Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα,
αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος διατυπώνει επιγραμματικά ένα μεγάλο
μυστήριο της Πίστης μας, ότι ο Χριστός δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά είναι και
ο προαιώνιος και αναλλοίωτος Θεός. Και τεκμηριώνει την μεγάλη αυτή δογματική
αλήθεια αναφέροντας ένα χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης, που απευθύνεται στον Υιό
του Θεού: «Συ κατ’ αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου
εισιν οι ουρανοίˑ αυτοί απολούνται, συ δε διαμένεις» (ΕΒΡ. 1, 10-11). Και
συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: «Αυτοί θα εξαφανισθούν, ενώ Εσύ αιώνια
παραμένεις. Τα πάντα θα παλιώσουν σαν ρούχο. Σαν μανδύα θα τους τυλίξεις, και
θα αλλάξουν. Εσύ όμως παραμένεις πάντα ο Ίδιος, τα χρόνια Σου ποτέ δεν θα τελειώσουν.
Σε κανέναν από τους αγγέλους δεν είπε ποτέ ο Θεός: Κάθισε στα δεξιά μου, ωσότου
υποτάξω τους εχθρούς Σου κάτω από τα πόδια Σου» (ΕΒΡ. 1, 11-13).
Ο Χριστός είναι ο προαιώνιος Υιός του
Θεού. Είναι ο Δημιουργός της κτίσης. Αυτός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και
όλη την οικουμένη. Όλα μέσα στην κτίση φθείρονται και κάποια στιγμή χάνονται.
Το σύμπαν ολόκληρο είναι υπόδουλο στη φθορά και οδηγείται προς το τέλος του.
Αλλά και η ιστορία των ανθρώπων διαρκώς μεταβάλλεται. Βασιλείες και
αυτοκρατορίες εμφανίζονται, ακμάζουν, παρακμάζουν και τελικά εξαφανίζονται. Οι
γενιές διαδέχονται η μία την άλλη. Κι εμείς ολοένα αλλάζουμε. Ήμασταν παιδιά,
μεγαλώσαμε, θα γεράσουμε, θα φύγουμε. Η ζωή μας πηγαίνει σιγά-σιγά προς τη δύση
της. Θα πεθάνουμε και το σώμα μας θα διαλυθεί στον τάφο. Αλλά μετά από τον
μακρύ αυτόν ύπνο θα αναστηθούμε και θα εισέλθουμε στην αιώνια ζωή. Ας μην
αφήνουμε λοιπόν την καρδιά μας να προσκολλάται στα επίγεια και στα φθαρτά, αλλά
να σκεφτόμαστε τα αιώνια και άφθαρτα.
Ο Απόστολος Παύλος στη συνέχεια μας θέτει
ενώπιον των ευθυνών μας. Αφού λοιπόν, λέει, ο Χριστός είναι ο προαιώνιος Θεός,
«δια τούτο δει περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοις ακουσθείσι» (ΕΒΡ. 2, 1). Πρέπει
περισσότερο να προσέχουμε σε αυτά που ακούσαμε και είναι λόγια του Κυρίου μας.
Γιατί αν δεν προσέξουμε, διατρέχουμε τον κίνδυνο να παρασυρθούμε και να πέσουμε
έξω. Και αλίμονό μας, αν μας συμβεί αυτό. «Γιατί, αν ο λόγος που δόθηκε άλλοτε
μέσω αγγέλων, αποδείχθηκε αληθινός, και όσοι τον παρέβησαν ή δεν υπάκουσαν σε
αυτόν, δέχθηκαν την τιμωρία που τους έπρεπε, πως είναι δυνατόν εμείς να
ξεφύγουμε, αν δεν δώσουμε την προσοχή που ταιριάζει σε μία τόσο σπουδαία
σωτηρία; Τη σωτηρία αυτή, που άρχισε να διακηρύττει ο Κύριος, μας τη βεβαίωσαν
όσοι άκουσαν τον λόγο Του» (ΕΒΡ. 2, 2-3). Και αυτοί που άκουσαν πρώτοι τον λόγο
του Κυρίου, ήταν οι Απόστολοι.
