« ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, στη σημερινή Αποστολική περικοπή μας τονίζει ότι τα αποτελέσματα της αμαρτωλής ζωής είναι η αισχύνη και ο πνευματικός θάνατος. Μία ζωή κυριευμένη από πάθη, από έναν άκρατο εγωϊσμό για την απόκτηση υλικών αγαθών με άδικα μέσα, ποτέ δεν χαρίζει χαρά και ειρήνη. Ο άνθρωπος που ακολουθεί αυτή την οδό είναι δυστυχισμένος κατά βάθος, γιατί εξαρτά τη ζωή του από υποτυπώδη πράγματα. Είναι ο άνθρωπος της διαρκούς ανησυχίας, της ταραγμένης συνείδησης, υπό το κράτος της φοβίας. Είναι ο άνθρωπος που έχει υποδουλωθεί στις επιθυμίες του και δεν μπορεί να ξεφύγει. Πολύ σωστά ο Απόστολος Παύλος σήμερα αποφαίνεται ότι «τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος» (ΡΩΜ. 6, 23). Τα αποτελέσματα της αμαρτίας είναι ο πνευματικός θάνατος!

Ρωτάει σήμερα ο Απόστολος Παύλος: «τίνα ουν καρπόν είχετε τότε εφ’ οις νυν επαισχύνεσθε;» (ΡΩΜ. 6, 21). Τώρα, λέει ο Απόστολος Παύλος, που έχετε διαυγή κρίση, ασφαλώς θα αισθάνεσθε ντροπή  για όσα επιτελούσατε κάτω από τη δουλεία της αμαρτίας. Βέβαια ο άνθρωπος των ηθικών παραβάσεων και παραβιάσεων προσπαθεί να καθησυχάσει τις τύψεις και τους ελέγχους της συνείδησης. Πολλές φορές προσπαθεί ακόμη και με βίαιη ψυχική προσπάθεια να καθησυχάσει τις διαμαρτυρίες της συνείδησης. Οι ψυχικές αυτές καταπιέσεις επιδρούν πολύ άσχημα στην ψυχοσωματική υπόσταση του ανθρώπου. Αν επιμείνει ο άνθρωπος σε αυτή την καταπίεση, θα οδηγηθεί στον κλονισμό τόσο της ψυχικής όσο και της σωματικής του υγείας. Ορθά ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει ότι η διάπραξη της αμαρτίας οδηγεί στον πνευματικό και στον σωματικό θάνατο.

Η αμαρτία εισήλθε στην καθημερινή ζωή της ανθρωπότητας από την Πτώση των Πρωτοπλάστων. Πλέον ο άνθρωπος γεννιέται με το Προπατορικό αμάρτημα και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγει από αυτό. Στην προσπάθεια αυτή έχει βοηθό και συμπαραστάτη τον Ίδιο τον Θεό. Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας είναι πλέον καθολική και ταλαιπωρεί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Άραγε έχουμε ελπίδα να απαλλαγούμε από τα διάφορα πάθη, που μας ταλαιπωρούν; Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας μπορούμε να ξεφύγουμε. Παραδείγματα είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Με τη βοήθεια του Θεού, τον προσωπικό τους αγώνα και τη συμμετοχή τους στα Μυστήρια της Εκκλησίας κατάφεραν και έγιναν Ουρανοπολίτες. Κατάφεραν να ξεφύγουν από τις παγίδες του διαβόλου και να πλησιάσουν τον Θεό. Κατάφεραν να ζουν κοντά στον Χριστό.

Γιατί μερικές φορές όμως συμβαίνει να μην απαλλασσόμαστε από τα διάφορα πάθη που μας ταλαιπωρούν, ενώ αγωνιζόμαστε; Την απάντηση μας τη δίνει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Γι’ αυτό, όταν παρακαλούμε τον Θεό με όλη την καρδιά μας να μας βοηθήση να απαλλαγούμε από ένα πάθος και δεν μας βοηθάη, πρέπει αμέσως να καταλάβουμε ότι πίσω από αυτό το πάθος κρύβεται άλλο μεγαλύτερο, και αυτό είναι η υπερηφάνεια. Επειδή δηλαδή δεν βλέπουμε την υπερηφάνεια, αφήνει ο Θεός να παραμένη το πάθος που βλέπουμε, π.χ. η γαστριμαργία, η φλυαρία, ο θυμός κ.λπ., για να ταπεινωνόμαστε. Όταν σιχαθούμε πια τα πάθη μας από τις συνεχείς πτώσεις μας, γνωρίσουμε την αδυναμία μας και ταπεινωθούμε, τότε μας βοηθάει ο Θεός και ανεβαίνουμε δύο - δύο τα πνευματικά σκαλιά» (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄ - Πάθη και αρετές, σελίδα 30).

Αισχύνη κατεργάζονται τα έργα της αμαρτίας. Βέβαια σήμερα οι εργάτες της ανομίας προσπαθούν με ποικίλα απατηλά μέσα να απαλλάξουν τους ανθρώπους από το σύνδρομο της ντροπής. Επιζητούν δημόσια να διαπράττουν κάθε ανομία. Ιδιαίτερα στις ημέρες μας, προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν κάτι το φυσιολογικό την σύναψη σχέσεων μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών. Μάλιστα πολλά σήριαλ στην τηλεόραση παρουσιάζουν ζευγάρια του ιδίου φύλου να ζουν μαζί και να έχουν υιοθετήσει και παιδιά. Άλλο παράδειγμα οι παρελάσεις των ομοφυλοφίλων στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες. Προσπαθούν να παρουσιάσουν φυσιολογικά όλα αυτά και ρατσιστικές τις θέσεις ανθρώπων που θέλουν να φυλάξουν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Η Εκκλησία βλέπει με συμπάθεια τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να κόψουν τα πάθη τους. Όμως άλλο αυτό και άλλο η δικαιολόγηση της αμαρτίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αμαρτία είναι δουλεία σκληρή και πάντοτε επιζήμια σε κάθε περίπτωση. Ας παύσουμε να δουλεύουμε στην ασθένεια της σάρκας και ας θελήσουμε να οικειοποιηθούμε τη λυτρωτική Χάρη του Χριστού. Να γίνουμε πνευματικά ελεύθεροι και ως ελεύθεροι να υπηρετούμε τα έργα της δικαιοσύνης που μας αγιάζουν. Η αμαρτία είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια που αρχίζει από τον παρόντα κόσμο και συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Από την μεριά μας χρειάζεται αγώνας και προσπάθεια. Ο Θεός γνωρίζει την ασθενή φύση μας και βλέποντας την προσπάθεια μας ευλογεί και μας στηρίζει. Ο πνευματικός αγώνας είναι δύσκολος. Όμως μην απογοητευθούμε. Έστω κι αν έχουμε πτώσεις, εμείς θα σηκωνόμαστε πάλι και θα συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Μην παραμένουμε στις πτώσεις μας. Σίγουρα αυτός ο αγώνας αξίζει!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.