« ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ »

 Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται στους Χριστιανούς της Γαλατίας, οι οποίοι είχαν παρεκτραπεί σε ένα σοβαρό ολίσθημα: Είχαν επηρεασθεί από κάποιες ψευδείς διδασκαλίες και θεωρούσαν ότι για τη σωτηρία τους ήταν απαραίτητη και η τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου. Τους γράφει: «Ξέρουμε όμως πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στον Χριστό κι όχι με την τήρηση του νόμου· γιατί με τα έργα του νόμου δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος. Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από τον Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια! Γιατί, αν ό,τι γκρέμισα το ξανακτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα» (ΛΟΥΚΑ 2, 16-18).

Συνεπώς για τη σωτηρία μας, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, δεν είναι απαραίτητη η τήρηση του Νόμου, αλλά η πίστη στον Χριστό. Αυτά τα λόγια του θείου Αποστόλου έχουν και για εμάς πολύ μεγάλη σημασία. Μας τονίζει δηλαδή ότι οφείλουμε να διαγράφουμε οριστικά από τη ζωή μας ό,τι αφήσαμε πίσω μας, προκειμένου να πλησιάσουμε τον Χριστό και να συνδεθούμε μαζί Του. Μην ασχολούμαστε με το παρελθόν μας. Αυτό μας γυρνάει πίσω και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, στο δρόμο που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού. Να μην αναζητάμε και πάλι το αμαρτωλό παρελθόν μας· να απαρνούμαστε τις παλιές συνήθειες και τα πάθη μας. Για παράδειγμα, αν κάποτε με τη βοήθεια του Θεού, ξεπεράσαμε κάποια αδυναμία μας, να μην επανερχόμαστε σε αυτήν. Διότι, αν αναζητάμε την παλιά ζωή μας, αποδεικνυόμαστε παραβάτες του θελήματος του Θεού.

Ας πάρουμε λοιπόν την απόφαση να νεκρώσουμε οριστικά το αμαρτωλό παρελθόν μας, και τότε θα ζήσουμε την αληθινή ζωή, που είναι η ζωή του Χριστού, όπως φαίνεται και στη συνέχεια της Αποστολικής περικοπής. Όχι, δεν είμαι παραβάτης, ομολογεί ο Απόστολος Παύλος, ούτε έχω αμαρτήσει. «Κι αληθινά, με κριτήριο το νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στον Θεό. Έχω πεθάνει στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου» (ΛΟΥΚΑ 2, 19-20). Ο Απόστολος Παύλος μιλάει με λόγια αγάπης για τον Χριστό. Μιλάει έτσι για Εκείνον που έδειξε πρώτος την αγάπη Του για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Στο πρόσωπο του Παύλου ζει ο Ιησούς Χριστός.

Ο θείος Απόστολος έχει διαγράψει την παλιά ζωή του, την υποταγή του στον Μωσαϊκό Νόμο, διότι από τον Χριστό πηγάζει η σωτηρία του· από την απολυτρωτική θυσία του Κυρίου. Θεωρεί πλέον τον εαυτό του νεκρό. Δεν ζει ο ίδιος, αλλά ζει μέσα του ο Χριστός. Ζει καθοδηγούμενος από τον Χριστό. Ζει κάτω από την επενέργεια της Χάριτος του Χριστού. Ο Χριστός ενεργεί μέσα του· κυριαρχεί στα θελήματά του· δεσπόζει σε όλη του την ύπαρξη. Ας αναλογισθούμε έστω για λίγο το μέγεθος της μετανοίας του Αποστόλου Παύλου. Ένας πρώην Ιουδαίος και διώκτης του Χριστιανισμού κατάφερε να ξεφύγει από αυτό το αμαρτωλό παρελθόν και να γίνει κήρυκας και Απόστολος του Χριστού. Δεν είναι μία εύκολη αλλαγή. Χρειάζεται θάρρος και ανδρεία. Φαίνεται ότι ο Παύλος αυτά τα δύο τα είχε σε μεγάλο βαθμό και έτσι μπόρεσε να γίνει πιστός μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Η αλλαγή που έγινε στον Απόστολο Παύλο μπορεί να συμβεί και σε κάθε άνθρωπο, που παίρνει την απόφαση να νεκρώσει τον παλαιό εαυτό του, το κοσμικό του φρόνημα, τις αμαρτωλές απαιτήσεις του, τα κατώτερα θελήματά του. Νεκρώνοντας ο άνθρωπος τον παλαιό εαυτό του μπορεί να πλησιάσει τον Χριστό και να ζήσει μία ζωή κοντά Του. Ο πιστός Χριστιανός πλέον είναι νεκρός για τον κόσμο της αμαρτίας. Είναι νεκρός για τον εαυτό του. Ζει βέβαια με το σώμα του, όπως όλοι οι άνθρωποι, χωρίς όμως να ζει κατά τις επιταγές της σάρκας. Είναι πολύ δύσκολο να πάρει ο άνθρωπος την απόφαση για να ζήσει μία ζωή πνευματική, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε ζωή και κάνουμε το πρώτο βήμα, να είμαστε σίγουροι ότι ο Χριστός θα μας στείλει την Χάρη Του και θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την απόφασή μας αυτή. Η πνευματική ζωή χρειάζεται τη συνεργασία του Θεού με τον άνθρωπο.

Αγαπητοί μου φίλοι, η ψυχή του πιστού σφύζει από ζωή, διότι ζει μέσα του η όντως Ζωή, ο χορηγός της ζωής, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτή είναι η αληθινή ζωή. Όλα τα άλλα είναι ψεύτικα και μάταια. Η ζωή δε αυτή δεν διακόπτεται με τον φυσικό και βιολογικό θάνατο του ανθρώπου, αλλά συνεχίζεται και έπειτα από αυτόν, στην αιωνιότητα. Αυτή την εν Χριστώ ζωή ας ζούμε κι εμείς νεκρώνοντας τα πάθη μας, ώστε να την απολαύσουμε στην πληρότητά της μετά τον θάνατο, στην ουράνια Βασιλεία του Κυρίου. Ο Χριστός δεν θα σώσει κανέναν με το ζόρι. Σέβεται σε απόλυτο βαθμό το αυτεξούσιό μας και την ελευθερία μας. Αν εμείς δεν το θελήσουμε να σώσουμε την ψυχή μας, ο Χριστός δεν θα μας βάλει στον Παράδεισο χωρίς να έχει τη συγκατάθεσή μας. Διότι ένας Παράδεισος με τη βία θα καταντήσει μία κόλαση. Γι’ αυτό αν θέλουμε να είμαστε κοντά στον Χριστό αιωνίως, αξίζει τον κόπο να αγωνισθούμε πνευματικά.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.