«Όλοι οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της εκκλησίας οι οποίοι ελάμπρυναν και εδόξασαν την Ορθοδοξίαν εχρησιμοποίησαν τον ελεγκτικόν λόγον. Ήλθον εις σύγκρουσιν με τον κόσμον. Επετίμησαν παρανομούντας άρχοντας. Ήλεγξαν ασεβείς βασιλείς. Και έχασαν άμβωνας και θρόνους και απέθανον εις φυλακάς και εξορίας. Τοιούτοι ήσαν οι πατέρες της Εκκλησίας ημών. Ημείς δε οι νεώτεροι μόνον από των εδρών και των αμβώνων και των στηλών θρησκευτικών περιοδικών γνωρίζομεν και εγκωμιάζομεν τους πατέρας, αλλά ουδόλως μιμούμεθα αυτούς και δεν αντιλαμβανόμεθα οι δυστυχείς ότι το ακροατήριον γελά ενδομύχως εις βάρος μας και είναι έτοιμον να μας φωνάξη· κύριοι, αφού τους θαυμάζετε, διατί δεν τους μιμείσθε; Διατί αρκείσθε μόνον εις ωραιολογίαν και δεν πράττετε έργα υψηλά και μεγάλα αντάξια των μεγάλων παραδόσεων της εκκλησίας;»
(«Πνευματικά Σαλπίσματα Ορθοδόξου Ζωής και Ομολογίας-Επιτομή Άρθρων και Κηρυγμάτων», εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2008, σελίδα 41)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου