« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ »

 

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει να έχουμε ενότητα. Μας προτρέπει να ζούμε μονοιασμένοι σαν μία οικογένεια που έχει έναν πατέρα, τον Θεό. Αλλά δυστυχώς πόσο μακριά είμαστε όλοι μας από αυτή την ενότητα; Που είναι η αγάπη; Που είναι η ειρήνη; Που είναι αυτή η ενότητα; Δυστυχώς μεταξύ των κρατών δεν υπάρχει ενότητα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε γίνονται σε διάφορες περιοχές πόλεμοι. Και όχι μόνο δεν υπάρχει αυτή η ενότητα μεταξύ των κρατών, αλλά και μέσα στο ίδιο κράτος δεν υπάρχει. Οι άνθρωποι, που ζουν μέσα στο έδαφος ενός κράτους, μπορεί να μιλάνε την ίδια γλώσσα, μπορεί να έχουν τα ίδια νομίσματα, μπορεί να έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα, αλλά το σαράκι που λέγεται διχόνοια είναι μέσα στην κοινωνία και την καταστρέφει συνεχώς. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε από το παρελθόν τι σημαίνει διχόνοια!

Αλλά μήπως ενότητα υπάρχει σήμερα μέσα στην οικογένεια; Είναι σπάνιο φαινόμενο να συναντήσουμε οικογένειες που ζουν ειρηνικά και αρμονικά κι έχουν αυτή την ενότητα. Η ενότητα έχει εκλείψει από τις περισσότερες οικογένειες. Δυστυχώς δεν επικρατεί μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ό,τι θέλει κάνει ο καθένας χωρίς να ρωτάει κανένα. Ο πατέρας βγαίνει με τους φίλους, η μητέρα βγαίνει με τις φιλενάδες, τα παιδιά βγαίνουν με τους φίλους τους. Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Το χειρότερο σενάριο είναι κάποιοι από αυτούς να βγαίνουν με τις παράνομες σχέσεις τους. Το δε σπίτι έχει καταντήσει ένα ξενοδοχείο όπου πηγαίνουν τα μέλη αυτής της υποτιθέμενης οικογένειας για να κοιμηθούν. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης είναι τραγικά. Τα ψυχολογικά προβλήματα που προκύπτουν από τέτοιες σχέσεις είναι πάρα πολλά. Το μέτρο και οι ισορροπίες πλέον έχουν χαθεί.

Αλλά μήπως η ενότητα που ζητάμε υπάρχει μέσα στην Εκκλησία; Εκεί θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχει. Θα έπρεπε όλοι οι κληρικοί και λαϊκοί που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό να είναι ενωμένοι και καμία δύναμη στον κόσμο να μην μπορεί να τους διασπάσει. Στα πρώτα χρόνια η Εκκλησία ήταν ενωμένη. Όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όλοι οι Χριστιανοί ήταν σαν μία ψυχή σε πολλά σώματα. Ό,τι σκεπτόταν ο ένας σκεπτόταν και ο άλλος. Ό,τι έκανε ο ένας έκαναν και οι άλλοι. Τέτοια ενότητα ποτέ άλλοτε δεν είχαν οι άνθρωποι. Ακόμη και οι ειδωλολάτρες, βλέποντας την ενότητα των πρώτων αυτών Χριστιανών, πίστευαν στον Χριστό. Η ενότητα ήταν ένα θαύμα, που έκανε μεγάλη εντύπωση στον αρχαίο κόσμο και συντελούσε στο να πιστεύουν οι άνθρωποι στον Χριστό. Η ενότητα των πρώτων Χριστιανών ήταν παράδειγμα προς μίμηση!

Αλλά δυστυχώς η ενότητα αυτή δεν κράτησε πολύ. Ένα μεγάλο μέρος της Χριστιανοσύνης διέσπασε την ενότητα, απομακρύνθηκε και δημιουργήθηκε η αίρεση του Παπισμού. Κι ο Παπισμός πάλι δεν έμεινε ενωμένος, αλλά διασπάσθηκε, κι ένα μεγάλο μέρος δημιούργησε την αίρεση του Προτεσταντισμού. Ο δε Προτεσταντισμός αποτελείται από πολυάριθμες παραφυάδες. Αλλά και μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν κατά καιρούς διάφορα γεγονότα που δεν βοηθούν στην ενότητα αυτή που πρέπει να έχουμε ως Χριστιανοί. Αυτό το είδαμε και με την πανδημία που είχαμε χωρισθεί σε παρατάξεις εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων. Βέβαια αυτή τη διάσπαση την πυροδότησαν κάποιοι τεχνηέντως προς ίδιον όφελος. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από όλους μας για να μη διασαλευθεί αυτή η ενότητα. Ο Χριστός θέλει την Εκκλησία Του ενωμένη και όχι διασπασμένη.

Να γιατί ο Απόστολος Παύλος, μέσα από τη σημερινή Αποστολική περικοπή, συνιστά οι Χριστιανοί να έχουν μεταξύ τους ενότητα. Ο θείος Απόστολος γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο πράγμα είναι να ενωθούν οι άνθρωποι. Παροτρύνει τους Εφεσίους προς αυτή την κατεύθυνση με τα εξής λόγια: «Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή· να ανέχεσθε με αγάπη ο ένας τον άλλο και να προσπαθείτε να διατηρείτε, με την ειρήνη που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού. Ένα σώμα αποτελείτε όλοι κι ένα πνεύμα σας ενώνει, όπως και μία είναι η ελπίδα σας για την οποία σας κάλεσε ο Θεός» (ΕΦΕΣ. 4, 2-4). Η ενότητα των Χριστιανών για τον Απόστολο Παύλο είναι πολύ σημαντική. Αν υπάρχει αυτή η ενότητα θα μπορούν ευκολότερα οι πιστοί να ενωθούν με την κεφαλή της Εκκλησίας που είναι ο Χριστός. Ο Κύριος μας θέλει όλους ενωμένους και αγαπημένους.

Αγαπητοί μου φίλοι, η Εκκλησία μας σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό, να διαλύει κάθε φιλονικία και διχόνοια μεταξύ των πιστών, και οι Χριστιανοί μέσα σε ένα κόσμο χωρισμένο να είναι ενωμένοι και να δίνουν το παράδειγμα της ενότητας. Ας θυμηθούμε τι δέεται η Εκκλησία: «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, …και της των πάντων ενώσεως». Ο διάβολος διαιρεί τον κόσμο, ο Χριστός τον ενώνει. Ας παρακαλούμε λοιπόν θερμά τον Κύριο, να δίνει ενότητα και ομόνοια στα σπίτια μας, στα χωριά μας, στις πόλεις μας, στην πατρίδα μας, στα γειτονικά μας κράτη και σε όλο τον κόσμο. Διαρκής ας είναι η δέησή μας· «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως του Κυρίου δεηθώμεν». Να μην εγκαταλείπουμε την προσευχή μας και να θέτουμε τα αιτήματά μας ενώπιον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.