« ΕΥΧΗ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΥ, ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ »

«- Γέροντα, πως είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά, ψιθυριστά ή με τον νου;

- Αν την λες φωναχτά, θα  κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι το καλύτερο· επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια. Μπορείς να αρχίζης να την λες ψιθυριστά, να συνεχίζης με τον νου και ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νου. Να κάνης αυτήν την εναλλαγή, μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νου, να γίνη δηλαδή νοερά, όπως και λέγεται “νοερά προσευχή”. Τότε προσεύχεται κανείς με τον νου του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται· φθάνει στον θείο έρωτα, ζη ουράνιες καταστάσεις».

(«Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄-Περί Προσευχής, έκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2^η Ανατύπωση 2012, σελίδα 165)