« ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ »

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται

κάτω απ’ τα ξένα βήματα

αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται

παρά μόνο στον ήλιο,

αυτές οι καρδιές δε βολεύονται

παρά μόνο στο δίκιο.

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,

κρύβει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,

κρύβει στο φως τις ορφανές ελιές του

και τ’ αμπέλια του.

Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.

Ο δρόμος χάνεται στο φως

κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Από τον κύκλο ποιημάτων « Αγρυπνία », του Γιάννη Ρίτσου.