« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, αναφέρεται στην κλήση των τεσσάρων μαθητών του Κυρίου, δηλαδή του Ανδρέα, του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη. Και οι τέσσερις άφησαν τα δίχτυα τους και ακολούθησαν τον Χριστό, ήσαν στο επάγγελμα ψαράδες. Κατόπιν προσχώρησαν και οι υπόλοιποι μαθητές και έτσι συμπληρώθηκε ο αριθμός των δώδεκα. Αυτή η μικρή ομάδα ανθρώπων αυξανόταν συνεχώς, μέχρι που μυριάδες έγιναν μαθητές του Χριστού. Ο Χριστός και η διδασκαλία Του, σαγήνευε και σαγηνεύει, τους ανθρώπους όλων των εποχών. Η γλυκιά μορφή του Θεανθρώπου εμπνέει και καθοδηγεί πολλούς ανθρώπους, που θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Είναι για όλους μας η ελπίδα στην δύσκολη καθημερινότητα. Οι μαθητές του σημερινού Ευαγγελίου αφήνουν τα δίχτυα και Τον ακολουθούν χωρίς κανένα δισταγμό.

Μέσα στην Εκκλησία είμαστε μια οικογένεια με πατέρα τον Θεό. Οι πύλες της Εκκλησίας παραμένουν διαρκώς ανοιχτές, ώστε κάθε συνετός και σκεπτόμενος άνθρωπος να μπορεί να εισέλθει σε αυτήν ελεύθερα εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία, που μας δίνει ο Χριστός. Ο Χριστός φυσικά δεν εκβιάζει κανένα να γίνει μέλος της Εκκλησίας. Μας αφήνει ελεύθερους να επιλέξουμε. Οι μαθητές του Ευαγγελίου δεν συζήτησαν με κανένα, τι έπρεπε να κάνουν στην πρόσκληση του Χριστού. « Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ » ( ΜΑΤΘ. 4, 20 ). Με την προσωπική τους επιλογή και ελευθερία ακολούθησαν τον Ιησού και δεν υπολόγισαν τίποτα. Άφησαν τα πάντα για την αγάπη τους στον Χριστό. Θυσίασαν την εργασία τους, την οικογένειά τους, οτιδήποτε άλλο αγαπούσαν. Για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να ξεκινήσουμε από την θυσία, που είχαν οι τέσσερις μαθητές του σημερινού Ευαγγελίου.

Όμως δεν αρκεί να εισέλθουμε μόνο στην Εκκλησία του Χριστού. Οφείλουμε να είμαστε και συνεπείς στα καθήκοντά μας ως Χριστιανοί. Όσο μπορούμε… Θα υπάρχουν και πτώσεις στον αγώνα μας αυτό. Όμως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, αλλά να συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα. Η Χριστιανική ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας. Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης : « Ο νους και η καρδιά πρέπει να είναι συνέχεια στο πως θα φθάσουμε στον προορισμό μας, στην Βασιλεία των   Ουρανών » ( Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, σελίδες 316 – 317 ). Αυτό πρέπει να μας απασχολεί και όχι τα μάταια πράγματα της καθημερινότητας. Το γνωρίζω, ότι είναι δύσκολο. Όμως σαν Χριστιανοί οφείλουμε να έχουμε σαν στόχο την τελειότητα. Πολλές φορές ούτε καν θα την πλησιάζουμε. Όμως μετράει η προσπάθεια και ο αγώνας.

Ειδικά στις ημέρες μας καθίσταται αναγκαίο, να πλησιάσουμε τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Χωρίς την ελπίδα μας στον Χριστό, θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδα και σε τραγικές καταστάσεις. Ήδη στη χώρα μας έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα της πνευματικής κρίσης. Όταν απομακρυνόμαστε από την διδασκαλία του Χριστού τα πάντα μπορούν να γίνουν. Γι’ αυτό βλέπουμε ανθρώπους να κλέβουν, να εξαπατούν, να κοροϊδεύουν τον συνάνθρωπό τους. Και από την άλλη μεριά ανθρώπους απογοητευμένους από αυτές τις καταστάσεις. Όλα αυτά γίνονται γιατί απουσιάζει από τη ζωή μας ο Χριστός. Δυστυχώς στις ημέρες μας η αθεΐα έχει κάνει την εμφάνισή της. Αλλά και στον δικό μας χώρο της Εκκλησίας, πολλές φορές, υπάρχει μια λανθασμένη πίστη στους Χριστιανούς. Μοναδικός δρόμος σωτηρίας, είναι η ανόθευτη Χριστιανική διδασκαλία, την οποία απολαμβάνουν όσοι είναι αφοσιωμένοι σε αυτή.

Τα ρήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας αποτελούν ζωηφόρα νάματα κάθε ψυχής, εμποτίζουν την ανθρώπινη οντότητα, φρεσκάρουν τη δύναμη της ανθρώπινης προσωπικότητας, τονώνουν την τάση της ψυχής προς το αγαθό, προσθέτουν ενθουσιασμό και αισιοδοξία. Έτσι η πίστη δυναμώνει και ο πιστός ατενίζει τον ουράνιο κόσμο. Προγεύεται τα ουράνια αγαθά. Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης : « Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά » (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, σελίδα 297). Τα λόγια αυτά του πατρός Παϊσίου δίνουν την απάντηση γιατί βρισκόμαστε σε αυτήν την τραγική κατάσταση, στις ημέρες μας. Γιατί λείπει ο Χριστός από τη ζωή μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, οι μαθητές του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος, ανταποκρίθηκαν αμέσως στο κάλεσμα του Χριστού. Άφησαν τις αγαπημένες τους συνήθειες και Τον ακολούθησαν. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς. Να αφήσουμε στην άκρη ότι μας βαραίνει πνευματικά και να ακολουθήσουμε τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Μόνο έτσι θα βγούμε από την στενοχώρια και την κατάθλιψη των ημερών μας. Αν λάβουμε το μήνυμα αυτό, θα σωθούμε. Αν το αγνοήσουμε, θα οδηγηθούμε σε προσωπικά αδιέξοδα. Ας έχουμε ως πρότυπα τους μαθητές του Κυρίου, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα πάντα για την αγάπη του Χριστού. Θα τελειώσουμε με τρεις συμβουλές του πατρός Παϊσίου, για το πως μπορούμε να αποκτήσουμε την αληθινή πνευματική χαρά. Έλεγε ο αγιασμένος Γέροντας : «Να κινήσαι απλά, να μην ασχολήσαι με τους άλλους, να λες την ευχή» ( Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, σελίδα 298 ).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.