« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, ακούσαμε για έναν πλούσιο νέο. Αυτός ο νέος είχε καθαρή ζωή, τηρούσε τις εντολές του Θεού και ποθούσε την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό με ειλικρίνεια έκανε την ερώτηση στον Κύριο για το τι πρέπει να κάνει έτσι ώστε να την κληρονομήσει. Ο Χριστός είδε την αρετή του και τον συμπάθησε. Γνώριζε όμως και τη μία κρυφή αδυναμία του, το πάθος της φιλαργυρίας που τον ταλαιπωρούσε. Για τον λόγο αυτό ο Κύριος επιδίωξε να βοηθήσει τον πλούσιο νέο να ξεπεράσει το πάθος αυτό λέγοντάς του: «Ένα ακόμη σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στον Θεό· κι έλα να με ακολουθήσεις» (ΛΟΥΚΑ 18, 22). Τότε ο νέος στενοχωρήθηκε και έσβησε κάθε ιερή επιθυμία που είχε. Λησμόνησε τις ουράνιες αναζητήσεις του και περίλυπος εγκατέλειψε τον  Χριστό.

Κάνει ασφαλώς εντύπωση η διαπίστωση του Κυρίου. Λέει στον πλούσιο νέο ότι έχει μόνο ένα ελάττωμα. Είναι βέβαιο ότι δεν υστερούσε μόνο σε αυτό. Είχε και άλλα ελαττώματα. Αυτό το ένα όμως κυριαρχούσε στην ψυχή του. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και μ’ εμάς. Πλήθος παθών είναι ριζωμένα στην ψυχή μας και τη νεκρώνουν. Ανάμεσα σε αυτά, όμως, συχνά υπάρχει και ένα, το οποίο ιδιαίτερα μας κυριεύει. Αυτό μπορεί να είναι η φιλαργυρία, η φιλοδοξία, η φιληδονία, η ζήλεια, η κατάκριση ή ο θυμός. Αυτό μπορεί να είναι το αδύνατο σημείο μας, το οποίο μπορεί να επηρεάζει όλη την πνευματική μας ζωή. Εκεί μας πολεμά ιδιαιτέρως ο διάβολος, στο τρωτό αυτό σημείο μας, στην «αχίλλειο πτέρνα» μας. Κι αν δεν προσέξουμε, μπορεί αυτή η αδυναμία μας να μας καταστρέψει. Ένα πάθος είναι ικανό να μας οδηγήσει μακριά από τον Χριστό, στην αιώνια κόλαση.

Το είδαμε αυτό στον πλούσιο νέο του σημερινού ιερού Ευαγγελίου. Θα μπορούσε να γίνει ένας από τους μαθητές του Κυρίου. Όμως δεν Τον ακολούθησε. Πόθησε την αιωνιότητα, αλλά έμεινε προσκολλημένος στα εφήμερα αγαθά. Ζήτησε τα ουράνια, χωρίς να θέλει να αφήσει τα γήϊνα. Και δεν είναι ο μόνος. Ας θυμηθούμε τον Ιούδα, που η φιλαργυρία τον έκανε να προδώσει τον Κύριο. Ή τη γυναίκα του Λωτ, που από την περιέργειά της έγινε στήλη άλατος (ΓΕΝ. 19, 26). Ή τον Κάϊν, που από τον φθόνο του θανάτωσε τον αδελφό του. Συνεπώς, ακόμη και μία αδυναμία μας έχει τη δύναμη να μας οδηγήσει στην αιώνια απώλεια. Ένα πάθος είναι ικανό να μας καταστρέψει και ούτε καν να το καταλάβουμε. Τόση είναι η δύναμη των παθών! Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τα διάφορα πάθη που μας βασανίζουν και μας τυραννούν στην καθημερινή μας ζωή;

Το πρώτο που καλούμαστε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε τον εαυτό μας με προσοχή για να διακρίνουμε την αδυναμία μας, το κυρίαρχο πάθος που καταδυναστεύει την ψυχή μας, που μας κρατά δέσμιους στη γη και μας απομακρύνει από τον Χριστό. Και αφού συνειδητοποιήσουμε το τραύμα μας, να σπεύσουμε στον Ιατρό· να ζητήσουμε βοήθεια από τον Κύριό μας, να εξομολογηθούμε με ειλικρίνεια στον πνευματικό μας. Το Μυστήριο της Εξομολόγησης έχει τη δυνατότητα να θεραπεύει τα πάθη, αφού την ιερή εκείνη ώρα παρίσταται το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα που καθοδηγεί τον πνευματικό και δίνει τις κατάλληλες συμβουλές προς τον εξομολογούμενο. Όμως θα πρέπει να ανοίγουμε την καρδιά μας και να τα  εξαγορεύουμε όλα όσα μας βασανίζουν στην καθημερινότητά μας. Έτσι θα μπορέσουμε να σπάσουμε την αλυσίδα που μας αιχμαλωτίζει και να πολεμήσουμε το πάθος που μας κυριεύει.

Είναι ίσως δύσκολο το αγώνισμα αυτό. Το να πολεμήσουμε τα διάφορα πάθη μας. Χρειάζεται απόφαση σταθερή, αγώνας διαρκής και ταπείνωση. Απαραίτητη όμως είναι η εκζήτηση της θείας Χάρης. Με τις μικρές μας ανθρώπινες δυνάμεις είναι αδύνατον να ξεπεράσουμε την παραμικρή αδυναμία μας. Ας μην μας απογοητεύσει αυτό. Διότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν» (ΛΟΥΚΑ 18, 27), τόνισε ο Χριστός. Εκείνα που είναι ακατόρθωτα για τον άνθρωπο, μπορούν να επιτευχθούν με την Χάρη και τη δύναμη του Θεού. Αρκεί εμείς να ζητήσουμε τη βοήθεια του Κυρίου. Με τη δική Του θεία βοήθεια μπορούμε να ξεριζώσουμε κάθε αγκάθι που έχει φυτρώσει στην ψυχή μας, να θυσιάσουμε και το ένα κυρίαρχο πάθος μας και ελεύθεροι να ακολουθήσουμε τον Κύριο όπου μας καλεί. Έτσι μόνο θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.

Αγαπητοί μου φίλοι, η ζωή μέσα στην Εκκλησία διακρίνεται από την αληθινή χαρά. Οι Χριστιανοί που είναι κατσούφηδες, μίζεροι, στενοχωρημένοι ίσως να μην βαδίζουν σωστά την Χριστιανική οδό. Και ίσως να μην το καταλαβαίνουν ότι έχουν πάρει λάθος πορεία. Χρειάζεται πάλη με τον εαυτό μας και με τα πάθη μας. Σίγουρα κάποιο πάθος μας κυριεύει περισσότερο από τα άλλα. Κάποιο πάθος έχει κυριεύσει περισσότερο την ψυχή μας. Εκεί να εστιάσουμε την προσοχή μας και να πολεμήσουμε εναντίον του. Και πάντα να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού. Η ζωή κοντά στον Χριστό είναι χαρά, ειρήνη και ευτυχία. Μακριά από τον Χριστό υπάρχει στενοχώρια, ταραχή και δυστυχία. Τα πάντα μας χαρίζει ο Χριστός. Ας πάρουμε λοιπόν την απόφαση να αφήσουμε το ένα, για να ακολουθήσουμε τον Κύριο και να κερδίσουμε το παν. Αξίζει αυτή η προσπάθεια. Να είμαστε σίγουροι γι’ αυτό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.