«ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος τονίζει μία μεγάλη και σωτηριώδη αλήθεια στους πιστούς της Γαλατίας· ότι το Ευαγγέλιο, το οποίο ο ίδιος κήρυττε στις κατά τόπους Εκκλησίες, δεν αποτελεί ανθρώπινη επινόηση, αλλά αποκάλυψη του Θεού. «Ουκ έστι κατά άνθρωπον· ουδέ γαρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού» (ΓΑΛ. 1, 11-12). Το Ευαγγέλιο δηλαδή, «δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχθηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο  Ιησούς Χριστός» (ΓΑΛ. 1, 11-12). Αυτό το απέδειξε με τη μεταστροφή του. Ο Παύλος ανήκε στην Ιουδαϊκή θρησκεία και καταδίωκε με πάθος την Εκκλησία του Χριστού. Ήθελε να την εξαφανίσει. Έδειχνε μάλιστα ιδιαίτερο ζήλο για τις Ιουδαϊκές παραδόσεις, περισσότερο από πολλούς συνομηλίκους του.

Ήλθε όμως κάποτε η στιγμή που ο Θεός, ο Οποίος τον είχε διαλέξει πριν ακόμη γεννηθεί, τον κάλεσε με την Χάρη Του στην αληθινή πίστη και αποκάλυψε στο βάθος της ψυχής του τον Υιό Του, για να Τον κηρύττει στους ειδωλολάτρες. Γνωρίζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος δεν ανήκε στους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, ούτε στον ευρύτερο κύκλο των μαθητών. Δεν είχε διδαχθεί τις θείες αλήθειες, όπως οι υπόλοιποι Απόστολοι. Το αντίθετο μάλιστα, υπήρξε διώκτης του Χριστού και της πρώτης Εκκλησίας Του. Και όμως αυτός ο σφοδρός διώκτης μεταστράφηκε με θαυμαστό τρόπο έπειτα από αποκάλυψη του Θεού. Ο Ίδιος ο Θεός δίδαξε στον Παύλο την αλήθεια του Ευαγγελίου Του. Αυτό το Ευαγγέλιο το κήρυξε στα έθνη. Έγινε πρωτοκορυφαίος Απόστολος, Απόστολος των εθνών, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή του για το Ευαγγέλιο.

Το Ευαγγέλιο λοιπόν, που κήρυττε ο Απόστολος Παύλος, δεν ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα, ούτε κάποιες φιλοσοφικές ιδέες και εμπνεύσεις ορισμένων διδασκάλων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, αλλά η αποκάλυψη του Θεού στον ίδιο και δι’ αυτού στους ανθρώπους. Αυτό το Ευαγγέλιο έχουμε παραλάβει κι εμείς μέσω της Εκκλησίας μας. Γι’ αυτό κάθε φορά που μελετάμε την Καινή Διαθήκη, ας έχουμε τη συναίσθηση ότι επικοινωνούμε με τον Θεό. Όταν ακούμε το Ευαγγελικό ανάγνωσμα στην Θεία Λειτουργία, τον Θεό αφουγκραζόμαστε· τη δική Του φωνή, που μιλάει προσωπικά στον καθένα μας. Οφείλουμε ως Χριστιανοί που είμαστε να μελετάμε το Ιερό Ευαγγέλιο, με την απαιτούμενη πάντοτε προσοχή και ευλάβεια. Θα πρέπει να ντρεπόμαστε που οι Προτεστάντες και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διαβάζουν την Αγία Γραφή κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την αγνοούμε.  

Στη συνέχεια της σημερινής Αποστολικής περικοπής ο θείος Απόστολος αναφέρει ότι τρία χρόνια μετά τη θαυμαστή αποκάλυψη του Χριστού και τη μεταστροφή του, ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα για να γνωρίσει τον Απόστολο Πέτρο, κοντά στον οποίο έμεινε δεκαπέντε ημέρες. «Έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου» (ΓΑΛ. 1, 19). Δηλαδή, «¨Αλλον Απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου» (ΓΑΛ. 1, 19). Κατά την αυριανή ημέρα, 23 Οκτωβρίου, εορτάζει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο στύλος αυτός της πρώτης Εκκλησίας, στον οποίο εμφανίσθηκε προσωπικά ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του και τον κάλεσε στο Αποστολικό αξίωμα. Τον εξέλεξαν μάλιστα πρώτο Επίσκοπο των Ιεροσολύμων και είναι ο συγγραφέας της πρώτης από τις Καθολικές Επιστολές, που περιλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη.

Ας σταθούμε όμως στην τελευταία φράση της περικοπής, στην οποία φαίνεται η ονομασία που έλαβε ο Απόστολος Ιάκωβος από τους πιστούς της πρώτης Εκκλησίας: «Αδελφός του Κυρίου», «Αδελφόθεος». Ο Άγιος Ιάκωβος δεν είχε κατά σάρκα συγγένεια με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ονομάσθηκε έτσι, επειδή ήταν γιος του μνήστορος Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο. Οπωσδήποτε όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο αδελφόθεος Ιάκωβος είχε συγγένεια με τον Κύριο στο πνεύμα, στην αρετή, στην αγιότητα. Ας αναλογισθούμε το πνευματικό μέγεθος αυτών των αγίων προσωπικοτήτων που κοσμούν το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας. Οι προσωπικότητες αυτές ήταν κοντά στον Χριστό και έλαβαν από Εκείνον την Θεία Χάρη. Έγιναν ουρανοπολίτες και Άγιοι της Εκκλησίας μας, τους οποίους επικαλούμαστε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί στην καθημερινή μας ζωή.

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτή είναι και η δική μας αποστολή, ο δικός μας προορισμός στη ζωή: Να μοιάσουμε στον Κύριό μας, όπως έκανε και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, που είδαμε στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Να μοιάσουμε στον Κύριό μας, κατά το δυνατόν, τηρώντας το θέλημά Του, τις θείες εντολές Του στη ζωή μας, ευαρεστώντας σε Αυτόν και αφιερώνοντας σε Αυτόν τη ζωή μας. Άλλωστε ο Κύριος είπε ότι, όποιος εφαρμόσει το θέλημα του ουρανίου Πατέρα Του, αυτός είναι αδελφός Του και αδελφή Του και μητέρα Του. Έτσι λοιπόν μπορούμε κι εμείς να μοιάσουμε στον Χριστό, να γίνουμε αδελφόθεοι, αδελφοί του Κυρίου μας. Ο Κύριος θέλει να γίνουμε αδέλφια Του. Από τη δική μας τοποθέτηση απέναντι στην πνευματική ζωή θα εξαρτηθεί αν θα γίνουμε τελικά. Αξίζει να κάνουμε αυτή την προσπάθεια και να ζήσουμε πνευματική ζωή, η οποία θα μας οδηγήσει κοντά στον Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.