« ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ) »

Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, ως Ευαγγελικό ανάγνωσμα διαβάζεται η παραβολή του Σπορέως. Από αυτή την παραβολή έχει ονομασθεί Κυριακή του Σπορέως. Είναι όμως αφιερωμένη η σημερινή Κυριακή και στους Αγίους Πατέρες που συγκρότησαν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο το έτος 787 στην Νίκαια της Βιθυνίας για να αντιμετωπίσουν την αίρεση της Εικονομαχίας. Για τον ίδιο λόγο και η Αποστολική περικοπή, από την προς Τίτον επιστολή του Αποστόλου Παύλου, διαβάζεται προς τιμήν των θεοφόρων αυτών στύλων της Εκκλησίας. Λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος προς τον μαθητή του Τίτο: «Πιστός ο λόγος· και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων· προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ» (ΤΙΤ. 3, 8). Δηλαδή, «Αυτά τα λόγια είναι αληθινά και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα» (ΤΙΤ. 3, 8).

Και συνεχίζει να νουθετεί τον μαθητή του Τίτο ο Απόστολος Παύλος ως εξής: «Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του Ιουδαϊκού Νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του» (ΤΙΤ. 3, 9-11). Ο Απόστολος Παύλος με τα θεόπνευστα αυτά λόγια που απευθύνει στον Τίτο, στον οποίο είχε αναθέσει τη διαποίμανση των πιστών της Κρήτης, υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία που έχει η ορθή πίστη για το σώμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και προτρέπει τον Τίτο να μιλάει με παρρησία, με βεβαιότητα και αυθεντία για τις αλήθειες της πίστης, τις οποίες του είχε παραδώσει.

Η πίστη αυτή διασώζεται ανόθευτη στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας ακούσουμε τι έλεγε ο αείμνηστος θεολόγος Αθανάσιος Φραγκόπουλος: «Η Ορθοδοξία κρατάει απαρασάλευτα τα δόγματα και τους κανόνες των επτά αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Η Ορθοδοξία είναι η Εκκλησία των αγίων και καλλινίκων Μαρτύρων, των αγίων και θεοφόρων Πατέρων, η Εκκλησία που κατέχει ανόθευτο και γνήσιο τον πρωταρχικό Χριστιανισμό, αμίαντη την αγία της Λατρεία, αμετάβλητη τη θεία της διδασκαλία. Επομένως, χωρίς καμία αμφιβολία και υπερβολή, μόνη η Ορθοδοξία είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική του Χριστού, η αληθινή Εκκλησία». (Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας, σελίδα 308). Η αληθινή πίστη φυσικά δεν βρίσκεται στους αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες και Μονοφυσίτες. Όσο και να θέλουν κάποιοι να παρουσιάσουν το αντίθετο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.  

Η ορθή πίστη όμως είναι απαραίτητο να συνδυάζεται με τα έργα της αγάπης, όπως φαίνεται και στη συνέχεια της σημερινής Αποστολικής περικοπής. Ο θεόπνευστος Απόστολος παραγγέλλει στον Τίτο, μόλις του στείλει στην Κρήτη τον Αρτεμά ή τον Τυχικό, να φροντίσει να έλθει το ταχύτερο κοντά του στην Νικόπολη, διότι εκεί είχε αποφασίσει να περάσει τον χειμώνα. Τον προτρέπει επίσης να προπέμψει από την Κρήτη τον νομοδιδάσκαλο Ζηνά και τον Απολλώ, φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτε στο ταξίδι τους. «Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι» (ΤΙΤ. 3, 14). Δηλαδή, «Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για να αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη» (ΤΙΤ. 3, 14). Αν έχουμε μία ξερή πίστη και δεν έχουμε έργα αγάπης, τίποτα δεν καταφέραμε.

Κλείνοντας την επιστολή ο Απόστολος Παύλος μεταφέρει τους χαιρετισμούς των συνεργατών του προς τον Τίτο και του παραγγέλλει να μεταφέρει κι εκείνος τους δικούς του θερμούς χαιρετισμούς σε όλους τους πιστούς που τον αγαπούν. Εύχεται δε να έχουν όλοι οι πιστοί πλούσια την Χάρη του Θεού. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο θεόπνευστος Απόστολος, ενώ στην αρχή τόνισε τη σημασία της ορθής πίστης, στη συνέχεια δύο φορές επανέρχεται στη σημασία των αγαθών έργων, παρομοιάζοντάς τα με τους καρπούς ενός δένδρου. Χρησιμοποιεί μάλιστα και τις δύο φορές τη λέξη «προΐστασθαι», για να τονίσει ότι δεν αρκεί να κάνουμε οι πιστοί κάποια έργα αγάπης, αλλά οφείλουμε να είμαστε πρωτοπόροι σε αυτά. Να είμαστε πρόθυμοι στην αγάπη και να μην την αμελούμε. Σε κάθε δύσκολη περίσταση να τρέχουμε πρώτοι για να βοηθήσουμε. Και με τον τρόπο αυτό θα δίνουμε το παράδειγμα και σε άλλους για να βοηθήσουν.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν η πίστη μας δεν συνοδεύεται από έργα αγάπης είναι πνευματικά άκαρπη. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Η έμπρακτη αγάπη, συνεπώς, είναι η σφραγίδα της ορθής πίστης μας. Η έμπρακτη αγάπη είναι η εγγύηση που επιβεβαιώνει ότι είμαστε γνήσιοι Χριστιανοί, ακόλουθοι και μιμητές του Κυρίου· ο εύχυμος εκείνος καρπός, από τον οποίο τρέφεται το σώμα της Εκκλησίας, οι αδελφοί μας δηλαδή, και επιβεβαιώνεται έτσι ότι το πνευματικό μας δένδρο είναι υγιές και καρποφόρο. Αυτά τα έργα αγάπης ας αποτελούν το κύριο μέλημά μας. Όταν αγαπάμε τον Θεό σίγουρα θα αγαπάμε και τους συνανθρώπους μας. Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης: «Εκείνος που αγαπά τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, κατά φυσική συνέπεια αγαπά και τον πλησίον και ενώνεται μαζί του. Γιατί ο πλησίον είναι εικόνα του Θεού». (Πνευματική Ανθολογία-Από τους βίους και τους λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 16).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.