο της μυστηριώδους ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Η πνοή αυτή ήθελε να δείξει ότι μία άλλη πνοή πνευματική εκείνη την ώρα κατερχόταν στις ψυχές των πρώτων πιστών. Και η πνοή αυτή τους γέμισε ολοκληρωτικά, και ψυχικά και σωματικά. Τους πλημμύρισε με θείες δωρεές. Εκείνη τη συγκλονιστική ώρα, όλο το σπίτι όπου βρίσκονταν οι μαθητές έγινε με την πνοή του Αγίου Πνεύματος μια αόρατη πνευματική κολυμβήθρα, που τους μετέδωσε υπερφυσικά χαρίσματα και ευλογίες. Όλοι πλημμύρισαν με Πνεύμα Άγιο. Έγιναν πλέον άλλοι άνθρωποι, μεταμορφώθηκαν. Έφυγαν οι φόβοι τους και οι δισταγμοί τους. Άρχισαν να κάνουν θαύματα. Πήγαν με τη βοήθεια του Θεού στα πέρατα της οικουμένης, προκειμένου να κηρύξουν το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού.

Ταυτόχρονα η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος συνοδεύθηκε και με ένα δεύτερο σημείο. Είδαν όλοι με τα μάτια τους να διαμοιράζονται πάνω τους γλώσσες παρόμοιες με τις γλώσσες της φωτιάς. Και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες! Το Άγιο Πνεύμα τους ενέπνεε να λένε ουράνιες και θεόπνευστες διδασκαλίες! «Και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (ΠΡΑΞ. 2, 3-4). Εκείνες τις ημέρες είχαν πάει στα Ιεροσόλυμα άνθρωποι θεοσεβείς από όλα τα έθνη. Αυτοί, λοιπόν, οι άνθρωποι άκουγαν τους μαθητές να μιλάνε στη δική τους γλώσσα. Και έλεγαν μεταξύ τους, πως είναι δυνατόν να ακούνε τη διδασκαλία του Χριστού στη δική τους γλώσσα, ενώ οι μαθητές που δίδασκαν ήσαν Γαλιλαίοι;

Το δεύτερο λοιπόν σημείο που συνόδευσε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος ήταν πρωτόγνωρο και πολύ εντυπωσιακό. Γλώσσες που έμοιαζαν με φλόγες πυρός προήλθαν από μία πηγή πυρός και μοιράσθηκαν και κάθησαν πάνω στα κεφάλια των πιστών που ήταν συγκεντρωμένοι στο ίδο μέρος. Τι ακριβώς σήμαινε το δεύτερο αυτό σημείο; Το πυρ ήταν σύμβολο της παρουσίας του Θεού και της άπειρης δύναμής Του. Οι πύρινες γλώσσες δεν ήταν γλώσσες φωτιάς, αλλά έτσι έμοιαζαν. Είχαν την μορφή των γλωσσών, διότι δια του Αγίου Πνεύματος ο Ίδιος ο Χριστός θα μιλούσε πλέον στον κόσμο. Αυτός έστειλε στους μαθητές Του το Άγιο Πνεύμα για να τους μεταδώσει όχι μόνο τη γνώση αλλά και τη δύναμη της σωτηρίας. Χωρίς τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος οι μαθητές του Χριστού θα παρέμεναν απλοί, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα πνευματικό.

Οι πύρινες γλώσσες όμως δήλωναν και κάτι άλλο. Όπως το πυρ έχει φωτιστική και καυστική δύναμη, έτσι και ο λόγος των Αποστόλων θα φώτιζε τους πιστούς και θα τους καθάριζε από κάθε τι το αμαρτωλό. Διότι το Άγιο Πνεύμα σαν φωτιά μαλακώνει τις σκληρές καρδιές, τις αναμορφώνει και ανάβει στο εσωτερικό των ανθρώπων μια αόρατη πνευματική φωτιά αγάπης και αφοσίωσης προς τον Θεό. Μεταβάλλει τις ανθρώπινες καρδιές σε θυσιαστήριο όπου προσφέρονται πνευματικές θυσίες. Και αυτό το καταλαβαίνουμε αν βρεθούμε κοντά σε άνθρωπο που είναι κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Κοντά του αναπαυόμαστε, δεν ταραζόμαστε, μας μεταδίδει αγιότητα, ηρεμία, αγνότητα και ειρήνη. Αντίθετα όταν βρισκόμαστε κοντά σε ανθρώπους που δεν αγωνίζονται και δεν βιώνουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος με τον πνευματικό αγώνα, ταραζόμαστε, δεν ωφελούμαστε, μάλιστα δε κάποιες φορές παρασυρόμαστε κιόλας.

Αγαπητοί μου φίλοι, κάποια ιερή ημέρα κι εμείς βαπτισθήκαμε και μυρωθήκαμε. Λάβαμε με το άγιο Χρίσμα τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος και πλημμυρίσαμε με τις ανεξιχνίαστες δωρεές Του. Αποκτήσαμε όλα τα απαραίτητα εφόδια για να γίνουμε πνευματικοί άνθρωποι. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ας κάνουμε μία αυτοεξέταση. Πόσο αξιοποιήσαμε τις θείες και ουράνιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος;  Πόσο απαρνηθήκαμε την ματαιότητα του κόσμου; Πόσο αφήσαμε μέσα μας το Άγιο Πνεύμα να μεταμορφώσει τη ζωή μας; Και επειδή οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά θα είναι απογοητευτικές, ας κάνουμε μία νέα αρχή. Και ας παρακαλούμε καθημερινά το Άγιο Πνεύμα να μας βοηθά στην πνευματική μας μεταμόρφωση. Ας το ζητάμε αυτό με πόθο στην προσευχή μας από τον Θεό: «Το Πνεύμα το Άγιον μη αντανέλης αφ’ ημών».

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.