«Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ»

Πρωταρχικός σκοπός της ενδυμασίας είναι να καλύπτει τη γυμνότητα του σώματος· σε  περίοδο καύσωνα οι άνθρωποι δεν ντύνονται επειδή κρυώνουν...

Ο δαιμονισμένος των Γαδαρηνών, δεν επέτρεπε στο θύμα του, να ντύνεται, και όταν ντυνόταν, τον ξεγύμνωνε (Λκ. 8:27), όχι βέβαια  τυχαίως...

Το γυμνό σώμα προκαλεί, οδηγεί τον άνθρωπο στην αμαρτία, δίνοντας χαρά στο διάβολο. Χρυσόστομος:

«Δεν είπες με το στόμα σου λόγια πορνικά, αλλά τα  είπες με την ενδυμασία σου (...). Πες μου, για ποιο λόγο προκαλείς; Γιατί ανάβεις φωτιά; (...).

Συ ακόνισες το μαχαίρι, συ έδωσες το μαχαίρι στον άνδρα, συ τον έσπρωξες στην αμαρτία! (...).

Ποιους τιμωρούν οι δικαστές; Εκείνους που πίνουν το δηλητήριο ή εκείνους που δίνουν το δηλητήριο για να το  πιούν οι άλλοι;

Και συ με την ενδυμασία σου προσφέρεις δηλητήριο στην ψυχή του άλλου· τον θανατώνεις!

Τι δηλαδή; Επειδή ήπιε δηλητήριο ο άλλος, και όχι συ, νομίζεις, πως είσαι αθώος;!

Από καθαρή κενοδοξία παίζεις με τις ψυχές, και καμαρώνεις για την απώλειά τους...! (Περί του τας κανονικάς μη συνοικείν ανδράσιν. P.G. 47: 515-516).

Ακόμα και ηλικιωμένοι χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες,  που μεγάλωσαν με αρχές, εισέρχονται στην εκκλησία ντυμένοι απρεπώς,  χωρίς να τολμά κανένας να τους νουθετήσει· ενώ σε ξενοδοχεία κ.λ.π., υποχρεώνονται και εισέρχονται σεμνώς, χωρίς να διαμαρτύρονται! Πάντως, ο γνήσιος χριστιανός, λέει και πάλι ο Χρυσόστομος, προσέχει τα πάντα· και ενδύεται «στολήν κατεσταλμένην», ταπεινή, σεμνή, ευπρεπή (Εις το Άγιον Πάσχα P.G. 52: 772).

«Το ντύσιμο είναι ο καθρέφτης της ψυχής», λέει μία παροιμία. Είναι όμως σίγουρα έτσι;  Δεν μπορεί ένας ανήθικος άνθρωπος  να εμφανισθεί με σεμνή  ενδυμασία;

Ένας πρώην μασσώνος είπε: «δεν μπορώ να πω  ότι όποιος γίνεται μασσώνος είναι απατεώνας· όμως  μπορώ να πω,  ότι όποιος  είναι μασσώνος, είναι απατεώνας»· παραφράζοντας τα λόγια του, λέμε:  «δεν μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος,   ότι όποιος ντύνεται σεμνά,  είναι καλός, ηθικός·  όμως  μπορούμε  να πούμε μετά βεβαιότητος, ότι ένας καλός και ηθικός ντύνεται πάντοτε  σεμνά, παραδοσιακά!»

Κλείνοντας, θα «ρισκάρουμε» λέγοντας το εξής προκλητικό για τη σύγχρονη, πρωτόγνωρη  εποχή: Πριν πέντε-έξι χρόνια λειτούργησα σε χωριό, μέρα Κυριακή· όπως καθόμασταν στην πλατεία του χωριού, ήρθε ένας νεαρός με σορτσάκι-κοντοπαντέλονο·  στην παρέα ήταν και ένας περίπου ενενηντάρης γέρος, σοβαρός, σοφός, μειλίχιος· ο νεαρός  του ψιθύρισε στ’ αυτί:  «πως με βλέπεις με το σορτς;»· ο σοφός γέρος του απάντησε: «Εγώ ξέρω ότι οι άνδρες φοράνε παντελόνια!».

anastasiosk.blogspot.com