« ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι,  προβάλλεται η σημασία της πίστεως στη ζωή μας. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει δύο τυφλούς ανθρώπους να ακολουθούν τον Χριστό και να Τον παρακαλούν να τους θεραπεύσει. «Ελέησον ημάς, υιέ Δαυΐδ» ( ΜΑΤΘ. 9, 27 ). Στην ερώτηση του Ιησού, αν πιστεύουν ότι μπορεί να τους θεραπεύσει, απαντούν θετικά. Αμέσως ο Χριστός άγγιξε τα μάτια τους και οι τυφλοί θεραπεύθηκαν. Ο Χριστός τους συστήνει με αυστηρότητα να μη μάθει κανείς για το θαύμα αυτό. Εκείνοι όμως τον εξυμνούσαν σε όλη την περιοχή. Έπειτα έφεραν στον Ιησού έναν άνθρωπο βουβό και δαιμονισμένο, προκειμένου να τον θεραπεύσει. Η θεραπεία φυσικά δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Οι Φαρισαίοι έλεγαν ότι βγάζει τα δαιμόνια στο όνομα του άρχοντα των δαιμονίων. Ωστόσο ο Χριστός, συνέχισε να περιοδεύει κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού και θεραπεύοντας κάθε ασθένεια.

Τη σημασία της πίστεως για την πνευματική μας ζωή, αλλά και για την πραγματοποίηση του θαύματος στη ζωή μας, τονίζει η διήγηση του σημερινού Ευαγγελίου. Ο Χριστός λέει στους δύο τυφλούς, αλλά και σε όλους εμάς « πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι ; » ( ΜΑΤΘ. 9, 28 ), θέλοντας να δείξει ότι για να πραγματοποιηθεί το θαύμα, είναι απαραίτητο να πιστέψουμε και να υπερβούμε τον ορθολογισμό. Τον Θεό δεν μπορούμε να Τον βρούμε με λογικές αποδείξεις. Έλεγε ο Φώτης Κόντογλου « Ο Θεός δεν βρίσκεται με το μυαλό, αλλά νοιώθεται με την καρδιά » (Μυστικά Άνθη, Έργα ΣΤ΄, σελίδα 290). Μόνο με την πίστη μπορούμε να προσεγγίσουμε τον Χριστό και να ενωθούμε μαζί Του. Επίσης ο Χριστός είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας. Ο Θεός βλέπει τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα και επιτελεί το θαύμα με γνώμονα τη σωτηρία του.

Εκείνο ωστόσο που ξεχωρίζει στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι ότι ο Χριστός, λέει με αυστηρό τόνο στους θεραπευμένους τυφλούς, να μη πουν σε κανένα για το θαύμα. Άσχετα από την παρακοή τους, η σημασία της επισήμανσης αυτής από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, είναι πολύ σημαντική για την πνευματική μας ζωή. Ο Χριστός θα επιτελέσει ένα θαύμα με γνώμονα την ψυχική μας σωτηρία. Δεν επιτελεί ένα θαύμα για να διαφημίσει την θεότητά Του. Δεν έχει ανάγκη διαφήμισης. Εκείνο που οφείλει ο πιστός είναι να δοξολογήσει τον Θεό, να Τον ευχαριστήσει με όλη του την καρδιά, να συναισθανθεί το μεγαλείο του Θεού και να οδηγηθεί σε μεγαλύτερη μετάνοια, προσευχή και κοινωνία με τον Θεό. Γι’ αυτό και το θαύμα καλό είναι να μένει μεταξύ του Θεού και του θεραπευμένου ανθρώπου. Χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η εξαγόρευση ενός θαύματος προς ωφέλεια ψυχών.

Το θαύμα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στη δύναμη του Θεού είναι κάτι που δεν τους προξενεί εντύπωση. Αν και βλέπουν το θαύμα μπροστά τους, συνεχίζουν και είναι άπιστοι. Κάτι που έκαναν και οι Φαρισαίοι της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Αυτό συμβαίνει γιατί η πίστη προς τον Θεό δεν είναι αποτέλεσμα πειθούς, αλλά αποτελεί υπέρβαση του ορθολογιστικού τρόπου θεώρησης των πραγμάτων. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : «Η σχολαστική εμμονή στο γράμμα του νόμου δεν επέτρεψε στους νομοδιδασκάλους να αισθανθούν την παρουσία αυτού του ίδιου του δημιουργού του νόμου» (Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 136). Επομένως, όσα θαύματα και να διηγηθούμε σε ανθρώπους που αμφισβητούν τον Θεό, δεν πρόκειται εκείνοι να ωφεληθούν, αλλά μάλλον θα χλευάσουν και τη δική μας πίστη.

Η διαφήμιση ενός θαύματος που μας έκανε ο Θεός, ενδέχεται να καλλιεργήσει στην καρδιά μας τάσεις υπερηφανείας, ότι δηλαδή εμείς υπερέχουμε των άλλων ανθρώπων. Βέβαια πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Στην περίπτωση αυτή το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από το θέλημα του Θεού, καθώς οδηγούμαστε έτσι στην αυτοδικαίωση. Χρειάζεται μεγάλη διάκριση και καθοδήγηση από τον πνευματικό μας πατέρα, για το πώς οφείλουμε να διαχειρισθούμε ένα θαύμα. Αν νοιώθουμε ευεργετημένοι από τον Θεό, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί αφορμή για καύχηση, αλλά μάλλον οφείλουμε να αισθανόμαστε πνευματικά ακόμη πιο ασθενείς. Να πιστεύουμε δηλαδή ότι ο Θεός επεμβαίνει στη ζωή μας, επειδή μόνοι μας δεν έχουμε τη δύναμη ή την ικανότητα να σώσουμε τον εαυτό μας. Οφείλουμε να διατηρούμε την ταπείνωση και μετά το προσωπικό μας θαύμα.

Αγαπητοί μου φίλοι, καθημερινά γίνονται θαύματα από τον Θεό, είτε μικρά είτε μεγάλα. Άλλα τα αντιλαμβανόμαστε και άλλα όχι. Η αποδοχή ενός θαύματος χρειάζεται οπωσδήποτε την πίστη μας. Χωρίς πίστη δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απολύτως τίποτα. Βρισκόμαστε σε χειρότερο σκοτάδι από τους τυφλούς του σημερινού Ευαγγελίου. Βρισκόμαστε σε πνευματικό σκοτάδι. Αυτή που μας ανοίγει τα μάτια της ψυχής μας είναι η πίστη, η οποία δίνεται από τον Θεό. Από την πλευρά μας χρειάζεται η αποδοχή αυτής της πίστεως Να ξεφύγουμε δηλαδή από τον εγωϊσμό, την έπαρση και τον ορθολογισμό και να οδηγήσουμε τον εαυτό μας στην ταπείνωση και στην αποδοχή του θελήματος του Θεού. Να οδηγήσουμε τον εαυτό μας στην πίστη προς τον Θεό. Μην ξεχνάμε ότι ο Θεός μας είναι Θεός των προσωπικών υπάρξεων και αποκαλύψεων.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.