Στο ιερό αυτό κείμενο ο Απόστολος Παύλος
μας προειδοποιεί ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη σωτηρία μας, αν δεν δείξουμε
την ανάλογη προσοχή στις θείες αλήθειες που μας αποκάλυψε ο Κύριος. Και στη
σημερινή εποχή έχουμε πολλές ευκαιρίες να εντρυφήσουμε στα λόγια του Κυρίου.
Στις Εκκλησίες γίνονται κηρύγματα, υπάρχουν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί
σταθμοί, όπου ακούγεται ο λόγος του Θεού. Περιοδικά, εφημερίδες και διαδίκτυο
είναι πλημμυρισμένα με τον θείο λόγο. Με όλες αυτές τις ευκαιρίες δεν έχουμε
καμία δικαιολογία. Και όμως, αν και υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες, κινδυνεύουμε να
τις συνηθίσουμε και σιγά-σιγά να χάσουμε τον δρόμο μας. Και τότε θα είμαστε
αναπολόγητοι κατά την ημέρα της Κρίσης. Γιατί δεν μπορούμε να παίζουμε με τον
νόμο του Θεού και να τον περιφρονούμε. Δυστυχώς στις ημέρες μας, ακόμη και
εμείς οι Χριστιανοί σε κάποιες περιπτώσεις είμαστε ελλιπείς.
Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας ζητά να
δείξουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα απέναντι στον νόμο του Θεού. Να τον ακούμε
με προσοχή και ενδιαφέρον. Πόσες φορές ακούμε στην Εκκλησία το Ιερό Ευαγγέλιο ή
κάποιο κήρυγμα; Πόσες φορές διαβάζουμε στο σπίτι μας την Αγία Γραφή ή κάποιο
πνευματικό βιβλίο; Κάθε φορά λοιπόν που ακούμε τον θείο λόγο, να κατανοούμε ότι
είναι μεγίστης σπουδαιότητας. Και γι’ αυτό να ακούμε με πίστη και φόβο Θεού. Να
τον μελετάμε συχνά και με προσοχή, συγκρατώντας τα θεία νοήματα στην μνήμη μας
και στις καρδιές μας. Και έτσι να ευθυγραμμίζουμε τη ζωή μας με τον θείο νόμο.
Για να μην χάσουμε την ψυχή μας, αλλά να κερδίσουμε τη σωτηρία μας και να
αξιωθούμε να ζήσουμε κι εμείς μαζί με τον Κύριο στην Βασιλεία Του αιωνίως.
Βέβαια αυτά γίνονται κατανοητά από τους πιστούς, που θέλουν και αγωνίζονται για
τη σωτηρία τους.
Αγαπητοί μου φίλοι, δεν φθάνουν όμως μόνο
αυτά. Είναι εντελώς απαραίτητο να μετουσιώνουμε τον λόγο του Θεού σε πράξη και
ζωή. Να κάνουμε δηλαδή τον θείο λόγο βίωμά μας. Η γνώση της αλήθειας του
Ευαγγελίου φαίνεται με την πράξη και την καθημερινή μαρτυρία. Τότε πράγματι
έχει αξία η προσοχή που οφείλουμε να δείχνουμε απέναντι στον λόγο του Θεού. Και
ασφαλώς μόνον τότε οι Χριστιανοί θα μπορούμε να κάνουμε και άλλους συνανθρώπους
μας, να πιστέψουν ότι ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και εφαρμόσιμος στην καθημερινή
ζωή μας. Αλλιώς καταντάμε σαν τους υποκριτές, που μόνο στα λόγια πιστεύουν στον
Θεό, ενώ η ζωή τους είναι αντίθετη από την πίστη τους. Να προσπαθήσουμε να
είμαστε Χριστιανοί στην πράξη. Ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός λέει ότι είναι μακάριοι
όχι μόνον αυτοί που ακούνε τον λόγο Του, αλλά και που τον φυλάσσουν (ΛΟΥΚΑ 11, 28).
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου